ضرورت سرمایه گذاری در فناوری اطلاعات

سرمقاله

تامین سرمایه یکی از اصلی ترین فاکتورهای راه اندازی و توسعه کسب و کارهای مبتنی بر فناوری است. امروز نیاز کشور به توسعه کسب و کارهای فناورانه است. تغییر رویه از سمت کسب و کارهای سنتی به کسب و کارهای مبتنی بر فضای مجازی نیز اتفاق افتاده است. در بحث تامین سرمایه نیز به دلیل عدم بازدهی آنی در این کسب و کارها و به عنوان مثال استارت آپها تمایل زیادی برای گسیل سرمایه به این بخش وجود ندارد. هرچند اقدامات خوبی در سالهای اخیر در این حوزه اتفاق افتاده اما کافی نبوده است. حاکمیت باید با ارایه سازوکارهای اثربخش و مشوق ها بستر را برای توسعه سرمایه گذاری در بخش فناوری فراهم کند.
نگاه سنتی به سرمایه‌گذاری در کشور یکی از مشکلات جدی است. همچنین به علت وجود فضای دلالی در کشور، سرمایه‌ها به سمت تولید و راه‌اندازی کسب‌وکارها نمی‌رود. چراکه به نتیجه رسیدن در این موارد به زمان زیادی نیاز دارد. با ورود سرمایه به بخش فناوری، استارت آپها، شرکتهای دانش بنیان و… و رشد آنها و اثرگذاری در توسعه اقتصاد دیجیتال، بر اشتغالزایی این کسب‌وکارها در بلندمدت می توان امید داشت. اشتغال با سرمایه گذاری در طرح های فناورانه تسهیل می شود. اما در این زمینه نمی توان انتظار نتیجه دهی زودبازده یا به اصلاح یک شبه را داشت.
تا چند سال آینده سهم تولید محتوا در اقتصاد بسیار بیشتر از وضعیت فعلی می‌شود. همچنین در حوزه‌های مختلف پزشکی، کشاورزی و حتی خدماتی هر روز سهم کار یدی کمتر از گذشته خواهد شد. غیبی با بیان این که اقتصاد دیجیتال در بلندمدت بسیار سودده خواهد بود، اظهار کرد: در بحث اشتغال ممکن است در کوتاه مدت تسهیلات ورود فناوری اطلاعات به حوزه اقتصاد مثبت نباشد اما در بلندمدت این رویه تغییر خواهد کرد و فناوری اطلاعات باعث ایجاد مشاغل بیشتری خواهد شد.
کسب و کارهای نوپا و مبتنی بر اینترنت در رونق اقتصاد دیجیتال نقش پراهمیتی دارند. بخش سنتی سرمایه‌گذاران در کشور به تدریج و با دیدن موفقیت‌های نسل جوان در ایجاد استارت‌آپ‌ها و رونق آن‌ها برای سرمایه‌گذاری در حوزه‌های دیجیتالی ترغیب خواهند شد. وقتی که بدنه سنتی سرمایه‌گذاران مشاهده کند که نسل جوان با کمترین سرمایه‌ها می‌توانند کسب‌وکارهای خوبی را راه‌اندازی کنند، در این حوزه سرمایه‌گذاری بیشتری خواهند داشت. امری که از سوی استارت‌آپ‌ها بیشترین نیاز به آن احساس می‌شود امر سرمایه‌ گذاری است.
شرکت‌های نوپا می‌توانند در هر شکلی و به هر اندازه‌ای ایجاد شوند اما سرمایه‌گذارها به‌طور کلی به آن دسته از شرکت‌های نوپایی جلب می‌شوند که نسبت خطر به سود بالایی دارند و مقیاس‌پذیرتر هستند. معمولاً یک شرکت نوپای موفق قابلیت رشد بیشتری نسبت به یک شرکت جاافتاده دارد، یعنی می‌تواند با سرمایه‌ای کمتر، نیروی کار یا زمینهٔ رشد بیشتری نسبت به شرکت‌های قدیمی داشته باشد. اما به طور کلی شرکت‌های نوپا برای رشد سریع خود نیاز به جذب سرمایه دارند.