سایت خبری تحلیلی کسب و کار استارت آپ | کارآفرینی | دانش بنیان | اقتصاد
یکی از شاخصه های اصلی جامعه ما، تکریم سالمندان و پیشکسوتان است اما به نظر می رسد این مهم در سال ها و دهه های اخیر رو به کمرنگی گذاشته است.
به گزارش کسب و کار نیوز به نقل از ایرنا، آمارها نشان می دهد که سالمندآزاری در ایران از میزان جهانی فاصله گرفته است، یعنی همین حالا میزان سالمندآزاری در جهان بین ۴ تا ۹ درصد است اما در ایران این رقم به حدود ۱۰ درصد می رسد.
در حالی چنین آمار نگران کننده ای از جامعه ما حاصل می شود که سالمندان همواره در خانواه های ایرانی مورد تکریم بوده هر چند ممکن است در دهه های اخیر این مساله کمرنگ شده باشد ولی همین حالا نیز خیلی از افراد و خانواده ها، نسبت به این افراد خردمند با احترام می نگرند و در هر مجلسی آنان را در صدر می نشانند و به عنوان قشر خردمند جامعه، از تجربیات و دانایی آنان استفاده می کنند.
اصولا هر جایی که این قشر مورد تکریم قرار گیرد و از تجربیات گرانبهای آنان استفاده شود ناگزیر به تکرار تجربه های گذشته نیستند از این رو جامعه خیلی زود به رفع مشکلات خود نایل و به سوی پیشرفت و ترقی گام بر خواهد گذاشت.
حضور سالمندان و استفاده از اندیشه های تجربه شده آنان به معنی این است که جامعه به بلوغ و رشد کامل رسیده و حاضر نیست که تجربه های گذشته را تکرار کند و از هرکس و جامعه ای که از قشر سالمند و بزرگ خود، تکریم کند سزاوار پاسداشت است.
سعادتمندی هر جامعه ای به تکریم سالمندان آن جامعه وابسته است از این رو هر جایی که نام سالمندان به گوش می رسد باید با احترام به آنان بنگریم، افرادی که در دوران جوانی خود تمام زندگی خود را وقف نسل کنونی کردند حالا نگاه آنان به یک توجه اندک گره خورده و این توقع زیادی نیست.
شمار جمعیت سالمندی در ایران به دلیل رشد زاد و ولدها در دوره ای، در سال های آینده شتاب خواهد گرفت و همین موضوع با خود مسایل و تبعاتی به همراه خواهد داشت. شاید مهمترین پیامدهای رشد جمعیت سالمندی در این دوره، مساله توجه و کیفیت نگهداری از آنان باشد. همین حالا جمعیت سالمندی با مشکلات زیادی از جمله بهداشتی، درمانی، نگهداری، معیشتی و حفظ کرامت روبرو هست و طبیعتا با رشد شمار سالمندان، این مسایل نیز بیشتر خواهد شد.
مشکلات سالمندان را در وهله نخست باید خود خانواده ها حل و فصل کنند و طبیعتا حضور آنان در کانون خانواده ها نتایج بهتری هم برای سالمند و هم برای سایر اعضای خانواده دارد. اما وقتی چنین امکانی در خانواده ها مهیا نشود سالمند ناگزیر راه خانه سالمندان یا آسایشگاه ها را درپیش خواهد گرفت که در صورت انجام این کار، توجه و سرزدن به سالمند باید به صورت مکرر و بدون وقفه انجام گیرد.
تکریم و نکوداشت سالمندان باید همواره در جای جای زندگی ما جاری باشد و شاید امروز کمتر جامعه ای مثل ژاپن سراغ داریم که از سالمندان خود با احترام و نیکی یاد می کند و صد البته که مزد آن را گرفته و آن تحکیم خانواده و استفاده از تجربیات گرانبهای آنان است.
وجود سالمندان، خیر و برکت هر خانه ای محسوب می شود و در هر شرایطی باید به آنان رسیدگی کرد. این رسیدگی باید از معیشت شروع و تا مسایل درمانی، بهداشتی و سایر خدمات ادامه یابد. آمادگی مراکز درمانی و موسسات خدماتی کشور برای رسیدگی به سالمندان هم در زمان حاضر و هم در سال های آینده که با رشد جمعیت این قشر مواجه خواهیم شد از ضرورت های جامعه امروز ما است.
