سرمقاله
دولت سیزدهم با ارتقای روابط با همسایگان توانست به تجارت خارجی ایران رونق دهد. توسعه روابط با دیگر کشورها رشد اقتصادی را افزایش داد. تولید افزایش پیدا کرد و صادرات به کشورهای همسایه رکورد جدیدی را ثبت کرد. با روی کار آمدن دولت سیزدهم، استقبال کشورها از پیوستن ایران به پیمان های منطقه ای و فرامنطقه ای، استقبال کشورهای همسایه از روابط با ایران و حتی کشورهای آمریکای لاتین و قاره آفریقا کلید خورد.
دولت سیزدهم، مستحکم و با اراده است که تبدیل به قدرت منطقه ای و فرامنطقه ای شد و کشورهای دنیا حساب ویژه ای روی آن باز کردند. اعضای بریکس هم اکنون ۳۰ تا ۴۰ درصد اقتصاد جهان را به خود اختصاص داده اند و حجم زیادی از تولید ناخالص داخلی دنیا در اختیار این کشورهاست.
امروزه پیمانهای بینالمللی نقش خود را در مبادلات بینالمللی از دست میدهد و هر روز کمرنگ میشود و در مقابل پیمانهای منطقهای توسعه مییابد.
سابقه کشورها در دو سه دهه اخیر نشان میدهد که تعهداتشان نسبت به پیمانهای منطقهای بیشتر از پیمانهای بینالمللی است، به خصوص پیمانهایی که تحت سلطه سازمانهای بینالمللی و آمریکا و اروپا است و این امر در شکلگیری پیمانهای منطقهای شده است. پیمانهایی در قارههای آسیا، آفریقا و آمریکای جنوبی همچون پیمان بریکس با هدف تعریف پول جدید به جای دلار و یورو برای حذف دلار شکل گرفته است.