به گزارش کسب و کار نیوز به نقل از ایسنا، هرچند سال ۱۳۹۷ در روزهای ابتدایی خود با امیدواری نسبت به تداوم حرکت مثبت اقتصاد ایران در سالهای قبل آغاز شد، اما خیلی زود تکانههای ارزی و بازگشت تحریمهای ایالات متحده باعث شدند تصویر مثبت شکل گرفته از آنچه باید برای اقتصاد ایران رخ دهد، تغییر کند و همه این مسائل باعث شد، سال ۱۳۹۷ به یکی از سختترین سالهای اقتصادی ایران در طول سالهای گذشته تبدیل شود.
با پایان یافتن سال گذشته، امروز سوالی که در ذهن بسیاری از فعالان اقتصادی و بخشهای مختلف جامعه به وجود آمده این است که آیا روزهای سخت گذشته در ماههای پیشرو نیز ادامه خواهد یافت یا احتمال بهبود نسبی شرایط وجود دارد.
بخش خصوصی که در سال قبل با مشکلاتی در حوزههای ارز و تأمین منابع مالی مورد نیاز خود، بازگشت ارز حاصل از صادرات و حفظ بازارهای صادراتی در دوره تحریم با مشکلات جدی و طولانی مدت مواجه بود، حالا به دنبال آن است تا تصوری روشنتر از ماههای پیشرو داشته باشد.
در این بین میتوان مشاهده کرد که دیدگاههایی دوگانه در رابطه با آینده اقتصادی ایران در سال ۱۳۹۸ به وجود آمده که قرار گرفتن این دو نگاه در دو سر یک طیف به خوبی مطلق نبودن پیشبینیها را نشان میدهد. گروهی در تحلیلهای خود معتقدند آنچه در سال گذشته رخ داده در سال جاری نیز ادامه خواهد یافت و حتی امکان بدتر شدن اوضاع وجود دارد و گروهی معتقدند تحریمها به عنوان یکی از اصلیترین عوامل بر هم خوردن شرایط اقتصادی ایران در تمام ابعاد ممکن پیش از این ظاهر شدهاند و دیگر امکان شکلگیری یک فشار جدید وجود نخواهد داشت.
در چنین شرایطی هرچند بخش خصوصی نه به عنوان تصمیمگیر که به عنوان عضوی ناظر بر تصمیمات فعالیت میکند، اما در عین حال اتاق بازرگانی تلاش کرده با حفظ جایگاه مشاورهای خود همچنان دغدغههای ماههای گذشته را به دولت منتقل کند. موضوعی که در پیام اخیر رئیس اتاق بازرگانی تهران نیز به خوبی خود را نشان میدهد.
خوانساری در پیام خود گفته که قطعاً شرایط اقتصادی که ایران در ماههای اخیر با آن مواجه بوده، سخت و آنچه در آینده نزدیک رخ خواهد داد نیز سخت است اما کارآفرینان ایرانی بر یک موضوع تاکید دارند و آن لزوم ماندن در کشور و تلاش برای بهبود اوضاع اقتصادی است.
آنچه در رئیس اتاق تهران بیشترین اهمیت را دارد تاکید دوباره وی بر یک موضوع قدیمی و طولانی مدت است. فعالان اقتصادی همچنان معتقدند که دولت با وجود شعارها و برنامهها همچنان خود را به عنوان تصدیگر عمده اقتصاد حفظ کرده و همین مسئله راه رشد و توسعه فعالیتهای بخش خصوصی را از بین برده است. خوانساری در این رابطه گفته که هرکس به وظیفه خودش عمل میکند و مسئولیت ما در بخش خصوصی این است که صادقانه عمل کنیم و هم مشکلات و هم راهکارها را بگویم. با چنین نگاهی، سال پیش رو میتواند متفاوت از سال گذشته باشد. فقط باید باور داشت که کار را به کاردان بسپاریم.
هرچند در شرایط فعلی و با توجه به مشکلاتی که اقتصاد ایران با آن مواجه است، نمیتوان انتظار داشت تصمیماتی کلان در حوزه خصوصیسازی گرفته شود، اما تلنگر جدید رئیس اتاق نشان میدهد که هنوز بخش خصوصی بر خواستههای گذشته خود یعنی گسترش نفوذ متخصصان اقتصادی تاکید دارد.