سایت خبری تحلیلی کسب و کار استارت آپ | کارآفرینی | دانش بنیان | اقتصاد
در کشور آمریکا و کشورهای اروپایی کنترل تورم از طریق افزایش نرخ بهره کارساز است. چراکه در آن کشورها سود تولید چندین برابر نرخ سود بانکی و سود تسهیلات است. از سوی دیگر قیمت گذاری دستوری تکلیف نیست. بنابراین با هدایت منابع از سطح جامعه به سمت تولید با افزایش تولید و آرام گرفتن نقدینگی، بازارها تحت کنترل در خواهند آمد. اما اجرای یک سیاست در کشورهای دیگر که مولفه های اقتصادی یکسانی ندارند مقبول نیست. چراکه در کشور ما حاشیه سود تولید تقریبا نصف نرخ تسهیلات بانکی است.
طبیعی است تجمیع منابع و نقدینگی در نظام بانکی اگر به دست تولید نرسد، آسیب زا خواهد بود و اگر با این نرخ ها به دست تولید برسد، باعث کاهش تولید، کاهش سودآوری و عدم بازگشت منابع خواهد شد. جالب اینکه تولید با نرخ دلار ۶۰ هزار تومانی و تسهیلات نزدیک ۴۰ درصدی به تولید اقدام می کند و مکلف شده است ارز خود را ۵۰ درصد پایین تر به بانک مرکزی برگرداند.
این یک روند معیوب و غیرقابل ادامه بوده و باعث تورم افزایش تورم و زمین گیر شدن تولید خواهد شد. در این بین عرضه ارز رانتی به عنوان ارز مسافری به هیچ وجه توجیه ندارد و باید این ارزها بدون رانت عرضه شود. بانک مرکزی به دنبال بنگاه داری بوده و مکانیزم معقول بورس کالا برای عرضه طلا و سکه را به هم ریخت و با ایجاد وقفه در عرضه سکه و ایجاد مکانیزم ها و سامانه های مربوطه نه تنها راسا دلار ۵۹ هزار تومانی را در عرضه طلا به رسمیت شناخت بلکه دلار بالای ۸۰ هزار تومان سکه را نیز رسمیت خواهد داد. انبوهی از تناقض ها موفقیت سیاست های بانک مرکزی را به چالش کشیده است. همچنین به نظر می رسد این حجم از گل به خودی ها که بسیار مشکوک است، باید مدیریت شود.
