سرمقاله
مشکل اصلی عدم وجود اراده لازم و جدی برای اجرایی کردن چنین طرح هایی است.جریمه و مالیات هایی که قوانین را دور می زنند یا رعایت نمی کنند باید بازدارنده باشد. مالیات بر خانه های خالی یا خودروهای لوکس زمانی اثرگذار است که قانونگذار خود جدی باشد و راه های فرار را ببندد ونرخ مالیات برای این موارد را افزایش دهد.
جدیت در اجرای قانون مالیات بر خانههای خالی با افزایش عرضه در بازار، نه تنها به مالیات ستانی عادلانه منجر میشود، بلکه جلوی افزایش اجاره مسکن را میگیرد. هر قدر تعداد خانههای خالی افزایش پیدا کند، کمبود عرضه در بازار ایجاد میشود و این امر منجر به افزایش اجاره مسکن خواهد شد. با همکاری نهادهای وزارت راه و شهرسازی، سازمان امور مالیاتی و سایر اصناف میتوان خانههای خالی و قراردادهای واحدهای مسکونی را بررسی و خانههای خالی را شناسایی کرد.
باید از ابزار مالیات نسبت به کسانی که به صورت عمد واحدهای مسکونی را خالی نگه میدارند، بهره برد. در سالهای قبل مشکل احتکار مسکن در ایران با موج افزایشی تورم و قیمت دلار شکل گرفت که این امر با کاهش قدرت خرید مردم و بازماندن خریداران از این بازار ضربه سنگینی را به بازار مسکن زد و حالا اگر در این بازار میزان معاملات کم شده و تا حدودی موج سوداگری در این بازار متوقف شده این به معنای رکود نیست بلکه اوضاع بازار مسکن کاملا طبیعی است.
در اروپا از کسانی که خانه خالی دارید، نسبت به کسانی که اجارهبها میدهند، مالیات بیشتر اخذ میشود. اینگونه نیست که مالکان به راحتی اجاره بهای مسکن را زیاد کنند، بلکه دولت نحوه اجارهبها را تعیین میکند. در کشور ما مالیات باید به عنوان یک ابزار بازدارنده مورد توجه قرار گیرد و کسانی که مالیات را جدی نمیگیرند و پرداخت نمیکنند، باید جریمه شوند. هر قدر مالیات بیشتر از خانههای خالی بگیریم، کم است باید از ابزارهای بازدارنده بهره ببریم.