سایت خبری تحلیلی کسب و کار استارت آپ | کارآفرینی | دانش بنیان | اقتصاد
و تاثیر چنین تصمیمی روی کسب و کار کسانی با اختصاص هزینه قهوه خانه یا سفره خانه سنتی راه اندازی کرده اند و متضرر خواهد شد؛ تصمیم های لحظه ای مسئولان را نشانه می رود و از نبود ثبات در تصمیم گیری گلایه می کند.
چرا از ابتدا اجازه شکل گیری مجموعه ای را صادر می کنیم
به گزارش کسب و کار نیوز به نقل از اتاق اصناف ایران، اکبر هاشمی که ابتدای صحبت هایش به روشنی اعلام می کند هر آدم عاقلی می داند مصرف دخانیات، اعم از قلیان های میوه ای و اصطلاحا ایرانی و سیگار مضر است و هیچ کس موافق روی آوری و اعتیاد به آن نیست؛ اما، رئیس اتاق اصناف شهرستان ورامین در ادامه روی صحبتش را سمت مدیران می برد و می گوید: «چرا از ابتدا اجازه شکل گیری مجموعه ای را صادر می کنیم و پس از این که عده زیادی در این زمینه سرمایه گذاری می کنند و تعداد افراد قابل ملاحظه ای روزانه برای مصرف قلیان به قهوه خانه ها می روند، ناگهان تصمیم به جمع آوری این مکان ها می کنیم؟ چطور به این راحتی جلوی فعالیت آدم هایی که با مجوز خودمان شروع سرمایه گذاری و فعالیت و استفاده از کارگر و اشتغال زایی هرچقدر هم ناچیز می کند، گرفته می شود؟»
نگذارید قلیان از روی میز به زیر میز برود
هاشمی در مورد بعد دیگر این ماجرا که مربوط به مصرف کننده های قلیان است، می گوید: «طرف دیگر این موضوع، جوان هایی هستند که خواه، نا خواه سمت قلیان رفته اند و به هر حال روزانه یا هفتگی به قهوه خانه ها می روند، دور هم جمع می شوند و در چنین پاتوقی اصطلاحا انرژی شان را تخلیه می کنند. فکر می کنید با جمع آوری قلیان و تعطیلی قهوه خانه ها، آن ها قلیان را کنار می گذارند و دیگر سراغ آن نمی روند؟ مسلما آن ها ادامه می دهند و فقط موجب می شود قلیان از روی میز به زیر میز برود!»
قهوه خانه های زیرزمینی یا پاتوق های خطرناک برای جوان ها
او معتقد است: «حداقل باید بپذیریم در چنین شرایطی که قهوه خانه ها با نظارت بهداشت و عبور از فیلترهای مختلف و اصطلاحا جلوی چشم هستند و فعالیت شان مشخص است، می توان مدیریت شان کرد و در ادامه با فرهنگ سازی و محدود کردن ایجاد قهوه خانه های متعدد این مسئله را کنترل کرد، اما نمی توان از این نکته چشم پوشی کرد که مقابله کردن این چنینی و برخورد با توزیع بدون کمترین حد فرهنگ سازی موجب اتفاق های نگران کننده ای چون ایجاد قهوه خانه های زیرزمینی و بدون مجوز بهداشت و پاتوق های به مراتب خطرناک تر برای جوان ها می شود. مکان هایی که پتانسیل خلاف در آن ها بسیار زیاد است.»
اگر قرار است چیزی را حذف کنیم برای جایگزینی چه گزینه ای پیشنهاد کرده ایم؟
هاشمی در پایان سخنانش از تغییر کاربری واحدهای صنفی در طول سالیان می گوید: «برای مثال در سال های دورتر گرمابه های عمومی زیادی وجود داشت و با گذر سالیان تعدادی از آن ها که امکان تبدیل را داشتند، به سونا و جکوزی تغییر کاربری دادند و البته تعداد قابل ملاحظه ای از آن ها هم جمع شدند و به خرابه ای بدل شدند. این را برای این گفتم که به اینجا برسم؛ اگر قرار است چیزی را حذف کنیم برای جایگزینی چه گزینه ای معرفی یا پیشنهاد کرده ایم؟ قرار است چه چیزی جای قهوه خانه های بدون قلیان و یا تعطیل شده را برای جذب مشتری و چرخیدن چرخ اقتصادی واحد صنفی را بگیرد؟ اگر پاسخی برای این سوال وجود نداشته باشد، پس مردم هم این تصمیم را نمی پذیرند و همان طور که اعلام کردم سعی می کنند از راه های دیگر مانند قهوه خانه های زیرزمینی به قلیان دسترسی پیدا کنند. در واقع با پاک کردن صورت مسئله اتفاقی نمی افتد و ما باید به دنبال جواب مسئله باشیم.»
چرا از ابتدا اجازه شکل گیری مجموعه ای را صادر می کنیم
به گزارش کسب و کار نیوز به نقل از اتاق اصناف ایران، اکبر هاشمی که ابتدای صحبت هایش به روشنی اعلام می کند هر آدم عاقلی می داند مصرف دخانیات، اعم از قلیان های میوه ای و اصطلاحا ایرانی و سیگار مضر است و هیچ کس موافق روی آوری و اعتیاد به آن نیست؛ اما، رئیس اتاق اصناف شهرستان ورامین در ادامه روی صحبتش را سمت مدیران می برد و می گوید: «چرا از ابتدا اجازه شکل گیری مجموعه ای را صادر می کنیم و پس از این که عده زیادی در این زمینه سرمایه گذاری می کنند و تعداد افراد قابل ملاحظه ای روزانه برای مصرف قلیان به قهوه خانه ها می روند، ناگهان تصمیم به جمع آوری این مکان ها می کنیم؟ چطور به این راحتی جلوی فعالیت آدم هایی که با مجوز خودمان شروع سرمایه گذاری و فعالیت و استفاده از کارگر و اشتغال زایی هرچقدر هم ناچیز می کند، گرفته می شود؟»
نگذارید قلیان از روی میز به زیر میز برود
هاشمی در مورد بعد دیگر این ماجرا که مربوط به مصرف کننده های قلیان است، می گوید: «طرف دیگر این موضوع، جوان هایی هستند که خواه، نا خواه سمت قلیان رفته اند و به هر حال روزانه یا هفتگی به قهوه خانه ها می روند، دور هم جمع می شوند و در چنین پاتوقی اصطلاحا انرژی شان را تخلیه می کنند. فکر می کنید با جمع آوری قلیان و تعطیلی قهوه خانه ها، آن ها قلیان را کنار می گذارند و دیگر سراغ آن نمی روند؟ مسلما آن ها ادامه می دهند و فقط موجب می شود قلیان از روی میز به زیر میز برود!»
قهوه خانه های زیرزمینی یا پاتوق های خطرناک برای جوان ها
او معتقد است: «حداقل باید بپذیریم در چنین شرایطی که قهوه خانه ها با نظارت بهداشت و عبور از فیلترهای مختلف و اصطلاحا جلوی چشم هستند و فعالیت شان مشخص است، می توان مدیریت شان کرد و در ادامه با فرهنگ سازی و محدود کردن ایجاد قهوه خانه های متعدد این مسئله را کنترل کرد، اما نمی توان از این نکته چشم پوشی کرد که مقابله کردن این چنینی و برخورد با توزیع بدون کمترین حد فرهنگ سازی موجب اتفاق های نگران کننده ای چون ایجاد قهوه خانه های زیرزمینی و بدون مجوز بهداشت و پاتوق های به مراتب خطرناک تر برای جوان ها می شود. مکان هایی که پتانسیل خلاف در آن ها بسیار زیاد است.»
اگر قرار است چیزی را حذف کنیم برای جایگزینی چه گزینه ای پیشنهاد کرده ایم؟
هاشمی در پایان سخنانش از تغییر کاربری واحدهای صنفی در طول سالیان می گوید: «برای مثال در سال های دورتر گرمابه های عمومی زیادی وجود داشت و با گذر سالیان تعدادی از آن ها که امکان تبدیل را داشتند، به سونا و جکوزی تغییر کاربری دادند و البته تعداد قابل ملاحظه ای از آن ها هم جمع شدند و به خرابه ای بدل شدند. این را برای این گفتم که به اینجا برسم؛ اگر قرار است چیزی را حذف کنیم برای جایگزینی چه گزینه ای معرفی یا پیشنهاد کرده ایم؟ قرار است چه چیزی جای قهوه خانه های بدون قلیان و یا تعطیل شده را برای جذب مشتری و چرخیدن چرخ اقتصادی واحد صنفی را بگیرد؟ اگر پاسخی برای این سوال وجود نداشته باشد، پس مردم هم این تصمیم را نمی پذیرند و همان طور که اعلام کردم سعی می کنند از راه های دیگر مانند قهوه خانه های زیرزمینی به قلیان دسترسی پیدا کنند. در واقع با پاک کردن صورت مسئله اتفاقی نمی افتد و ما باید به دنبال جواب مسئله باشیم.»
