سایت خبری تحلیلی کسب و کار استارت آپ | کارآفرینی | دانش بنیان | اقتصاد
به گزارش کسب و کار نیوز به نقل از مهر، سعید حیدری با اشاره به اینکه در سال ۱۳۹۰ طی یک اقدام عجولانه و غیر کارشناسانه سازمان ملی جوانان با سازمان تربیت بدنی ادغام شد و وزارتخانه ورزش و جوانان تشکیل شد، افزود: همگان امیدوار بودند این وزارتخانه بتواند به جوانان کمک کند و اوضاع آنها را سروسامان بخشد اما متاسفانه نه تنها اوضاع جوانان سروسامان داده نشد بلکه جوانان کاملا به حاشیه فرستاده شدند و تیم داری، ورزش، قهرمانی و مدال آوری به عنوان هدف اصلی این وزارتخانه تبدیل شد غافل از اینکه ۲۵ میلیون جوان نیاز داشتند که متولی داشته باشند و به خواسته ها و شرایط آنها توجه و رسیدگی شود.
وی با بیان اینکه جامعه ایران با تقریباً ۲۵ میلیون جوان، یکی از جوانترین کشورهای دنیا است که از این نیروی کار، متاسفانه استفاده چندانی نمی شود و بیشترین بی نظمی در مورد این قشر مشاهده می گردد، گفت: شاید مهم ترین علت این اتفاق نبودن یک سازمان منسجم و مرتبط با این قشر باشد که بتواند به عنوان متولی تخصصی و اصلی جوانان حقوق آنها را مطالبه کند.
این کارشناس ارشد روان شناسی سلامت با تاکید بر اینکه از نظر آسیبهای روان شناسی – اجتماعی این قشر جامعه در معرض بیشترین آسیب ها قرار دارد؛ ادامه داد: عدم توجه به نیازها و خواسته ها، سردرگمی هویت، بی هدف بودن، نبود مهارتها لازم، عدم توجه به آموزش، بیکاری، و غیره موجب شده است که جوانان تا حدودی از سرخوردگی اجتماعی رنج ببرند و دچار نوعی استیطال، ناامیدی و شکنندگی شوند، مسئله ای که اگر همچنان مورد غفلت و بی توجهی قرار بگیرد زمینه را برای ابتلا به انواع آسیبها مانند اعتیاد، افسردگی، اضطراب، ناامیدی و خودکشی فراهم می کند.
حیدری با اشاره به اینکه بالا رفتن سن ازدواج و عدم گرایش جوانان به ازدواج یکی از عواقب به حاشیه رفتن جوانان طی سالهای اخیر است که خود زمینه ساز بسیاری از آسیب های اجتماعی است، ادامه داد: شاید در نگاه اول علت این اتفاق اجتماعی، وضعیت شغلی و اقتصادی بیان شود اما این مسئله نمی تواند به تنهایی یک پدیده اجتماعی را تبیین کند.
وی خاطرنشان کرد: جوانان ما فاقد مهارت های لازم برای تشکیل زندگی زناشویی هستند، فاقد عزت و اعتماد به نفس برای پذیرفتن یک زندگی بصورت مستقل هستند و توانمندسازی لازم در آنها صورت نگرفته است.
این مدرس دانشگاه گفت: بنابراین وجود یک سازمان که بتواند نیازهای جوانان را رصد کند، خواسته های آنها را بررسی کند، چالشهای پیش روی آنها را شناسایی کند، مسایل مربوط به ازدواج و تشکیل خانواده را بررسی کند، آموزش های لازم را برای آنها و متناسب با شرایط برنامه ریزی، تدوین و اجرا کند ضروری به نظر می رسد.
حیدری با بیان اینکه شاید قهرمانی، مدال های رنگی و درخشش در میادین ورزشی شیرین و لذت بخش باشد ولی نباید فراموش کرد که همه جوانان این مملکت ورزشکار نیستند و قرار نیست اینچنین هم باشد، یادآور شد: به نظر می رسد میدان زندگی، میدانی بزرگتر، مهمتر و ارزشمندتر است که میادن ورزشی جزء بسیار کوچکی از میدان بزرگ محسوب می شوند.
وی در پایان از ریاست جمهوری و مسئولان مربوطه خواست که به احیا سازمان ملی جوانان به عنوان یک ضرورت نگاه کنند و جوانان را از حاشیه به متن بیاورند، مسئله ای که در بلندمدت ارزش افزوده بسیاری عاید مملکت کرده و مسیر اشتغال، کارآفرینی و توسعه پایدار را هموار خواهد کرد و از بروز بسیار آسیب های روانی و اجتماعی که ممکن است هزینه های سنگینی را دست کشور بگذارند پیشگیری بعمل خواهد آورد.
وی با بیان اینکه جامعه ایران با تقریباً ۲۵ میلیون جوان، یکی از جوانترین کشورهای دنیا است که از این نیروی کار، متاسفانه استفاده چندانی نمی شود و بیشترین بی نظمی در مورد این قشر مشاهده می گردد، گفت: شاید مهم ترین علت این اتفاق نبودن یک سازمان منسجم و مرتبط با این قشر باشد که بتواند به عنوان متولی تخصصی و اصلی جوانان حقوق آنها را مطالبه کند.
این کارشناس ارشد روان شناسی سلامت با تاکید بر اینکه از نظر آسیبهای روان شناسی – اجتماعی این قشر جامعه در معرض بیشترین آسیب ها قرار دارد؛ ادامه داد: عدم توجه به نیازها و خواسته ها، سردرگمی هویت، بی هدف بودن، نبود مهارتها لازم، عدم توجه به آموزش، بیکاری، و غیره موجب شده است که جوانان تا حدودی از سرخوردگی اجتماعی رنج ببرند و دچار نوعی استیطال، ناامیدی و شکنندگی شوند، مسئله ای که اگر همچنان مورد غفلت و بی توجهی قرار بگیرد زمینه را برای ابتلا به انواع آسیبها مانند اعتیاد، افسردگی، اضطراب، ناامیدی و خودکشی فراهم می کند.
حیدری با اشاره به اینکه بالا رفتن سن ازدواج و عدم گرایش جوانان به ازدواج یکی از عواقب به حاشیه رفتن جوانان طی سالهای اخیر است که خود زمینه ساز بسیاری از آسیب های اجتماعی است، ادامه داد: شاید در نگاه اول علت این اتفاق اجتماعی، وضعیت شغلی و اقتصادی بیان شود اما این مسئله نمی تواند به تنهایی یک پدیده اجتماعی را تبیین کند.
وی خاطرنشان کرد: جوانان ما فاقد مهارت های لازم برای تشکیل زندگی زناشویی هستند، فاقد عزت و اعتماد به نفس برای پذیرفتن یک زندگی بصورت مستقل هستند و توانمندسازی لازم در آنها صورت نگرفته است.
این مدرس دانشگاه گفت: بنابراین وجود یک سازمان که بتواند نیازهای جوانان را رصد کند، خواسته های آنها را بررسی کند، چالشهای پیش روی آنها را شناسایی کند، مسایل مربوط به ازدواج و تشکیل خانواده را بررسی کند، آموزش های لازم را برای آنها و متناسب با شرایط برنامه ریزی، تدوین و اجرا کند ضروری به نظر می رسد.
حیدری با بیان اینکه شاید قهرمانی، مدال های رنگی و درخشش در میادین ورزشی شیرین و لذت بخش باشد ولی نباید فراموش کرد که همه جوانان این مملکت ورزشکار نیستند و قرار نیست اینچنین هم باشد، یادآور شد: به نظر می رسد میدان زندگی، میدانی بزرگتر، مهمتر و ارزشمندتر است که میادن ورزشی جزء بسیار کوچکی از میدان بزرگ محسوب می شوند.
وی در پایان از ریاست جمهوری و مسئولان مربوطه خواست که به احیا سازمان ملی جوانان به عنوان یک ضرورت نگاه کنند و جوانان را از حاشیه به متن بیاورند، مسئله ای که در بلندمدت ارزش افزوده بسیاری عاید مملکت کرده و مسیر اشتغال، کارآفرینی و توسعه پایدار را هموار خواهد کرد و از بروز بسیار آسیب های روانی و اجتماعی که ممکن است هزینه های سنگینی را دست کشور بگذارند پیشگیری بعمل خواهد آورد.
