سرمقاله
آمارهایی که از سوی دولت و برخی نهادهای مرتبط اعلام می شود مورد ابهام دارد. اینکه نرخ بیکاری کاهش یافته باید به شواهد مراجعه کرده و با استناد به مشاغلی که ایجاد شده آمارها را اعلام کنیم.
اینکه دولت معتقد است در کاهش نرخ بیکاری و افزایش مشارکت اقتصادی موفق عمل کرده، باید راستی آزمایی شود. اعلام شود این مشاغل در چه زمینه ای ایجاد شده است. هرچند اقدامات خوبی در دولت برای ایجاد اشتغال انجام شده و وضعیت اشتغالزایی از اوایل روی کار آمدن دولت سیزدهم بهتر شده، اما لازم است برای هموارسازی این مسیر تمامی دستگاههای مرتبط مشارکت داشته باشند.
تلاش دولت برای احیای واحدهای تولیدی که از زمان شیوه کرونا و با به هر دلیل دیگری نیمه تعطیل و تعطیل شده بودند مناسب است. با اوج گیری کرونا بسیاری از مشاغل نابود شد و بسیاری از مشاغل از بین رفت. اگر بتوان تمامی واحدها را به چرخه تولید برگرداند، که این مهم مستلزم هدایت نقدینگی به سمت تولید است، اشتغالزایی مناسبی شکل خواهد گرفت.
در بخش خدمات، رویهای که به طور معمول بعد از کرونا در کشور ایجاد شده، قابل قبول است. خیلی از مشاغل احیا شده و روند آن افزایشی بوده است. اما در بخش صنعت نیاز به سرمایهگذاری داریم، چون صنایع ما دولتی است. به عبارتی برای ایجاد شغل در بخش صنعت نیاز به سرمایهگذاری سنگین داریم.
از سوی دیگر تورم افزایشی که در یک سال گذشته داشتیم، منجر به کاهش درآمد مردم شد. کاهش درآمد، افزایش تقاضا یا تقاضا در بازار را کاهش میدهد. وقتی تقاضا برای خرید در بازار کاهش پیدا میکند، به همان میزان تنزل در کسبوکار را در کشور را میتوانیم در کشور شاهد باشیم. این واقعیتی است که وجود دارد و اینها گزارههایی است که منطقا میشود برای شرایط بازار در نظر گرفت که کاهش و تنزل یک درصدی نرخ بیکاری را زیر سوال میبرد.