گل جنجالی که قهرمان جهان را تعیین کرد

به گزارش کسب و کار، هر انگلیسی، حتی کسانی که در دهه ۶۰ متولد نشدند قسم می‌خورند که توپ از خط عبور کرد اما در آلمان پاسخ متفاوت است. گل دوم جف هرست در فینال جام جهانی ۱۹۶۶ همیشه مورد بحث واقع شده است. حتی بیوگرافی بازیکن انگلیسی با این جمله آغاز شده است: آیا گل بود؟

با وجود این هیچکس در این موضوع شک ندارد که ۳۰ جولای ۱۹۶۶ انگلیس قهرمان جهان شد. این اتفاق پس از یک فینال هیجان انگیز رخ داد. آلمان در لحظه آخر قانونی توانست بازی را به تساوی برساند.

جام جهانی ۱۹۶۶ آخرین دوره‌ای بود که بازی‌ها به صورت سیاه و سفید پخش می‌شد و سپس تصاویر رنگی جایگزینش شد. در این رقابت‌ها دو نام جدید برجسته شد. یکی از آنها اوزه بیو پرتغالی بود که توانست کفش طلای بازی‌ها را به دست آورد. دیگری کره شمالی بود که توانست ایتالیا بزرگ را حذف کند. با این حال دو تیمی که به فینال رسیدند میزبان و جمهوری فدرال آلمان بودند. ورزشگاه ومبلی میزبان دو بزرگ آن دوران به نام‌های بابی چارلتون انگلیسی و فرانتس بکن‌بائر آلمانی بود.

یکی از نکات عجیب این رقابت‌ها عملکرد هرست بود. او تا فینال نمایش چندان قابل توجهی نداشت. بازیکن وستهام پنج ماه پیش از این بازی‌ها نخستین بازی‌اش را برای تیم ملی انجام داد و تنها در مرحله یک هشتم نهایی در ترکیب اصلی تیمش بود چون جیمی گریوز، ستاره خط حمله انگلیس آسیب دیده بود. پس از این که مهاجم ۲۴ ساله تک گل آن بازی را به ثمر رساند الف رمزی تصمیم گرفت به او اعتماد کند.

در نخستین دقایق فینال ۱۹۶۶ آلمانی‌ها پس از برخورد هانس تیلکوفسکی (دروازه‌بان) با هرست نگران شدند اما دقایقی بعد شرایط عوض شد. چون هلموت هالر در دقیقه ۱۲ گل نخست بازی را برای آلمان به ثمر رساند تا در ومبلی سکوت حکم‌فرما شود. او ششمین گلش را در این بازی‌ها به ثمر رساند.

انگلیس که هرگز برابر آلمان شکست نخورده بود تنها پنج دقیقه طول کشید تا پاسخ مهمانش را بدهد. ولفگانگ اوراث یک خطا روی بابی مور انجام داد و کاپیتان انگلیس متوجه شد هرست در محوطه جریمه در شرایط خوبی قرار دارد. مدافع وستهام یک توپ بلند را برای هم تیمی‌اش فرستاد که این بازیکن با ضربه سر توانست بازی را به تساوی برساند. دو قدرت اروپا دائما در حال حمله بودند و موقعیت‌های زیادی را ایجاد کردند. گوردن بنکس با مهار توپ‌های اوراث و لوتر امریش درخشید و در وقت‌های اضافه نیمه اول با دفع توپ با انگشتانش اجازه نداد اووه زلر دروازه‌اش را باز کند. از طرفی راجر هانت فرصت خوبی برای باز کردن دروازه ژرمن‌ها داشت اما توپ را مستقیما به دستان تیلکوفسکی زد.

نیمه دوم شبیه ۴۵ دقیقه نخست بود و باز هم توپ‌ها از خط دروازه عبور کردند. ژرمن‌ها در تقریبا در همه دقایق کنترل بازی را در اختیار داشتند. خستگی مدافعان و گستردگی زمین چمن ومبلی باعث شد فضاهایی ایجاد و موقعیت‌های بیشتری دیده شود. ۱۲دقیقه مانده به پایان بازی انگلیس توانست دروازه آلمان را باز کند. ضربه کرنر آلن بال به هرست رسید و او توانست بیرون از محوطه جریمه شوت بزند اما توپ به بازیکن حریف برخورد و در برگشت مارتین پترز آن را به گل تبدیل کرد.

زمان می‌گذشت و انگلیسی‌ها هر لحظه به فتح جام نزدیک می‌شدند و حتی می‌توانستند در یک ضد حمله ۳ بر یک پیروز شوند. شاگردان رمزی در دقیقه ۸۹ افسوس خوردند که چنین فرصتی را از دست دادند چون آلمان توانست بازی را در دقیقه آخر مساوی کند. ولفگانگ وبر این گل را به ثمر رساند. برای نخستین بار بود که فینال جام جهانی در وقت‌های اضافه دنبال می‌شد.

انگلیس سعی کرد ناامید نشود و از حضور “بال” خستگی ناپذیر بهره برد. جوان ۲۱ ساله انگلیسی نقش مهمی در به ثمر رسیدن گل سوم تیمش داشت. توپ در دقیقه ۱۰۱ به هرست رسید. او به سمت دروازه شوت و بالاتر از دستان تیلکوفسکی به تیرک افقی دروازه برخورد کرد و سپس به پایین آمد. توپ از خط عبور کرده بود؟ داور سوییسی به سمت داور خط نگه‌دار رفت و لحظاتی بعد تیم قرمز پوش به وسط زمین رفت. این در حالی بود که سفیدپوشان همچنان در حال اعتراض بودند. گل صحیح اعلام شده بود.

آلمان در نیمه دوم وقت‌های اضافه از آخرین تعویض‌هایش استفاده کرد تا بازی را مساوی کند. در لحظات پایانی هرست یک گل دیگر به ثمر رساند تا تنها بازیکنی باشد که در فینال هت‌تریک می‌کند. پس از او هرگز بازیکنی نتوانست سه گل در دیدار نهایی جام جهانی به ثمر برساند. در نهایت انگلیس قهرمان جهان شد.

انتهای پیام