سایت خبری تحلیلی کسب و کار استارت آپ | کارآفرینی | دانش بنیان | اقتصاد
به گزارش کسب و کار نیوز به نقل از سرمایه، دومین نمایشگاه لباس‌های سنتی زنانه خود را بر پا کرده است. او که جاجیم بافی را در دانشگاه آموخته از انگیزه خود برای دوخت این لباس‌ها می‌گوید: «از بافتن لذت می بردم اما بعد از مدتی مسیرم مشخص شد، بافتن در ایران قدمت هزار ساله دارد، یافته‌های باستان شناسان نشان می‌دهد که در لرستان الیاف کتان دور دسته خنجر و چاقویی که قدمتی شش هزار ساله داشته کشف شده، در اساطیر و افسانه‌ها نیز از جمشید به‌عنوان مخترع کرباس، رنگ و بافت پارچه یاد شده است». یاسمن از وضعیت نساجی ایران گلایه می‌کند: «با این همه پیشینه تاریخی به بافنده‌ها و نساج‌ها به جز کار با ماشین چیز دیگری نیاموخته‌اند. لباس‌های ما تبدیل به اشیایی بی‌روح شده‌اند که توان خلق آثار و اشیا زنده و اصیل را از ایرانیان گرفته است.» برای او بافتن، مثل نقاشی است: «جاجیم پارچه زخیمی است از تار و پود که هر دو از رنگ‌های متفاوت برخوردارند. حدود پنج سال است که جاجیم می‌بافم، اما جاجیم پارچه زخیمی است که برای تهیه لباس مناسب نیست، من به پارچه ظریف‌تری احتیاج داشتم. به همین دلیل ابریشم را انتخاب کردم. ابریشم‌های موجود در بازار قابل استفاده نبودند، چرا که کیفیت نازلی داشتند، چیزی شبیه به لنگ‌های یزدی که آب می‌رفتند و آهار خود را از دست می‌دادند. این ابریشم‌ها با فرو رفتن سوزن به راحتی سوراخ می‌شوند.» یاسمن این را دلیل طراحی پارچه‌ای ابریشمی می‌داند که حالا با تراکم بیشتری بافته می‌شود: «این حرفه سنتی در حال از بین رفتن است و من مدام نگرانم اگر چند بافنده پیری که در کاشان عهده‌دار بافتن ابریشم‌های سفارشی من هستم از دنیا برود باید چه کنم، چرا که هیچ‌کس علاقه‌مند به یادگیری بافت این پارچه ها نیست». او از شیوه ابداعی خود برای تقویت کیفیت، ابریشم می‌گوید: «علاوه بر آنکه بافت پارچه متراکم شده، شیوه رنگ‌رزی این پارچه را نیز تغییر داده‌ام. کلاف ابریشم در رنگ‌های مختلف فرو می رود این شیوه از رنگ‌رزی که «ابرش» نام دارد، باعث ایجاد سایه روشن از رنگ‌های مختلف پارچه می شود».
یاسمن سرمایه‌اش را به سختی و با کمک خانواده‌اش فراهم کرده است، می‌گوید: «به مدت دو سال پارچه‌های استادان ابریشم باف را می‌خریدم ولی لباسی با آن نمی‌دوختم تا آن‌ها بتوانند پارچه مورد نظر را تهیه کنند. آن زمان فکر می‌کردند پنج سال لازم است تا به نتیجه ایده‌آل برسند، حالا سه سال گذشته و او معتقد است پارچه‌های ابریشمی به کیفیت اصلی خود نزدیک شده‌اند». او پارچه‌های ابریشمی را تا سال گذشته متری ۱۰ هزار تومان خریداری می‌کرد اما با بهتر شدن کیفیت پارچه قیمت هر متر ابریشم به ۴۰ هزار تومان افزایش یافته است. او یکی از علت‌های گران بودن لباس‌های عرضه شده در این نمایشگاه را همین افزایش قیمت پارچه عنوان می‌کند: «در گذشته از یک کیلو کلاف ابریشم یک کیلو و چهارصد گرم پارچه تولید می‌شد؛ اما الان از هر یک کیلو کلاف ۷۰۰ گرم پارچه به دست می‌آید.» او که در حال حاضر سه شاگرد و سه بافنده جاجیم باف و سه بافنده ابریشم که در کاشان کار می‌کنند را در استخدام دارد؛ سعی می‌کند ابتدا لباس‌ها را طراحی کند و بعد پارچه‌ها را سفارش دهد. سه پیرمرد کاشانی که برای او ابریشم می‌بافند فقط طبق سفارش‌های او ابریشم می‌بافند». او در اولین نمایشگاه خود لباس‌هایی الهام گرفته از دوره‌های باستانی ایرانیان از دوره ماد تا مغول را عرضه کرد: «لباس در این دوره از تاریخ ایران از قطعات مربع و مستطیل پارچه تشکیل می‌شد و همگی گشاد بودند و هرکس با هر اندازه‌ای می‌توانست این لباس‌ها را بپوشد». او با الهام از نام این لباس‌ها با نگرشی جهانی، پارچه‌ها و لباس را طراحی می‌کند. «خفتان» و «کندیز» دو نوع لباس از دوره هخامنشیان در نمایشگاه پیشین او ارایه شدند که مورد استقبال بسیاری از زنان قرار گرفتند. یاسمن معتقد است: «لباس ایرانی فقط، لباس نیست که با دوخت چند بوته جقه بر سر آستین یا یقه خلق شود. لباس ایرانی باید از نخ، پارچه، مدل و نام ایرانی برخوردار باشد». در نمایشگاه فعلی آزاده یاسمن، لباس‌ها با الهام از دوره مغول طراحی و دوخته شده‌اند، لباس‌هایی که به اندازه قامت انسان‌اند و برای اولین بار با ورود مغولان در ایران مرسوم شدند.
او خود را متعلق به همه اقوام ایرانی می‌داند برای همین لباس‌های رنگارنگ نمایشگاه او تلفیقی است از مدل‌ها، رنگ‌ها و فرم‌های مختلف لباس‌های اقوام ایرانی، دامن‌های ترک آذربایجان با بالاپوش‌های قشقایی تلفیق شده‌اند، لباس کردهای آذربایجان با کردهای قوچان متفاوت است و او سعی کرده از همه عناصر برجسته این لباس‌ها استفاده کند. لباس‌ها رنگی است، رنگ‌های طبیعی و شاد، بنفش، سبز، قرمز، آبی با طیف‌های مختلف مسی و آجری. در کمتر لباسی رنگ سیاه دیده می‌شود. یاسمن توضیح می‌دهد: «رنگ در سرتاسر تاریخ ایران ستوده شده و رنگ سیاه همیشه مکروه بوده، اگر رنگ در زندگی نباشد، درک انسان از محیط اطراف آسیب می‌بیند، رنگ‌ها متعلق به همه دوره‌های تاریخی‌اند و هیچ رنگی منحصر به دوره تاریخی خاصی نیست». لباس‌هایی که در دومین نمایشگاه آزاده یاسمن عرضه می‌شود، از جنس ابریشم یا جاجیم ظریف هستند، قیمت این لباس‌ها از صدهزار تومان کمتر نیست. تهیه یک دست لباس زنانه سنتی بیش تر از ۵۰۰ هزار تومان خواهد شد. دامن، شلوار، بالاپوش های رنگی و انواع شال و روسری در این نمایشگاه عرضه می‌شود. یاسمن این لباس‌ها را گران نمی‌داند: «این لباس‌ها باید گرانتر عرضه شوند، باید بهای میراث کشور را پرداخت، این بهای زمان و ذوقی است که صرف بخشیدن روح به این لباس‌ها شده است». به اعتقاد او این لباس‌ها متعلق به طبقه بالای اجتماعی است. فرآیند مدسازی همیشه با استقبال از سوی طبقه ثروتمند آغاز می‌شود و طبقات پایین‌تر اجتماع از آن شیوه پیروی خواهند کرد». او تا به حال در طرح ویژه وزارت کشور برای مدل‌سازی شرکت نکرده است. جشنواره زنان سرزمین من به اعتقاد این طراح لباس خالی از ریشه‌ها و اصالت لباس‌های ایرانی است: «تنها نمونه‌های غربی را با بوته جقه تزیین می‌کنند و انتظار دارند مردم از این لباس‌ها استقبال می‌کنند». در کنار نمایشگاه لباس‌های سنتی و ایرانی، فیلمی نیز در سالن سینمای کاخ ملت، پخش می‌شود فیلمی که شیوه‌های بافت ابریشم و جاجیم را نشان می‌دهد و علاقه‌مندان به لباس‌های سنتی و ایرانی با این شیوه‌ها آشنا می‌شوند. او و همسرش به شهرها و روستاهای مختلف کشور سفر می‌کنند تا انواع پارچه‌های قدیمی و سنتی یا شیوه بافت آن‌ها را پیدا کنند، شاید بتوانند از فراموش شدن انواع پارچه‌های سنتی کشور جلوگیری کنند.
یاسمن سرمایه‌اش را به سختی و با کمک خانواده‌اش فراهم کرده است، می‌گوید: «به مدت دو سال پارچه‌های استادان ابریشم باف را می‌خریدم ولی لباسی با آن نمی‌دوختم تا آن‌ها بتوانند پارچه مورد نظر را تهیه کنند. آن زمان فکر می‌کردند پنج سال لازم است تا به نتیجه ایده‌آل برسند، حالا سه سال گذشته و او معتقد است پارچه‌های ابریشمی به کیفیت اصلی خود نزدیک شده‌اند». او پارچه‌های ابریشمی را تا سال گذشته متری ۱۰ هزار تومان خریداری می‌کرد اما با بهتر شدن کیفیت پارچه قیمت هر متر ابریشم به ۴۰ هزار تومان افزایش یافته است. او یکی از علت‌های گران بودن لباس‌های عرضه شده در این نمایشگاه را همین افزایش قیمت پارچه عنوان می‌کند: «در گذشته از یک کیلو کلاف ابریشم یک کیلو و چهارصد گرم پارچه تولید می‌شد؛ اما الان از هر یک کیلو کلاف ۷۰۰ گرم پارچه به دست می‌آید.» او که در حال حاضر سه شاگرد و سه بافنده جاجیم باف و سه بافنده ابریشم که در کاشان کار می‌کنند را در استخدام دارد؛ سعی می‌کند ابتدا لباس‌ها را طراحی کند و بعد پارچه‌ها را سفارش دهد. سه پیرمرد کاشانی که برای او ابریشم می‌بافند فقط طبق سفارش‌های او ابریشم می‌بافند». او در اولین نمایشگاه خود لباس‌هایی الهام گرفته از دوره‌های باستانی ایرانیان از دوره ماد تا مغول را عرضه کرد: «لباس در این دوره از تاریخ ایران از قطعات مربع و مستطیل پارچه تشکیل می‌شد و همگی گشاد بودند و هرکس با هر اندازه‌ای می‌توانست این لباس‌ها را بپوشد». او با الهام از نام این لباس‌ها با نگرشی جهانی، پارچه‌ها و لباس را طراحی می‌کند. «خفتان» و «کندیز» دو نوع لباس از دوره هخامنشیان در نمایشگاه پیشین او ارایه شدند که مورد استقبال بسیاری از زنان قرار گرفتند. یاسمن معتقد است: «لباس ایرانی فقط، لباس نیست که با دوخت چند بوته جقه بر سر آستین یا یقه خلق شود. لباس ایرانی باید از نخ، پارچه، مدل و نام ایرانی برخوردار باشد». در نمایشگاه فعلی آزاده یاسمن، لباس‌ها با الهام از دوره مغول طراحی و دوخته شده‌اند، لباس‌هایی که به اندازه قامت انسان‌اند و برای اولین بار با ورود مغولان در ایران مرسوم شدند.
او خود را متعلق به همه اقوام ایرانی می‌داند برای همین لباس‌های رنگارنگ نمایشگاه او تلفیقی است از مدل‌ها، رنگ‌ها و فرم‌های مختلف لباس‌های اقوام ایرانی، دامن‌های ترک آذربایجان با بالاپوش‌های قشقایی تلفیق شده‌اند، لباس کردهای آذربایجان با کردهای قوچان متفاوت است و او سعی کرده از همه عناصر برجسته این لباس‌ها استفاده کند. لباس‌ها رنگی است، رنگ‌های طبیعی و شاد، بنفش، سبز، قرمز، آبی با طیف‌های مختلف مسی و آجری. در کمتر لباسی رنگ سیاه دیده می‌شود. یاسمن توضیح می‌دهد: «رنگ در سرتاسر تاریخ ایران ستوده شده و رنگ سیاه همیشه مکروه بوده، اگر رنگ در زندگی نباشد، درک انسان از محیط اطراف آسیب می‌بیند، رنگ‌ها متعلق به همه دوره‌های تاریخی‌اند و هیچ رنگی منحصر به دوره تاریخی خاصی نیست». لباس‌هایی که در دومین نمایشگاه آزاده یاسمن عرضه می‌شود، از جنس ابریشم یا جاجیم ظریف هستند، قیمت این لباس‌ها از صدهزار تومان کمتر نیست. تهیه یک دست لباس زنانه سنتی بیش تر از ۵۰۰ هزار تومان خواهد شد. دامن، شلوار، بالاپوش های رنگی و انواع شال و روسری در این نمایشگاه عرضه می‌شود. یاسمن این لباس‌ها را گران نمی‌داند: «این لباس‌ها باید گرانتر عرضه شوند، باید بهای میراث کشور را پرداخت، این بهای زمان و ذوقی است که صرف بخشیدن روح به این لباس‌ها شده است». به اعتقاد او این لباس‌ها متعلق به طبقه بالای اجتماعی است. فرآیند مدسازی همیشه با استقبال از سوی طبقه ثروتمند آغاز می‌شود و طبقات پایین‌تر اجتماع از آن شیوه پیروی خواهند کرد». او تا به حال در طرح ویژه وزارت کشور برای مدل‌سازی شرکت نکرده است. جشنواره زنان سرزمین من به اعتقاد این طراح لباس خالی از ریشه‌ها و اصالت لباس‌های ایرانی است: «تنها نمونه‌های غربی را با بوته جقه تزیین می‌کنند و انتظار دارند مردم از این لباس‌ها استقبال می‌کنند». در کنار نمایشگاه لباس‌های سنتی و ایرانی، فیلمی نیز در سالن سینمای کاخ ملت، پخش می‌شود فیلمی که شیوه‌های بافت ابریشم و جاجیم را نشان می‌دهد و علاقه‌مندان به لباس‌های سنتی و ایرانی با این شیوه‌ها آشنا می‌شوند. او و همسرش به شهرها و روستاهای مختلف کشور سفر می‌کنند تا انواع پارچه‌های قدیمی و سنتی یا شیوه بافت آن‌ها را پیدا کنند، شاید بتوانند از فراموش شدن انواع پارچه‌های سنتی کشور جلوگیری کنند.
