سرمقاله
حجم زیاد نقدینگی در کشور ناشی از سرگردانی آن در بخش غیر مولد اقتصاد است. به این دلیل است که فرایند تولید در کشور یک فرایند مانع زا است. اگر موانع کسب و کار برداشته شود حجم کالا و خدمات نیز افزایش پیدا میکند.
دولت باید بخش حقیقی در اقتصاد را فعال کرده تا تولید کالا و خدمات افزایش پیدا کند. درواقع به جای ترس از غلبه نقدینگی باید نگران میزان افت تولید و حجم مبادلات باشیم. البته در کنار آن باید خلق نقدینگی توسط بانکها متوقف شود. بازار بانکی را به حال خود رها کردهایم، بانکها در بازار بانکی خود نرخ تعیین میکنند و هزینه فرصت پول تعیین میکنند و این شبه ربا است. از مصادیق رهاشدگی بازار بانکی آن است که خلق اعتبار میکند.
بانک خصوصی تشکیل دادیم، بانکها از منابع دولتی بانک مرکزی و هم از همدیگر اضافه برداشت دارند. سیاستهای بانک خصوصی هم در جهت سیاستهای کلان کشور نیست بلکه دنبال منابع خود هستند پس این بازار بانکی رها شده است. این در حالی است که بزرگترین مشکل اقتصاد ما این است که بخش غیرمولد بر بخش مولد غلبه پیدا کرده و حجم بخش غیر مولد بسیار بزرگ شده و در برابر بخش مولد تاکنون مرتباً سرکوب شده است.
یکی از اقدامات مثبت دولت، تلاش در جهت انسداد فعالیت هایی که به افزایش حجم نقدینگی منجر می شود، اما این میزان کافی نیست. از دولت انتظار بیشتری می رود و اینکه دولت باید مصرانه برای پیاده سازی قانون بانکداری اسلامی، جایگزین قانون عملیاتی بانکی بدون ربا از مجلس شورای اسلامی تصویب سریع آن را مطالبه نماید تا طرح کاملتری از قانون عملیات بانکی بدون ربا اجرا شود.