۹۰ دقیقه‌ی جنجالی با روزهای پرفراز و نشیب حسین رضازاده

وقتی زیر وزنه‌های ۲۶۰ کیلویی سرش را تکان می داد و لبخند می‌زد، یک ملت می خندید و غرق در شادی می شد. انگار که پر کاه را بلند کرده اما خم شدن میله های پولادی نشان می داد داستان چیز دیگری است. با وزنه  زدنهای او مردم ایران قدرت و غرور را در خود احساس می کردند و شب های مسابقه او برای ایرانیان فراموش نشدنی بود.

حسین رضازاده سالها عنوان قوی ترین مرد جهان را با خود یدک کشید و با دو طلای المپیک، ۱۰ طلا، سه نقره و یک برنز جهان، دو طلا و یک برنز بازیهای آسیایی و ۹ طلای قهرمانی آسیا، با پولاد سرد خداحافظی کرد.او همیشه جزو چهره های خبرساز ورزش ایران بوده است چه زمانی که ورزشکار بود و چه زمانی که رییس فدراسیون شد. حتی خبرساز بودن او در شورای شهر هم همچنان به قوت خود باقی ماند تا اینکه برای دومین مرتبه نتوانست به شورای شهر راه یابد. این روزها دوری او از فدراسیون وزنه برداری و شورای شهر باعث شده  کمتر در رسانه ها خبری از او باشد. از این رو شاید برای خیلی ها سوال باشد رضازاده  پس از جدایی از وزنه برداری  و شورای شهر این روزها چه کار می کند و با توجه به اینکه انتخابات فدراسیون وزنه برداری اردیبهشت سال آینده برگزار می شود دوباره قدم به صحنه انتخابات خواهد گذاشت یا خیر؟ رضازاده با حضور در خبرگزاری ایسنا به این مسائل  و خیلی حواشی دیگر که پیرامون او وجود داشت و شاید کمتر کسی آنها را فراموش کرده باشد، پاسخ داد.

* در ادامه گفتگوی ایسنا با حسین رضازاده را می خوانید.

– حسین رضازاده که در وزنه‌برداری و شورای شهر نیست الان مشغول انجام چه کاری است؟

بیکار! (با خنده) من نزدیک ۱۷ سال است کارمند وزارت ورزش هستم. الان هم در فدراسیون پرورش اندام ماموریت گرفته‌ام  و در فدراسیون پرورش اندام به عنوان مشاور عالی فعالیت دارم.

– چرا نباید در رشته تخصصی خودتان ماموریت می گرفتید؟

آن زمان که وارد شورای شهر تهران شدم خیلی ها گفتند چرا نباید در همان ورزش بمانم. در حالی که من هم از خدا می خواستم در ورزش باشم، اما برخی ها بدشان می آمد. الان هم خیلی دلم می‌خواهد به وزنه‌برداری کمک کنم چون هر چه دارم از وزنه‌برداری است، اما متاسفانه یک عده آدم تنگ نظر هستند که نمی‌شود. با این حال من به عنوان سرباز هر کجا باشد خدمت می‌کنم.

– با توجه به این که سال آینده انتخابات فدراسیون وزنه‌برداری است برنامه‌ای برای حضور در انتخابات دارید؟

پیشکسوتان و قهرمانان تمایل دارند که برگردم. حالا یک سال تا انتخابات باقی‌ مانده است و هر چه خدا بخواهد، اما من هر چه دارم از وزنه‌برداری است و دوست دارم خدمت کنم حالا در رشته خودم باشد که بهتر است.

– پس احتمال حضورتان در انتخابات است؟

رشته و کارم وزنه‌برداری است. به غیر از این که مردم و مسئولان به من و وزنه‌برداری لطف دارند، ارتباطم در دیپلماسی بین‌المللی هم خوب است و ارتباطم با جلود که الان دبیر کل فدراسیونی جهانی (IWF) است از آیان هم نزدیک تر است. حالا باید دید چه چیز پیش می‌آید.

– اگر روزی به فدراسیون بر گردید کورش باقری رفیق دیرینه تان هم به وزنه‌برداری بر می‌گردد؟

 بعد از آن اتفاق که برایش افتاد، سخت است. چون قلبش حدود ۶۰ – ۶۵ درصد کار می‌کند. حتی قرار بود در قلبش باتری بگذارند که سه، چهار ماه به کرمانشاه رفت پس از آن پزشکان اعلام کردند که دیگر نیازی به باتری نیست. کارهای استرس زا نباید انجام دهد و سرمربیگری هم به نظرم از ریاست فدراسیون سخت‌تر است. حالا باید دید چه می‌شود.

– از فدراسیون جهانی تاکنون صحبتی با شما مبنی بر ورود به انتخابات فدراسیون ایران شده است؟

آیان در دوره پیش انتخابات هم نامه زده بود و از من حمایت کرد اما واقعا برای آقای گودرزی وزیر سابق ورزش متاسفم چون بقیه فدراسیون ها به دنبال رییس فدراسیون جهانی خود هستند  که  ایران را حمایت کند اما در وزنه‌برداری که آیان نامه زد آقای گودرزی به گونه دیگری برخورد کرد. او چند سال ورزش ایران را عقب انداخت. البته در حاشیه مسابقات قهرمانی نوجوانان و جوانان آسیا در ازبکستان آیان نبود، اما جلود، دبیر فدراسیون جهانی گفت‌ اگر به فدراسیون برگردم، فدراسیون جهانی از همه لحاظ فدراسیون ایران را حمایت خواهد کرد. همه این را می دانند و خود بچه‌های وزنه‌برداری هم می دانند زمانی که فدراسیون بودم با ارتباط‌هایی که داشتم چقدر کمک‌شان کردم.

– زمانی که علی مرادی، رییس فدراسیون شد پیشکسوتان زیادی کنار او بودند اما چرا بعد از مدتی تمام آنها کنار رفتند؟

خود پیشکسوتان می‌گویند او به حرف‌هایی که زد عمل نکرد. می‌گویند پول از بیت المال رفته اما به صورت ریشه ای کاری برای استان‌ها انجام نشده است. زمان ریاست من هم انتقاد می‌شد که روی نوجوانان و جوانان کار نمی‌شود اما آن موقع که من از فدراسیون رفتم بهداد سلیمی، کیانوش رستمی، سهراب مرادی ۲۵-۲۶ ساله بودند اما الان سن بچه ها هم بالا رفته است و باید روی ۲۰ نفر کار کنیم که سه، چهار نفر خوب از بین آنها در بیاید.

– یعنی اگر دوباره رییس فدراسیون شوید باید کار را از صفر شروع کنید؟

بله. زمانی که من از فدراسیون بیرون آمدم بهداد، کیانوش و سهراب مرادی بودند، اما الان قهرمان نامدار ۲۲ – ۲۳ ساله نداریم و باید دید کدام یک از نفرات در این سن خوب هستند که روی آنها کار کنیم. باید با هماهنگی هیات های استان‌ها استعدادیابی شود و روی نفرات خوب کار کنیم.

– حسین رضازاده الان با چهار، پنج سال پیش چقدر فرق کرده است؟

آن موقع که به فدراسیون آمدم بعد از دوران قهرمانی‌ام بود. البته همان موقع هم می گفتند جوان هستم و نمی‌توانم کار کنم. ۱۰۰ درصد نسبت به دوره قبل تجربه ام بیشتر شده است و کارهایی که می‌خواهم انجام دهم فرق می‌کند. ارتباطاتی که در بخش بین‌المللی پیدا کردم متفاوت است. پخته تر شده ام. اگر این دفعه خدا بخواهد به فدراسیون بیایم شرایط فرق می‌کند.

– شما ورزشکار مورد علاقه تاماش آیان بودید، فکر می‌کنید  دلیل این که فدراسیون وزنه برداری ایران از این ظرفیت استفاده نکرد چه بود؟

نمیدانم. من بعد از  المپیک لندن در انتخابات جهانی برای هیات رییسه کاندیدا شدم که ۲۸ رای آوردم. ۴۵ کشور آسیایی به من گفتند با من رفیق هستند، اما کنفدراسیون آسیا (که دبیر کل آن علی مرادی بود)، اجازه نداد  به من رای بدهند. پس از آن آقای مرادی خودش در انتخابات کنفدراسیون آسیا رای نیاورد چون همه از او گلایه داشتند و می گفتند برای آسیا کار خاصی انجام نداده است. حتی یک روز قبل از انتخابات بین خودشان رای گیری کرده بودند که آقای مرادی فقط یک رای آورد آن هم داود ملکی جای من به او رای داده بود، چون پروازم تاخیر داشت. شرایط ورزش فرق کرده است و دیپلماسی ورزشی، سیاسی قوی می‌خواهد. یکی از بزرگان را نمی‌خواهم از او نام ببرم که گفته بود شاید اگر حسین رضازاده بود در  المپیک وزنه بهداد سلیمی را خطا نمی گرفتند و الان به خاطر آقای مرادی است که سخت گیری می‌کنند.

– اشاره به رابطه خوب خود با تاماش آیان کردید چرا تا الان حسین رضازاده نتوانسته پست‌های خوبی در فدراسیون جهانی و کنفدراسیون آسیا بگیرد؟

فدراسیون ملی باید معرفی کند. بعد از بازی‌های آسیایی انتخابات کنفدراسیون آسیا است و اگر آقای مرادی من را معرفی نکند نمی‌توانم دوباره کاندیدا شوم.

– به فدراسیون درخواست داده‌اید که شما را معرفی کند؟

در خواست می‌دهم . به‌ هر حال خود آقای مرادی هم می داند من در انتخابات باشم و خودش هم کمک کند برای هیات اجرایی یا نایب رییسی انتخاب می شوم.

– مدتی پیش بحث پیشنهاد ترکیه به شما مطرح شد که عنوان شد دروغ بوده است. در مورد آن صحبت می کنید که واقعا دروغ بود و اصلا چه لزومی داشت بعد از این همه سال چنین موضوعی بیان‌ شود؟

وقتی آقای مرادی دوباره به فدراسیون وزنه برداری برگشت این مساله را عنوان کرد و همه گفتند چه دلیلی دارد این حرف‌ها را بزند. آن موقع که پیشنهاد ترکیه مطرح شد خودش رییس فدراسیون بود و حتی غیر از ترکیه از قطر هم پیشنهاد داشتم. سال ۲۰۰۲ از ورشو به استانبول می رفتیم که نعیم سلیمان اوغلو یک ساعت برای مسابقات جهانی ۲۰۰۳ و  المپیک آتن با من حرف زد. این که مقام معظم رهبری عنوان کردند رضازاده به کشور دیگر نرفت  از ۱۰۰ مدال برایشان با ارزش‌تر است برای من کافی بود. همان موقع آقای مرادی که این حرف‌ها را مطرح کرد به وزارت ورزش و جوانان گفتم از او شکایت کنم که گفتند برای خانواده‌ وزنه‌برداری خوب نیست. از طرفی رفتن ورزشکاران به کشورهای دیگر عادی است. الان تکواندوکاران ما در آذربایجان هستند. زمانی که ما وزنه می زدیم، وزنه‌برداران قطری بلغاری الاصل بودند.

– چقدر به شما پیشنهاد دادند؟

آن موقع ۱۰ میلیون دلار برای طلای  المپیک پیشنهاد دادند. من همان موقع جواب منفی دادم و خود فدراسیون این مساله را همه جا مطرح کرد و گفت‌ رضازاده را دارند می برند به دادشان برسند و بودجه بدهند. می‌توانید بروید مصاحبه هایی که در آن تاریخها انجام داده‌اند را بخوانید. آن زمان خودشان این موضوع را مطرح کردند و حالا بعد از چند سال خودشان می گویند دروغ بوده است.

– فکر می کنید چرا هنوزم وزنه‌هایی که زدید مخصوصا آن لبخند و سر تکان دادن زیر وزنه بعد از گذشت سال‌ها باز هم در یاد مردم باقی‌ مانده است؟

حدود ۱۰ سال است دیگر وزنه نمی زنم، اما لطف خدا است که در یاد مردم هستم. همین الان بیرون که می روم مردم با من احوالپرسی می‌کنند. تکنیک من به گونه‌ای بود که نرم وزنه می زدم. درست است زیر وزنه میخندیدم اما واقعا وزنه‌ها سنگین بودند. البته برای مردم این طور جا افتاده بود که می توانم بیشتر از این وزنه‌ها بزنم. حتی به من می گفتند طلا که حتما می‌گیرم حالا چه رکوردهایی ثبت می‌کنم. در حالی که رقبای من جابر سالم وزنه بردار بلغاری قطر ، رونی ولر آلمانی و چمرکین روس واقعا قوی بودند. طوری که در  المپیک سیدنی نفر ششم ۴۶۰ کیلوگرم زد.

– کمی هم در مورد خانواده خودتان می گویید؟

من در اردبیل و در یک خانواده‌ مذهبی به دنیا آمدم و دو برادر و پنج خواهر هستیم. زمانی که ۱۴ ساله بودم، وزنه‌برداری را شروع کردم.مثل همه بچه‌ها در کوچه فوتبال یا والیبال بازی می‌کردم اما این که بخواهم ورزشکار حرفه‌ای شوم اصلا تصورش را نمی‌کردم. اتفاقی به سمت ورزش حرفه‌ای آمدم. برای ۲۲ بهمن آموزشگاه‌ها ثبت‌نام می‌کردند که من با دوستانم برای ثبت‌نام رفتیم و مربی ورزش من خودش وزنه بردار بود به من گفت برای وزنه برداری خوب هستم. نکته جالب این است که از همان مسابقات آموزشگاه ها کوروش باقری را می شناسم.

 – سطح مالی خانواده‌ شما چطور بود؟

وضع مالی متوسطی داشتیم. پدرم راننده کامیون بود و بعد از المپیک سیدنی بازنشسته شد. آن اوائل برای تمرین من و دوستانم با اتوبوس واحد به سالن  می‌رفتیم. شب که می خواستیم برگردیم اتوبوس واحد نبود، کرایه تاکسی هم ۱۰ – ۲۰ تومان بود. ما هم این مقدار پول نداشتیم بنابراین نزدیک به ۴۰ ‌دقیقه از باشگاه تا خانه را پیاده می‌آمدیم.

– پسرتان ابوالفضل وزنه‌برداری را شروع کرده است؟

ابوالفضل الان ۱۳ – ۱۴ ساله است که بهترین سن برای شروع وزنه‌برداری است، اما  متاسفانه در تهران ساکن هستیم و سالن وزنه‌برداری به آن صورت در تهران نیست. باید مسیر طولانی برویم و بیاییم. البته خودم در خانه او را تمرین داده‌ام، اما واقعا تنها نمی‌شود کار کرد مخصوصا برای نوجوان. حالا با کوروش باقری در فکرش هستیم که بتوانم در مجموعه ورزشی شرکت نفت در تهرانسر یا جای دیگر کار کنیم.

– ابوالفضل به وزنه برداری علاقه دارد؟

بله. فیزیک خوبی دارد. خود من هم وقتی وارد وزنه‌برداری شدم حدود ۶۵ کیلوگرم بودم. ابوالفضل هم مثل خودم است و البته چاق نیست. قد بلند است و استخوان بندی درشت دارد.

– چند فرزند دارید؟

سه فرزند، دو پسر و یک دختر. فاطمه وارد ۹ سال شده و محمد مهدی هم ۶ ساله است.

– دخترتان را نمی خواهید وارد وزنه‌برداری بانوان کنید؟

چرا که نه. اتفاق دخترم مقداری تپلی هم هست (با خنده). آن موقع  که ما هم فدراسیون بودیم داشتیم روی وزنه‌برداری بانوان کار می‌کردیم، اما روی لباس مشکل داشتیم. خدا را شکر که الان همه چیز حل شده است، اما باید از پایه  کار شود. باید زیرساخت‌های آن درست شود و مربی بیاوریم. به نظرم در بخش بانوان هم قوی هستیم  و می‌توانیم در بازی‌های آسیایی و المپیک مدال بگیریم اما باید کار شود.

– شما دو جای متفاوت، فدراسیون وزنه‌برداری و شورای شهر را تجربه کردید. اگر الان حق انتخاب داشته باشید سمت کدام می روید؟

فدراسیون وزنه‌برداری، چون کارم بود. شورای شهر هم تجربه خیلی خوبی بود و رییس کمیته‌ ورزش بودم و کارهای زیادی در بخش همگانی انجام دادیم و سالن های بانوان و جانبازان و معلولان را افزایش دادیم. ۷۰ – ۷۵ درصد وسایل داخل پارک‌ها فرسوده بود که از قالیباف خواستیم که تعویض شود و این اتفاق افتاد.

– فکر می کنید چرا در دوره جدید انتخابات شورای شهر مردم به ورزشی‌ها رای ندادند؟

بعضی اتفاقات پیش آمد. اما خب به غیر از ورزشی ها خیلی از افراد دیگر هم رای نیاوردند که الان مردم می‌گویند پشیمان هستند و در این دوره هم کاری انجام نشده است.

– اگر دوباره به فدراسیون برگردید  هم دوره‌ ای هایتان با شما کار می‌کنند؟

قبلا که در فدراسیون بودم به تمام آنها زنگ زدم. شاهین نصیری نیا آمریکا بود و برخواه به دلیل مشکلات شخصی نیامد اما بقیه نفرات آمدند و در رده‌های مختلف کار کردند. اگر دوباره رییس فدراسیون شوم باز هم از آنها می‌خواهم که بیایند و  کمک می‌گیرم. وزنه‌برداری در  المپیک مدال آور بوده و همه انتظار مدال دارند و باید خوب کار شود.

-قبول دارید حاشیه‌های زیادی اطرافتان بود مثلا این  که می گفتند مثبت شدن دوپینگ سعید علی حسینی کار شما بوده که رکوردهایتان را نزند؟

در مورد بهداد سلیمی هم  همین حرف را می‌زدند. برخی افراد از آب گل آلود ماهی می گرفتند.  ایلیا ایلین با آن همه اسم و رسم محروم است. رکورد من زده می‌شد مگر مدال من را می گرفتند؟ تازه از خدا می خواستم یک ایرانی رکوردهایم را بزند. خدا خودش می داند که من چقدر برای لغو محرومیت سعید کمک کردم. آقای سعیدلو هم آن زمان دست ما را باز گذاشت وکیل گرفتیم و توانستیم محرومیتش را به ۱۲ سال کاهش دهیم. خدا را شکر قانون وادا تغییر کرد و سعید توانست دوباره به وزنه‌برداری بر گردد.

– بعد از آن اتفاق با سعید ارتباط داشتید؟

بله. زمانی که فدراسیون بودم و او ازدواج کرده بود شیرینی گرفت و به فدراسیون آمد. خودش از همه بهتر می داند چه چیز بوده و چه اتفاقاتی افتاد. تنها سعید نبود قهرمانان بزرگ دیگری هم بودند که شاید به علت کوچک‌ترین غفلت تست‌شان مثبت شد.

–  بعد از این همه سال سعید علی حسینی مدال جهان گرفت خود شما چه حسی داشتید؟

خوشحال شدم. می دانستم چقدر زحمت کشیده است. سعید، وزنه‌بردار خیلی خوبی بود. خدا را شکر که دوباره تمرین کرد و خدا هم کمکش کرد. ان‌شاء‌الله مدال بازی‌های آسیایی و مسابقات جهانی ۲۰۱۸ را هم بگیرد.

– یکی دیگر  ازحواشی مربوط به زمانی است که تست دوپینگ ۹ وزنه‌بردار مثبت شد و پس از آن عنوان شد که به جای شما ماساژور  تیم تست داده است؟

خب اگر می‌شد به جای آن ۹ نفر هم ریف (ماساژور) و ایوانف می رفتند تست دوپینگ می دادند. سه نماینده وادا آمده بودند. چطور امکان داشت جای من ریف برود تست بدهد. نکته جالب این که هیکل‌هایمان هم شبیه هم نبود تا بخواهد خودش را به جای من جا بزند. ما ۱۱ نفر در اردو بودیم که ۹ نفر از  پودر پروتئین که فدراسیون تهیه کرده بود خوردند اما  من نمی خوردم چون ایوانف می گفت‌ وزنم را بالا می‌برد و سرعتم را می‌گیرد. اصغر ابراهیمی هم مریض شده بود و از آن پودر استفاده نمی‌کرد. آخرش همه چیز را گردن ایوانف انداختند.

– می گفتند همسر ایوانف داروهایی به ملی‌پوشان می‌دهد. واقعیت داشت؟

زن ایوانف لیسانس شیمی داشت و تمام این حرف‌ها شایعه است. اگر ممکن بود خب چند قهرمان دیگر هم درست می‌کرد. ایوانف فقط فکر ما  را عوض می‌کرد. قبل از صبحانه برای ما تمرین می گذاشت که باعث تعجب ما شده بود. طوری با ما تمرین می‌کرد که از درد بدن پله‌ها را نمی توانستیم بالا برویم، اما بعد از دو ماه بدن‌هایمان به تمرینات عادت کرد و تمام ملی‌پوشان ۲۰ – ۳۰ کیلوگرم افزایش رکورد داشتند. ما با امکانات کم تمرینات زیادی انجام می دادیم. برای بازی‌های آسیایی ۱۹۹۸ لب دریا تمرین می کردیم و پس از آن می خواستیم دوش بگیریم شلنگ را با دست نگه می داشتیم و دوش می گرفتیم. از تمام بچه‌ها می توانید سوال کنید. اگر آن حرف‌ها درست بود و زن ایوانف دارو می داد، خب ایوانف چهار سال به مصر رفت و باید یک مصری هم قهرمان المپیک می‌شد.

– رسیدگی به تیم‌ ‌ملی برای حضور در بازی‌های آسیایی چقدر متفاوت با زمان وزنه‌ زدن شما است؟

الان خیلی بهتر شده است. برای بازی‌های بانکوک ۱۹۹۸ سه نفر در اتاق سه در سه متر می خوابیدیم و با آب سرد دوش می گرفتیم. در فریدون کنار که اردو داشتیم تخته‌ ها را روی ماسه می گذاشتیم  و خودمان با جارو روی تخته‌ها را تمیز می کردیم. مدال جهانی و المپیک سیدنی که گرفتیم شرایط بهتر شد. همین سالن آزادی تا سال ۷۹ یک تلویزیون و یخچال داشت. یک کولر داشت که همه ملی‌پوشان با هم در راهرو می خوابیدیم. وقتی من و حسین توکلی مدال طلای المپیک سیدنی را گرفتیم مقداری بودجه را بالا بردند. ما زحمت کشیدیم تا رسیدگی‌ها بهتر شد.

– از ایوانف خبر دارید؟

در بلغارستان است و در روستای خودش و پدرش کشاورزی می‌کند.

– خاطره خوب از حضورتان در مسابقات مختلف دارید؟

تمام لحظات خاطره است. برای  المپیک سیدنی شب قبل از مسابقه خیلی استرس داشتم و خوابم نبرد. ایوانف قبل از صبحانه ما را وزن‌کشی می‌کرد و وقتی دید من دو کیلوگرم وزن کم کردم شاکی شد که گفتم از استرسم است. پودر تو آب معدنی ریخت و می گفت‌ بخورم تا وزنم بالا بیاید. به او می گفتم مستر ایوانف با دو کیلوگرم اتفاقی نمی‌افتد و وزنه‌هایم را می زنم. البته خدا هم خیلی کمکم کرد. وزنه ۲۱۲٫۵ را در یک ضرب اصلا نزده بودم و برای اولین بار در  المپیک سیدنی زدم. زمانی که روی تخته می روی موسیقی پخش می کنند. من بعدا فیلم وزنه زدنم را که دیدم متوجه آن آهنگ شدم و با تعجب گفتم مگر آهنگ زده بودند. در واقع جو طوری بود اصلا صدایی نمی شنیدم. ایوانف کارهای زیادی برای وزنه‌برداری ایران کرد. البته ما وزنه‌برداران نیز در آن فشار تمرینات طاقت آوردیم. تمام بچه‌ها حداقل یک بار مجبور به عمل جراحی شدند و فقط من عمل نکردم.

– وزنه‌بردار آرامی بودید؟

همه بچه‌ها شیطون بودند اما کوروش باقری اخلاق تندی داشت و همیشه هم من با او هم اتاقی بودم چون اخلاق کسی با او جور در نمی آمد.

– شیطنت هم می‌کردید؟

آن قدر خسته و کوفته از تمرینات می آمدیم که فقط می خواستیم بخوابیم (باخنده). یک بار در شهرکرد اردو داشتیم که ایوانف مریض شد و دکتر رفت. ما هم تمرین نکردیم و نشسته بودیم که دیدیم در فاصله زدن سرم دوم و در حالی که سوزن سرم به دست داشت، آمد. ما هم سریع شروع به تمرین کردیم. ایوانف واقعا طرز فکر ما را تغییر داد زیرا کسی که ورزش حرفه‌ای می‌کند خوابیدن، غذا خوردن، تمرین کردن و همه چیز آن باید حرفه‌ای باشد. مشکلی که بعد از  المپیک لندن به وجود آمد به این دلیل بود که کوروش باقری سخت گیر بود. ایوانف هم سخت‌گیر بود و خود کوروش از زیر تمرینات در می رفت و خودش الان می‌گوید اگر به حرف ایوانف گوش می داد شاید الان او هم مدال المپیک داشت.

– لاشا تالاخادزه قهرمان فعلی سنگین وزن جهان را چطور می بینید؟

وزنه‌برداری خوب و با اخلاقی است. دو بار او را در مسابقات جهانی دیدم که پیش من آمد و گفت‌ فیلم های وزنه‌برداری ام را نگاه می‌کند. در یک ضرب ۲۲۰ کیلوگرم زد که وزنه عالی است. من می دانم او چه وزنه‌ای را زده است.

– فکر می کنید امکانش هست وزنه‌برداران ایران از او پیشی بگیرند؟

نه. خود بچه‌های ما هم حقیقت را می دانند چون سن آنها بالا رفته است. اگر بهداد یا سعید ۲۲ – ۲۳ ساله بودند می‌شد گفت‌ امکانش هست که او را بگیرند اما الان که سن‌شان بالا رفته اگر بخواهند خیلی فشار بیاورند امکان آسیب‌دیدگیهای بدی وجود دارد. حالا شاید ایران یک وزنه‌بردار جوان دیگر درست کند که بتواند به رکوردهای او برسد. امکانش هم هست. چطور تالاخادزه توانست رکوردهای من را بزند. یک نفر دیگر هم پیدا می‌شود که رکوردهای او را بزند. خود من در زمان بازی‌های آسیایی ۱۹۹۸، عکس رونی و لر و چمرکین را روی دیوار اتاقم زده بودم و می گفتم می‌خواهم مثل آنها باشم، اما در  المپیک سیدنی آنها روی سکو کنارم ایستادند.

– خیلیها معتقدند بعد از المپیک ۲۰۲۰ شاید شاهد افت وزنه‌برداری باشیم چون ممکن است ستاره‌هایمان کنار بروند.

ببینید الان هم شرایط سخت است، چون سن ستاره‌های ما بالا رفته است و اگر فشار زیادی بیاورند احتمال آسیب‌دیدگی زیاد است. همان طور که نسل ما کنار رفت افتی در وزنه‌برداری به وجود آمد تا این که نسل بهداد سلیمی، کیانوش رستمی، سهراب مرادی و سعید علی حسینی آمدند. بعد از  المپیک ۲۰۲۰ هم شرایط به همین شکل است. همین بچه‌ها هم باید تا المپیک ۲۰۲۰ خیلی حواسشان باشد، چون احتمال آسیب‌دیدگی زیاد است.

– به نظر می‌رسد بعد از ایوانف هیچ کدام از مربیان خارجی نتوانستند مثل او موفق باشند؟

زالای نفر سوم  المپیک مسکو و دبیر فدراسیون مجارستان بود. زمانی که من به فدراسیون آمدم او با فدراسیون قرارداد داشت. قبل از او هم اسلاو و استوچیف بودند اما  ۷۰ درصد با برنامه‌های خودمان کار می کردیم و هیچ کدام از آنها مانند ایوانف نبودند.

– الان رابطه تان با وزیر ورزش و جوانان و رییس کمیته ملی المپیک به چه صورت است؟

خوب است. آقای سطانی فر، شش، هفت ماه در شورای شهر با ما همکار بود. با آقای صالحی امیری هم ارتباط خوبی دارم. اما  رشته های جودو، وزنه‌برداری ، کشتی و تکواندو قهرمانانی دارند که باید از آنها استفاده شود و از آنها بخواهند که کار کنند.

-زمانی که مدال طلای  المپیک لندن به سعید محمدپور رسید چه حسی داشتید چون این مدال هم به فدراسیون شما تعلق دارد؟

بهترین نتیجه‌ تاریخ وزنه‌برداری ایران در  المپیک لندن به دست آمد. واقعا خوشحال شدم چون سعید محمدپور، وزنه‌بردار خوبی بود و حقش بود که مدال بگیرد. او در المپیک لندن با وجود سن کم وزنه‌های خوبی زد، اما قدر خودش را ندانست و می‌توانست مدال‌های بیشتری بگیرد.

– امکان دارد سهمیه‌های المپیک وزنه‌برداری ایران را بتوانیم برگردانیم؟

امکانش نیست چون شرایط برای همه کشورها یکسان است. اگر فقط برای ایران بود ، تلاش می کردیم حل کنیم، اما اگر برای ایران را برگردانند کشورهای دیگر شاکی می‌شوند. چون شرایط وزنه‌برداری سخت است و قرار بود از  المپیک حذف شود، اما آیان از نفوذش استفاده کرد و الان هم مجبور است این کارها را انجام دهد.

– چرا برخی‌ها می‌گویند در اردبیل شما محبوب تر هستید و برخی دیگر علی دایی را محبوب‌تر می دانند؟

بازار گرمی می‌کنند. هر دو نفر ما اردبیلی هستیم و برای ایران زحمت کشیدیم. آقای دایی از لحاظ کسوت و قهرمانی و مالی از ما جلوتر است. زمانی که دایی با تیم ملی فوتبال استرالیا را شکست دادند ، من تازه قهرمان کشور شده بودم. در کل ما با هم رفیق هستیم. شاید کمتر فرصت کنیم به اردبیل برویم اما ماه محرم با هم در اردبیل هستیم.

– در بازی‌های آسیایی اینچئون انتظارات از وزنه برداری خیلی برآورده نشد و فکر می کنید در جاکارتا نتایج بهتری بدست آید؟

باید روزشان باشد و وزنه‌های خوبی بزنند.در اینچئون هم همه فکر می کردیم وزنه برداری مدال های مدال خوبی بگیرد اما کیانوش نقره گرفت در حالی که کسی فکرش را هم نمی کرد و نواب نصیر شلال اوت شد. در جاکارتا کشورهای محروم بخاطر دوپینگ نیستند اما در مسابقات جهانی ترکمنستان کار سختی دارند چون تمام رقبا هستند.

– رمز موفقیت سهراب مرادی را در چه چیزی می بینید؟ خیلی ها می‌گویند چون بی حاشیه کار می‌کند موفق است؟

سهراب باید در  المپیک لندن هم مدال می گرفت. قبل از  المپیک در مسابقات قزاقستان اول شد و حتی کیانوش را هم گرفت اما در دو ماه باقی‌ مانده به  المپیک در اردوی خراسان شمالی مریض شد. بعد از  المپیک اتفاقاتی برایش رخ داد. بعد از آن تصمیم گرفت و بهترین نتایج را گرفت. سهراب از لحاظ بدنی و تکنیک، وزنه‌بردار خوبی است.

– اگر دوباره رییس فدراسیون شوید چه تصمیمی نسبت به تنها تمرین کردن کیانوش رستمی خواهید گرفت؟

من هیچ وقت نگذاشتم بچه‌ها تنها تمرین کنند و جلویشان ایستادم. حتی یک سال از تیم‌ ‌ملی رفتند که خودشان ضرر کردند. آن موقع هم گفتم همه باید با هم باشیم و اگر بروند خودشان ضرر می‌کنند نه فدراسیون یا کوروش باقری. همان موقع با خود بهداد صحبت کردم و گفتم کسی الان نمی‌گوید مربی‌اش ایوانف بود و فقط می‌گویند حسین رضازاده چند مدال دارد. در مورد او هم فقط می گویند بهداد چند مدال دارد و کسی به مربی اش کاری ندارد.

با کیانوش هم چند مرتبه صحبت کردم  و زمانی که سجاد انوشیروانی مربی بود گفت‌ من اصلا برنامه تمرینی او را قبول ندارم. در کل در این مسائل نقش رییس مهم است. سیاستش خیلی تعیین کننده است که کسی را به عنوان سرمربی انتخاب کند که همه به حرف او گوش دهند. در این سه سال هم دیدید خیلی مربی عوض کردند.

– برخوردی که با حسین توکلی شد و او را از سرمربی گری تیم ملی کنار گذاشتند را چطور دیدید؟

کار خوبی نبود. الان حسین توکلی با احسان حدادی در دوومیدانی کار می‌کند. الان ما جای دیگری برویم  می گویندچرا در رشته خودمان کار نمی‌کنیم، اما متاسفانه برخی افراد هستند که نمی‌خواهند. البته این مساله در رشته‌های  دیگر هم وجود دارد.

– حسین رضازاده را در یک جمله تعریف کنید.

حسین رضازاده در زندگی و ورزش سختی‌های زیادی کشید و قدم به قدم خدا کمکش کرد و به نوعی خدا من را بغل کرده است. (با خنده). البته دعای پدر و مادرم نیز همیشه همراهم بود.

ویدئو گزیده ای از صحبت های رضازاده در ایسنا

گفتگو از آتنا خلیلی خبرنگار ایسنا

انتهای پیام