سرگردانی متقاضیان وام ودیعه

به گزارش کسب و کار نیوز، این در حالی است که روحانی می گوید طی ۷ سال، مجموعاً ۴.۵ میلیون ‫مسکن توسط دولت ساخته شده است. آنچه به بحران اجاره نشینی دامن زده تورمی است که حالا گریبانگیر تمام بازارهای مالی است. ‬
حمیدرضا حاجی بابایی رئیس کمیسیون برنامه و بودجه مجلس با بیان این‌که ۷.۷ میلیون خانوار ایرانی اجاره‌نشین هستند، گفت: «دولت مبالغ زیادی را برای مقابله با شیوع ویروس کرونا و آثار آن اختصاص داد و اکنون ۲۰ هزار میلیارد تومان برای وام ودیعه مسکن در نظر گرفته شده است. اگر قرار باشد این مبلغ را با همین روند پرداخت کنند، به ۷۰۰ هزار نفر وام پرداخت می شود در حالیکه در کشور ۷ میلیون و ۷۰۰ هزار مستاجر داریم که ۲ میلیون نفر از آنها در اولویت هستند.»
وی با بیان اینکه وام مسکن قطعا برای خانه دار شدن کافی نیست، افزود: دولت مبالغ زیادی را برای مقابله با شیوع ویروس کرونا و آثار آن اختصاص داد و اکنون ۲۰ هزار میلیارد تومان برای وام ودیعه مسکن در نظر گرفته شده است.
وی ادامه داد: اگر قرار باشد این مبلغ را با همین روند پرداخت کنند، به ۷۰۰ هزار نفر وام پرداخت می شود در حالیکه در کشور ۷ میلیون و ۷۰۰ هزار مستاجر داریم که ۲ میلیون نفر از آنها در اولویت هستند.
رئیس کمیسیون برنامه و بودجه مجلس شورای اسلامی با بیان این‌که برای پرداخت وام ودیعه مسکن به این ۲ میلیون نفر ۶۰ هزار میلیارد تومان بودجه نیاز است، تصریح کرد: اگر رقم وام ها دو برابر شود دولت به ۱۲۰ هزار میلیارد تومان بودجه برای این ۲ میلیون نفر نیاز دارد که رقم بسیار بالایی است.
حاجی بابایی گفت: بانک باید برای پرداخت وام اراده داشته باشد و وقتی مسئولیتی بر عهده کسی گذاشته می شود باید منابع آن نیز تامین شود.
وی با بیان “اگر بتوانیم سالانه یک میلیون مسکن بسازیم بسیاری از مشکلات حل می شود”، افزود: اگر طی ۷ سال اخیر ه رسال یک میلیون واحد مسکونی در کشور ساخته و تحویل می‌شد، امروز گرانی، تورم، کاهش ارزش پول ملی، افزایش قیمت ارز و… را نداشتیم. وی تاکید کرد: حرف‌هایی که می‌زنم هیچ شائبه سیاسی ندارد و مباحث کارشناسی است. ما هیچ چاره‌ای نداریم جز این‌که بخش تولید مسکن را فعال کنیم. این خواسته مردم ایران است.
«کسب و کار» در گفتگو با یک کارشناس، تنگنای مالی دولت در پرداخت وام ودیعه را بررسی می کند.

هزارتوی پرداخت وام کمک ودیعه مسکن

منصور غیبی، کارشناس مسکن
اگر کشور در شرایط ایده آلی به سر می برد، طبق گفته رئیس کمیسیون برنامه و بودجه مجلس، دولت می توانست سالانه یک میلیون واحد مسکونی احداث و تولید کند؛ اما انتقاد ایشان به دولت بی اساس است. آیا ایشان از جزیره دیگری به این کشور آمده که نمی داند مسائل تحریم و جنگ اقتصادی چه به سر اقتصاد کشور ما آورده است؟
ما در حال حاضر توان تولید یک میلیون مسکن را با این شرایط اقتصادی در کشور نداریم. طبق گفته رئیس کمیسیون برنامه و بودجه مجلس، اگر در ۸ سال گذشته ۸ میلیون واحد ایجاد می کردیم نه به تورم الان می رسیدیم و نه به رقم ارز این چنینی. این سخنان در اصل حکم سمپاشی در اقتصاد کنونی است و علمی و منطقی نیست. با یک حساب سرانگشتی این مطلب را پی می گیریم. طی ۸ سال دولت آقای روحانی اگر سالی یک میلیون واحد تولید می شد در حال حاضر باید ۸ میلیون واحد تولید شده بود. اگر هر واحد شما ۷۵ متر باشد تاکنون باید ۶۰۰ میلیون مترمربع آپارتمان سازی می کردیم. از کجا و براساس کدام پول؟ آیا ایشان می داند که کجا پول داریم که به مردم اعلام نمی کند؟ اگر ۶۰۰ میلیون مترمربع آپارتمان سازی می کردید و این رقم برای دولت هر مترمربع ۴ میلیون تومان هزینه دربرمی داشت برای دولت دو میلیون و چهارصد هزار میلیارد تومان هزینه داشت. دولت الان با ۴۵۰ هزار میلیارد تومان کشور را با بودجه تصویبی مجلس بسته است. یعنی ۱۰ سال کشورداری را با این محدودیت ها و تحریم های اقتصادی کنار بگذاریم و به گفته ایشان، ۸ میلیون واحد آپارتمان بسازیم. آیا ایشان با این صحبت ها جز اینکه بخواهد موج بدبینی به دولت ایجاد کند قصد دیگری دارد؟
این در حالی است که بزرگ ترین مشکل در اعطای وام ودیعه برای مستاجران سنگ اندازی نظام بانکی است. دولت به سرعت تصویب و بخشنامه کرده و مردم را هیجان زده می کند؛ اما وقتی عوامل اجرایی ازجمله بانک ها می خواهند این طرح را پیاده سازی کنند، رفتار خودخواهانه و واتیکانی نسبت به این قضیه دارند. مثل این است که این عوامل برای خودشان قوانینی دارند که این همه فشار و عجله و توجه را کم رنگ جلوه می دهند و اعتراض مردم را در پی دارند. این در حالی است که اگر وام ودیعه درست و به موقع توزیع می شد می توانست تا حدودی باری از دوش مستاجران باشد اما در شرایط کنونی مستاجر دو ماه صبر کرده، ۴ فرم پر می کند و ممیزی می شود. آنگاه تایید و تصویب می شود که به این فرد ۳۰ میلیون تومان وام ودیعه بدهند. اگر این فرد دو ماه پیش خانه را با پس انداز خود اجاره می کرد ۳۰ میلیون تومان همان واحد را ارزان تر می گرفت. این در حالی است که او دو ماه برای وام صبر کرده و به دلیل تورم موجود اجاره بها بالا رفته و ایشان ۳۰ میلیون دریافتی وام ودیعه را یکی دو سال بیهوده به بانک ها قسط پرداخت می کند. اما زمانی که این وام به موقع داده نشده و هم موازی با تشکیل پرونده، قیمت اجاره بالا رفته ماهیت تسهیلات و سبد حمایتی دولت از مردم تحت عنوان ودیعه مسکن ماهیت خود را از دست می دهد.