راه دشوار تعادل بازار مسکن

سرمقاله

آنچه از وضعیت بازار مسکن تا پایان اردیبهشت‌ماه و در آغاز خردادماه مشاهده می‌شود، رکودی نسبی است؛ رکود به این شکل که نه از سوی خریداران و نه از جانب فروشندگان، عجله یا شتابی در آن دیده نمی‌شود. در واقع، یکی از دلایل اصلی این اتفاق به دوره‌ای از انتظار برمی‌گردد که میان خریداران و فروشندگان شکل گرفته است. این دوره‌ انتظار می‌تواند ناشی از شرایط و التهابات سیاسی و منطقه‌ای باشد. همچنین، نوعی نگرانی که به دلیل بی‌ثباتی در بازارهای موازی از جمله ارز، طلا و سکه در بازار داخلی شکل گرفته، به این وضعیت دامن زده است؛ به‌گونه‌ای که مردم با احتیاط و همراه با مطالعه نسبت به آینده بازار مسکن، وارد این بازار می‌شوند. تا این مرحله، شاید بتوان گفت که اوضاع منطقی به نظر می‌رسد. اما موضوع نگران‌کننده، انباشت این انتظار است. در صورتی که ما شاهد تثبیت معادلات سیاسی منطقه‌ای، چه در حوزه بین‌المللی و چه در عرصه داخلی باشیم و نتیجه‌ای از روند مذاکرات حاصل شود، در این صورت، بازار مسکن می‌تواند از وضعیت ایستا خارج شده و در وضعیتی داینامیک قرار گیرد.
این آمادگی برای امکان افزایش قیمت‌ها باید وجود داشته باشد؛ زیرا وقتی مردم سرمایه‌های خود را از بازارهای مختلف موازی نقد می‌کنند و به تغییر مسیر سرمایه‌گذاری روی می‌آورند، آنچه محتمل است، ورود بیشتر این سرمایه‌ها به حوزه مسکن خواهد بود. در نتیجه، هنگامی که تقاضا در بازار مسکن افزایش پیدا کند، باعث می‌شود شاهد افزایش قیمت‌های کاذب در این بخش باشیم. از این‌رو، دولت باید با سیاست‌گذاری مناسب، ایجاد نظام کنترلی و اعمال نظارت دقیق بر بازار، مانع بروز چنین التهابی در بازار مسکن شود و بتواند این مسیر را با آرامش طی کند.