شرایط ایجاد ثبات در بازار کار

سرمقاله

دولت در دوره های مختلف در صدد ایجاد راهکارهایی برای حل مشکل بیکاری و اشتغالزایی در کشور بوده و در این راستا
طرح های مختلفی را ارائه کرده است. اما کمتر از این راه حل های می توان به عنوان یک طرح کارگشا یاد کرد. هر چند مسئولان در برخی از دوره ها سعی کرده اند با به کارگیری
ظرفیت های بخش خصوصی و واگذاری تسهیلات مالی یا اعتباری علاوه بر رونق تولید به مشکل بیکاری کمک کند، اما به صورت واقعی موثر نبوده است و نتوانسته است به امنیت شغلی افراد و افزایش بهره وری در این زمینه اضافه کند.
اگر مشکلات در حوزه اقتصاد و بازار کار برطرف شود می تواند شرایط اقتصادی را برای کارگران بهتر و عرضه و تقاضا در بازار کار را متوازن کند. همچنین اگر بازار تقویت شود و فضای اشتغال کشور بهبود یابد کارگری که شغل خود را از دست بدهد می تواند به راحتی به کارگاه دیگر مراجعه کند و مشغول کار شود.
از سوی دیگر باید امکان حمایت‌های اجتماعی و جانبی از نیروی کار وجود داشته باشد. وجود تشکل های کارگری برای حمایت از کارگر ضروری است تا به راحتی از محل کارشان اخراج نشوند.اگر تشکل کارگری و امکان حمایت از نیروی کار نباشد حفظ اشتغال چه معنایی دارد؟ باید در کنار ایجاد فرصت های شغلی، حفظ اشتغال هم داشته باشیم تا به جمعیت بیکار کشور اضافه نشود.
تقویت بیمه بیکاری نیز باید در دستور کار قرار بگیرد. با توجه به آن که عزم جدی وجود ندارد که بتوان قراردادهای موقت را دائمی کرد پیشنهاد می شود که پرداخت بیمه بیکاری را تقویت و تلاش کنیم قراردادها مکتوب شوند، چون طبق قانون بحث قراردادهای شفاهی هنوز مد نظر است و بعضاً هیات‌های تشخیص و حل اختلاف و دادگاه های کار این مسأله را همچنان به رسمیت می شناسند و این مسأله باعث شده که داوری و رسیدگی به چالش های روابط کار دچار مشکل شود. بنابراین معتقدم کتبی کردن قراردادها در ماده ۷ قانون کار باید اصلاح شود تا به امنیت شغلی نیروهای کار کمک کند.