سرمقاله
وقتی امکان سرمایه گذاری برای بخش های مختلف نداشته باشیم زیرساخت ها و ساختارهای اساسی کشور که سکوی ایجاد فعالیت های اقتصادی است دچار آسیب می شوند.
یکی از اشکالات اساسی که در این روند مشکل ایجاد کرده خود شکل و ماهیت اقتصاد کشور است. متاسفانه اقتصاد ایران، اقتصاد خدماتی است نه اقتصاد تولیدی. باید نوک پیکان اقتصادی از سمت خدمات به سمت تولید تغییر مسیر دهد. متاسفانه براثر بی تفاوتی دولت ها به این مقوله مهم، فرهنگ کار و تلاش درکشور بر این اساس نهادینه نشده است. از سوی دیگر برای فعالیت های تولیدی سرمایه گذاری لازم وجود ندارد چرا که دلالی سودآوری بیشتری از تولید دارد.
از سوی دیگر ما بخش مهمی از جمعیت کشور را نادیده گرفتیم. چرا که مشارکت زنان به دلیل موانع و سختی هایی که در بازار کار وجود دارد برای حضورشان فراهم نیست. تا زمانی که شرایط به لحاظ فرهنگی و اجتماعی برای حضور زنان در جامعه آماده شود، باید این فضا را در خانه مهیا کنیم. بانوان هم فعالیت اقتصادی انجام دهند و هم آماده ورود به بازار کار شوند در گذشته جمعیت زنان فعال نبوده و از طرفی به سبب این که پیش از این هم زنان پذیرفته بودند که خانه دار باشند، معمولا در جمعیت فعال محاسبه نمی شوند و به همین جهت نرخ بیکاری آنان در آمارهای رسمی پایین عنوان می شود. از طرفی دیگر متاسفانه تعداد اتباع غیرقانونی و بدون روادیدسیاسی در کشور هم رو بهافزایش است. ایران تنها کشوری است که با این حجم از اتباع بیگانه غیرقانونی مواجه است. برآورد مسئولان از شمار این اتباع حدود هشت میلیون نفر است که عمدتا اتباع افغان هستند و اکثرا روادید سیاسی ندارند.
برآورد دولت حضور ۳.۵ میلیون تبعه بیگانه در بازار کار ایران است که شاید ۹۶ درصد این افراد فاقد پروانه کار باشند. این درحالی است که طبق برآوردهها، ایران دارای ۲.۵ میلیون بیکار است که چنانچه وضعیت اتباع غیرمجاز مشخص شود، شاید نرخ بیکاری در کشور ما به دو و سه درصد برسد. دولت هنوز به دلیل نگاه سنتی غلطی که در خصوص مساله تصدی گری خود در بخش های مختلف اقتصادی دارد از بخش خصوصی حمایت چندانی نمی کند در حالی که دولت برای رونق و جهش تولید نیازمند افزایش مشارکت مردم و بخش خصوصی در مقوله تولید است.