سایت خبری تحلیلی کسب و کار استارت آپ | کارآفرینی | دانش بنیان | اقتصاد
سرمقاله
رعایت الزامات زیست‌محیطی نیز بدون پشتوانه علمی و پژوهشی امکان‌پذیر نیست و این در حالیست که در یکی از مهم‌ترین حوزه‌های محیط‌زیست یعنی حوزه آبخیزداری، فعالیت‌های اقتصادی …
حد و مرز فعالیت‌های اقتصادی در سال‌های اخیر به‌شدت جریان داشته و کمترین توجهی به اصول علمی و زیست‌محیطی این حوزه نشده است. حتی مدیریت علمی آبخیزداری کشور هم مدت‌ها از کانون توجه خارج شده بود و کارهایی که در حوزه آبخیزداری انجام می‌شد، مقطعی و بدون پشتوانه علمی کافی بود.
به راستی اگر حد و مرز فعالیت‌های اقتصادی توسط پژوهش‌های علمی مشخص نشود، چه آینده‌ای پیش‌روی زندگی ما در ایران است؟ نگاهی به وضعیتی که اکنون با آن مواجه هستیم، می‌تواند آینده بسیار چالش‌برانگیز و نگران‌کننده‌ای را که در حال رقم زدن آن هستیم پیش چشم ما شفاف کند. آنچه اکنون در کشور شاهد آن هستیم، فرسایش بسیار زیاد خاک در اراضی کشاورزی و دیگر اراضی ملی است. در حوزه منابع آب نیز از یک سو شاهد از بین رفتن سریع منابع آب شیرین – روان‌آب‌ها و آب‌های زیرزمینی – هستیم و از سوی دیگر با سیلاب‌های شدیدی مواجهیم که لایه‌های مفید خاک را از بین می‌برند.
خطر دیگری که حیات ما را در کشور تهدید می‌کند، ریزگردهایی هستند که اگر روزی فقط استان‌های غربی و جنوب‌غربی را تهدید می‌کردند، امروز تقریبا در تمام استان‌های ما کم و بیش تهدید‌کننده حیات به شمار می‌روند.
در چنین شرایطی اگر ما با اصول علمی و مدیریت یکپارچه منابع حد و مرز فعالیت‌های اقتصادی را معین نکنیم، قطعا به زودی با بحران‌های زیست‌محیطی متعددی مواجه خواهیم شد که اگر فعالیت‌های اقتصادی دستاوردی هم برای‌مان داشته باشد، هزینه‌های مهار آن بحران‌ها برای نسل فعلی و نسل‌های آتی به مراتب بیشتر از منافع‌شان خواهد بود.
