سرگشتگی اقتصادی هنر اصیل

مریم کنی، کارشناس حوزه هنر

بخش دوم

حافظ شیراز  به باغبان هشدار می‌دهد که در ادامه خزانی خواهد رسیدو باد گل زیبای او را به تاراج می‌برد

..در ادامه ..

شرایط ناگوار ما را به آنجا رساند که یک  هنر را با پول معامله کردیم و روح هنر به تسخیر مادیات درامد .

فقر مادی،فساد آورد ؛و فساد، فقر فرهنگی.

یعنی به راحتی ابتذال را خوردیم و در قدم بعدی راحتتر آن را هضم کردیم.و بخار آن را بیرون دادیم و

درک ما از خوب و بد برعکس  حقیقت و واقعییت طبیعت شد.

حتی به راحتی میتوان پیش بینی کرد منه نوعی در شرایط مبتذل چه حالی خواهم داشت؟

دیدنی است:

ممکن است فکر کنم که بد نیست از فقرا دزدی کنم یا از کودکان شیرینی بدزدم ، سرعت ماشینم را بالا ببرم وقتی پیری  را در حال عبور از جاده ببینم فکر کنم که کشتن یک نفر چه اشکالی میتواند داشته باشد…دریغا که این درد بی پایان است.

به من بگویید اگر  ابتذال و فساد همان بی خبری از فلسفه وجودی هنر نیست، چه تعریف دیگری از بی هنری در دست دارید؟ نگاه شما چیست؟در این  فضای سمی اگر هنرart را یک قانون طبیعی و انسانی و سلامت در نظر بگیریم ،آیا ابتذالartlessness یک‌بی قانونی مطلق نیست؟هست بله البته که بی هنری یک بی قانونی و یک بی نظمی مطلق است.

به هر ترتیب چیزی که ابدی است  ارزش حقیقی خود هنر  است و و تسلیم شدن به حقیقت همان رسیدن به وحدت کلمه است.ما مدینه ی فاضله میخواهیم نه وعده آن را.

چون ندانم کاری در فضای هنری و خلق ابتذال به معنی عدم وجود هنر نیست.

بی قانونی به معنای عدم وجود قانون نیست.

باید از هنر با دانش روز مراقبت کرد   تا زنده بماند روح آدمی زاد”

سوال آیا هنر اصیل جایگاه ثابت در دنیای اقتصاد هنری داشته ؟

پر واضح است که هنرمندان اصیل از  ۳ گونه اند

آنهایی که  خانواده ثروتمند داشته اند

آنهایی که به زحمت نان بخور نمیر در میاورند

و آنهایی که با فلاکت مرده اند یا دارند میمیرند.

چون هنر اصیل را اکثر نمیشناسند و هنرمند اصیل هم در انزواست فعلا'

ترکیب خوب(کارآفرینیه هنری_درامد واداره اقتصادهنرمندانه)بنظرم موضوع مورد بحثی است که ارزش پرداختن چندین باره دارد،

که استعداد، جاه‌طلبی و خلاقیت   نقش محوری را حتما در آن ایفا میکنند.

تشکیل تیم هایی با فرمول زیبای مد نظر،  میطلبد ،همکاری و رهبریه هنرمندانه ی مقتصدان دانا و معتمد به نفس را تا صدا کنند و بپا دارند، آن  افرادی را

که بطور تک تک و  جداگانه و دور افتاده ،دست به تلاش مانده اند .بدون نتیجه  از قرار گرفتن در مشاغل مطلوبشان

خسته و بی پول ، ناامیدانه  به دور خود میچرخند و

بی خبر از  هم افزایی و نتیجه  دلخواهند و یا فراموش کرده اند  وحدت را که رفاه را در دل خویش هدیه دارد.

این کارآفرینان هنرمند که میتوان آنها را عقل کل هایی نامید که برای نجات دور افتادگان با استعداد که در فضایی نا امن  مالی مانده اند…دست اندر کار هستند

آن کارآفرینان مستعدی که تنها هدفشان دست زدن به فداکاری و انجام ایثار برای به وحدت رساندن جامعه ی نیازمند اقتصاد سالم،برای دستاورد باارزشی چون صلح و آرامش است

، به کمک نعمت خدادادی شان دست یاری به طرف در راه ماندگان بلند کرده تا از این پیوند شیرین انسانی چنان هم افزایی شکل بگیرد که عایدی اش به جز سعادت بصورت تکی و کلی برای ملت تسلیم به حق نباشد.

بی گفتگو قوی و گسترده به دنبال کاندیدهای  با مهارت های لازم در جهت تشکیل گروه های توانمند میگردند.برای رسیدن به رفاه مادی و معنوی..بنظرم یکی از گروه کاندیدهای انتخابی این دانایان کل،میتواند حتی از فارغ التحصیلان (هنر) و (علوم انسانی)  به عنوان انتخاب اول گرفته شود چون ازین طریق به طور قطع ترکیباتی سازمان یافته ، حاصل از تحصیلات تجاری و مهارت های هنری میتواند ایجاد شود.

– نسل نو حتما و قطعا طور افزایشی  به دنبال تعادل و آرامش  در کار و زندگی اند. ولی  تک به تک و جداگانه؟!بی هدف و نامطلع از محالات بنظر میاید.

..بله با کمک این دانایان است که  همه سازمان های  سنتی  میتوانند  شاهد تغییرات مثبت در قوانین و رویکرد شفاف از نتایج همدلی (گروه ها ) باشند…و این یعنی قدمی در جهت تمیز کاری ازفقر مالی و فرهنگی برداشتن.

و با همین ایجاد وحدت ،چیزی که عطش ابنائ بشر است، میتواند شکل مادی به خود بگیرد.و به رفاه واقعی و حقیقی به عرصه ظهور برسد‌.

ترکیب هنر  و اصول کلیدی اقتصاد با کمک این انسان شناسان و هنرمندان اصیل و این تسلیم شدگان به حق،قطعا  بهترین گزینه برای رسیدن به فرهنگ مطلوب انسانی و حتما رهایی از فقر فرهنگی و مالی  در سطح منطقه ، ملی و بین المللی است.

ترکیب دانش و هنر اصیل نتیجه اش فقط رفاه معنوی و مادی  از نظر قانون طبیعت است.