سرمقاله
برای رسیدن به اهداف چشم انداز در سال ۱۴۰۴ باید از فعالان بخش خصوصی حمایت کرد. بخش خصوصی هنوز نتوانسته از فضا استفاده کند. دولت باید کوچک شود و سهم بخش خصوصی را در تحولات اقتصادی افزایش یابد. رای توسعه راهی به غیر از تولید نداریم. تولید همه مسائل اقتصادی جامعه را حل می کند اما تولید نیاز به سرمایه دارد. در صورتی که مجموعه تولید در کشور افزایش یابد ارزش پول ملی نیز، رشد خواهد یافت.
تصدیگری در هیچ کجای وظایف دولت نیست. دولت اول باید از تصدیگری دست بردارد و بعد به کار خود برسد، یعنی از سرمایهگذاری حمایت و بر توسعه اقتصادی کشور نظارت کند. وظایف خود را در همان جایی که باید، درست انجام دهد و برای مثال سرمایه را هدایت کند که سرمایهگذار در کدام بخش سرمایهگذاری کند؟ در بخش صنایع غذایی یا خانگی یا …؟ این سرمایهها را دولت باید هدایت و از سرمایهگذاری حمایت کند.
همچنین هر چقدر ثبات در بازار بیشتر باشد، تصمیمگیران و فعالان اقتصادی اعم از تولید و بازرگانی حتی با وجود مشکلاتی مانند تحریمها، میتوانند بهتر تصمیمگیری کنند. اما وقتی بازار متلاطم باشد تصمیمگیری را سخت میکند و صادرکننده نمیداند کالا را با چه قیمتی در بازار عرضه کند.
در کشورهای موفق که خصوصیسازی در آنها اجرا شده، «اهلیت» مهمتر از واگذاری صرف است؛ به عبارت بهتر بخش خصوصی که خواستار خرید بنگاه دولتی است چه برنامهای برایش دارد و چه میخواهد انجام دهد. در این کشورها بخش خصوصی ابتدا باید برنامه ارائه دهد، سپس این برنامهها امکانسنجی و صحتسنجی میشوند و در نهایت دولت به معامله مبادرت میورزد. به هر حال بخش خصوصی باید اهل فن باشد و اگر از این ویژگی محروم باشد صلاحیت لازم برای به دست آوردن مالکیت بنگاه دولتی را ندارد.