سایت خبری تحلیلی کسب و کار استارت آپ | کارآفرینی | دانش بنیان | اقتصاد
گروه تجارت و توزیع
به گزارش کسب و کار نیوز، به این صورت که ابتدا باید به فکر تولید بود و پس از آن بازار فروش را رونق بخشید. به عبارت دیگر اشتغالزایی یک فرمول مشخص دارد که برای تحقق باید از آن پیروی کرد وگرنه شعار بی‌برنامه راهکاری منطقی برای رسیدن به آن نیست. براساس بررسی‌های موجود حداقل هزینه برای ایجاد یک شغل بین ۱۰ میلیون تا ۲ میلیارد تومان است که برای بسیاری از مردم گران از آب درمی‌آید. با این وجود از نظر فعالان اقتصادی راه‌حل ایجاد شغل افزایش درصد رشد اقتصادی و همچنین داشتن یک پول قدرتمند برای راه‌اندازی کسب‌وکار است. بر اساس اظهارنظر‌های موجود هر یک درصد رشد اقتصادی می‌تواند ۱۰۰ هزار شغل ایجاد کند و هر درصد رشد اقتصادی نیز به حدود ۱۵۰میلیارد دلار سرمایه‌گذاری نیاز خواهد داشت. بر همین اساس دولت یازدهم با رساندن رشد اقتصادی به ۸ درصد توانست طبق برخی آمارها سالانه ۴۹۰ هزار شغل ایجاد کند. اما این میزان طبق بررسی‌های موجود هنوز نتوانسته است بر معضل بیکاری کشور که آمارها از نرخ بالای آن حکایت دارد، فائق آید. وضعیت رکودی بازار نیز نشان می‌دهد برخی از کارخانه‌ها نه تنها جذب نیرویی نداشته‌اند بلکه نیروهای سابق خود را نیز از کار برکنار کرده‌اند. در حال حاضر اشتغال مهم‌ترین خواسته مردم و مسئولان است که جا دارد در پاسخ به چند سوال اساسی به آن بپردازیم. ۱. تحقق شعارهای انتخاباتی در باب ایجاد شغل نیازمند چه فرمول و برنامه‌ای است و آیا این برنامه‌ها در آینده‌ای نزدیک محقق خواهد شد؟ ۲. چه راهکاری در حال حاضر در کشور ما ضامن ایجاد شغل خواهد بود و بر چه اساسی باید به آن دست یافت؟ ۳. عملکرد مسئولان در این سال‌ها در موضوع اشتغال چه نتایجی به همراه داشته و از چه زاویه‌ای می‌توان به آن نگاه کرد؟
محمدرضا نجفی‌منش، رئیس کمیسیون کسب‌وکار اتاق تهران:
عفو مطالبات گذشته دولت از کارفرمایان
قدم اول این است که باید دغدغه‌های واحد‌های موجود را برطرف کنیم. در حال حاضر همه واحدها دغدغه دارند و آرامش فکری میان آنها نیست. از بخش مالیات گرفته تا تامین اجتماعی و وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی چند سالی است که به کارفرمایان فشار می‌آورند. جدا از اینکه مطالبات این بخش‌ها مربوط می‌شود به سال‌های قبل مثلا ۴ یا ۵ سال قبل، نخستین قدم هر دولت برای ایجاد شغل عفو اینگونه از مطالبات است. دولت باید گذشته‌ها را فراموش کند. چیز‌هایی هست که به ناحق به تولید تحمیل شده است. باید بیانیه‌ای داده شود که دولت هر آنچه راجع به کسب‌وکار و بنگاه‌های اقتصادی از سال ۹۵ به قبل است را نادیده بگیرد و صرفا وضعیت بنگاه‌ها را از سال ۹۶ به بعد مورد بررسی قرار دهد. این نخستین قدم است. رسیدگی به وضعیت ۵ سال قبل بنگاه‌ها انگیزه تولیدکنندگان را از بین می‌برد و خیلی‌ها را برای ادامه کار مردد می‌کند. پس نخستین قدم این است که دولت روی مطالبات بیمه‌ای، مالیاتی و غیره خود از کارفرمایان که مربوط به سال‌های گذشته است، خط بکشد. تا کارفرما از این به بعد بتواند با آرامش به کار بپردازد و شرایط کسب‌وکار را به سمت بهبود ببرد. در حال حاضر اصلی ترین زیادی به سپرده‌های بانکی داده می‌شود یعنی حدودا بین ۱۵۰ هزار تا ۲۰۰ هزار میلیارد تومان، در حالی که بهتر بود این سود به عنوان سرمایه به تولیدکنندگان پرداخت می‌شد. سود بالا به سپرده‌های بانکی ضدتولید است. از سوی دیگر بانک‌ها باید نرخ تسهیلات را کاهش بدهند تا تولید رقابتی باشد. دولت با انجام این اقدامات می‌تواند اشتغالزایی کند.
سیدحمید حسینی، عضو اتاق بازرگانی تهران:
اعطای مشوق به سرمایه‌گذاران داخلی
ایجاد شغل بستگی به رشد اقتصادی دارد . براساس بررسی‌ها هر یک درصد رشد اقتصادی می‌تواند صدهزار شغل ایجاد کند. بر همین اساس کسی که شعار می‌دهد می‌تواند ایجاد شغل کند باید رشد اقتصادی ۱۵ درصدی داشته باشد تا بتواند یک و نیم میلیون شغل ایجاد کند. براساس آمار بیکاری در کشور در حال حاضر حدود ۵ میلیون بیکار در کشور داریم که اگر بخواهیم برای اینها شغل ایجاد کنیم باید رشدی بالا‌تر از ۱۰ درصد و بیشتر را تجربه کنیم. کاندیداهای ریاست‌جمهوری باید به صورت علمی صحبت کنند و براساس آمار و ارقام حرف بزنند. اگر قرار است یک و نیم میلیون شغل ایجاد کنند باید براساس برنامه مشخص حرکت کرده و بستر رشد ۱۵ درصدی را ایجاد کنند. اما اینکه این درصد رشد اقتصادی چگونه ایجاد می‌شود بستگی به مهارت آنها خواهد داشت که آن هم از برنامه‌هایی که ارائه می‌دهند، روشن می‌شود. موضوع دیگر این است که تولید باید مقرون به صرفه‌تر باشد و نکته سوم نرخ ارز است که از ابتدا تاکنون با وجود کاهش تورم ثابت مانده است . هر چقدر نرخ ارز ثابت و نرخ تورم پایین باشد بهضرر تولید داخل و به نفع واردات است.
کار دیگر دولت این است که برای سرمایه‌گذاران مشوق بگذارند برای مثال در کشور آلمان تا ۵۰ درصد به سرمایه‌گذاران سرمایه بلاعوض می‌دهند تا کار ایجاد شود دولت ما نیز لازم است این مشوق‌ها را به سرمایه‌گذاران بدهد.
