سایت خبری تحلیلی کسب و کار استارت آپ | کارآفرینی | دانش بنیان | اقتصاد
شایلی قرایی
شرایط این صنف به گونه‌ای است که تولیدکنندگان برای تسویه‌حساب خود با کارگران و ادامه چرخه تولید اقدام به عرضه محصولات با قیمتی کمتر از قیمت تمام‌شده می‌کنند.
این در حالیست که بیشتر واحدهای تولیدی تعطیل شده‌اند و بخشی دیگر هم با حداقل ظرفیت کار می‌کنند و واردات بی‌رویه پوشاک عمده دلیل کسادی بازار است. تولیدات داخل پاسخگوی نیاز مردم است و احتیاجی به واردات پوشاک خارجی نیست، اما این روند همچنان ادامه دارد.
کارشناسان این حوزه معتقدند که دولت در بحث مبارزه با قاچاق لباس به کشور بسیار ضعیف عمل کرده و همچنان شاهد واردات البسه ترک و چینی به صورت قاچاق هستیم. از سوی دیگر این واردات بی‌رویه باعث تعطیلی بسیاری از واحدهای تولیدی در زمینه پوشاک شده است.
اجناسی که از کشورهای چین، ترکیه و کشورهای دیگر وارد ایران شده، عمدتا با قیمت ارزان‌تری نسبت به تولید داخلی فروخته می‌شود و با توجه به مشخص بودن قیمت تمام‌شده کالاها در این کشورها و همچنین هزینه حمل و نقل و گمرکات ایران تنها دلیل عرضه شدن این محصولات با قیمت پایین‌تر از تولید داخل، کم‌اظهاری مالیاتی و ورود این محصولات به صورت قاچاق به کشور است. از سوی دیگر، افزایش مالیات سالانه در کنار کسادی بازار واحدهای تولیدی نیز از دیگر مشکلات صنف پیراهن‌دوزان است، به طوری که مالیات‌ها بدون در نظر گرفتن شرایط بازار تعیین می‌شود. رونق بازار کشور نیازمند حمایت همه‌جانبه از سوی مردم و سازمان‌های مربوطه است.
حدود ۵۰ درصد از کارگاه‌های صنف فعالیتی ندارند
رضا اشرفی، فعال بازار
با شرایطی که در حال حاضر در بازار حاکم شده است و رکودی که هر روز بر شدت آن افزوده می‌شود، وضعیت پیراهن‌دوزان و پیراهن‌فروشان از نظر اقتصادی بسیار نامناسب است و به جرات می‌توان گفت که حدود ۵۰ درصد از کارگاه‌های این صنف فعالیتی
ندارند.
این در حالیست که در اثر تعطیلی این کارخانه‌ها بسیاری از کارگران بیکار شده‌اند و به شغل‌های کاذب روی آورده‌اند که تاثیرات اجتماعی و اقتصادی زیادی به همراه دارد. از طرف دیگر واردات کالاهای چینی و اخذ مالیات‌های کلان از تولیدی‌ها منجر شده که به مشکلات و چالش‌های این صنف افزوده شود و این در حالیست که دیگر فروشندگان از این وضعیت سوءاستفاده می‌کنند که در نهایت و آینده‌ای نزدیک تولیدکنندگان این صنف نابود خواهند شد.
به عنوان مثال دو ماه دیگر ماه محرم و صفر است. از شرایط امروز بازار می توان متوجه شد که بازار پیراهن‌های مشکی داغ خواهد شد.
البته این حرکت را همه ساله شاهد هستیم و چین سهم بالایی در این بازار دارد، در حالی که پیراهن‌های مشکی تولید داخل هم کیفیتی خوب دارد وهم قیمتی مناسب. قیمت پوشاک چین مناسب و ارزان‌تر بوده ولی کیفیت و دوخت آن رضایت‌بخش نیست.
پارچه مشکی نیز از کشورهای ترکیه، تایلند و چین با مارک‌های متفاوت وارد می‌شود ولی سهم بیشتری از این واردات متعلق به کشور چین است.
تولیدات در قیاس با سال قبل حدود ۵۰ درصد کاهش پیدا کرده است
مجتبی درودیان، رئیس اتحادیه پیراهن‌دوزان و پیراهن فروشان
اکنون مدتی است به دنبال ثبات نرخ ارز، تهیه مواد اولیه ما تقریبا هزینه یکسانی دارد، اما هزینه‌هایی مانند کارگر و هزینه‌های سربار به طور دائم در حال افزایش است و همین مساله موجب می‌شود هزینه‌های ما در قیاس با نمونه خارجی بالاتر بوده و قدرت رقابت ما کمتر شود. بدین‌ترتیب شاهد هزینه‌های بالا و از سوی دیگر رکود و فروش پایین هستیم و همین شرایط موجب می‌شود بسیاری از تولیدکنندگان به تغییر کار یا تعطیلی فکر کنند.
در حال حاضر در بازار پوشاک رکود شدیدی حاکم است که یکی از دلایل عمده این رکود را می‌توان مربوط به واردات برندهای مختلف دانست. البته ما به هیچ عنوان مخالف ورود پوشاک برند نیستیم، اما لازم است قبل از واردات این کالاها امکاناتی در اختیار تولیدکنندگان قرار گرفته و تمهیداتی اندیشیده شود تا برای این بخش قدرت رقابت وجود داشته باشد. در حال حاضر به دنبال کاهش تعرفه‌های گمرکی بسیاری از کالاها از مبادی رسمی وارد کشور می‌شوند و بسیاری از افرادی که در گذشته کالای خود را به شکل قاچاق وارد می‌کردند، مبادی قانونی را جایگزین کرده‌اند و بر همین اساس هر روز شاهدیم که تعداد تولیدی‌های پوشاکی که تعطیل می‌شوند، افزایش می‌یابد. در این شرایط متاسفانه ۴۰ درصد واحدهای تولیدی صنف پیراهن‌دوزان در سال گذشته تعطیل شده‌اند و حدود ۹۰ درصد افرادی هم که در این بازار فعالیت می‌کنند، مجبور شده‌اند که کالای خود را به اسم کالای خارجی و با لیبل‌های برندهای مختلف به فروش برسانند. به عبارتی در سال جاری می‌توان گفت که میزان تولیدات صنف ما در قیاس با سال قبل حدود ۵۰ درصد کاهش پیدا کرده و می‌توان گفت که ۴۰ درصد تولیدی‌های ما تعطیل شده یا رو به تعطیلی می‌روند که همانطور که اشاره شد، عمده دلیل آن قاچاق کالا یا حجم بالای واردات در این بخش محسوب می‌شود. قطعا واردات پوشاک برند امری مثبت است، اما نکته مهم‌تر آن است که در کنار این واردات برنامه‌ریزی‌هایی صورت بگیرد تا شرکت‌های خارجی تنها از بازار ایران سود نبرده و کالای خود را به تنهایی وارد بازارهای ایران نکنند، بلکه به تولید در داخل کشور پرداخته و حتی سهمی برای صادرات در نظر بگیرند. اکنون بخش قابل توجهی از پوشاکی که به شکل قاچاق یا قانونی وارد کشور می‌شوند، متعلق به ترکیه است که این واردات در حال نابود کردن صنعت پوشاک ایران است. بر همین اساس ما خواهان آن هستیم که دولت سریع‌تر به این موضوع رسیدگی کند تا زمان از دست نرفته و با شرایطی مواجه نشویم که تولیدی‌های ما همه تعطیل شوند و بخواهیم مردم را دوباره به تولید دعوت کنیم. بارها اعلام کرده‌ایم که ما مخالف آمدن برندها به ایران نیستیم، اما اکنون می‌توان گفت اقداماتی که در این حوزه صورت می‌گیرد، به گونه‌ای است که می‌توان گفت به صنعت پوشاک داخلی خیانت می‌شود. امروزه شاید قیمت نمونه‌های ایرانی تا حدی بالاتر از کالاهای خارجی باشد که این موضوع ریشه در هزینه‌های متعددی که به واحدهای تولیدی تحمیل می‌شود، دارد. بدین‌ترتیب اکنون می‌توان گفت که قیمت کالای ایرانی حدود ۱۵ تا ۲۰ درصد گران‌تر از نمونه‌های ترک یا چین است. البته مالیات هم مشکل بزرگ دیگری است که صنف با آن دست و پنجه نرم می‌کند. دولت از تولید در داخل کشور حمایت نکرده و با مالیات‌های سنگینی که از تولیدکنندگان دریافت می‌کنند، ادامه کار را با مشکلات بسیاری همراه می‌کنند. ادامه کار برای این واحدها بیش از پیش سخت می‌شود و دلیل آن نیز دریافت مالیات بر ارزش افزوده از تولیدکنندگان است. در تمامی کشورهای جهان مالیات بر ارزش افزوده را در نهایت و از متقاضی دریافت می‌کنند که در ایران این امر به صورت مکرر از نخستین تولیدکننده تا مصرف‌کننده نهایی دریافت می‌شود، در حالی که مصرف‌کننده باید این مالیات را بپردازد و در نهایت قیمت نهایی کالای تولیدشده چیزی فراتر از کالای وارداتی خواهد شد.
