تامین مالی پرهزینه خودروسازان

سرمقاله

ضرر و زیان در صنعت خودروسازی ایران موضوع جدیدی نیست. سیاست های غلطی که در صنعت خودروسازی اعمال می شود همواره مورد انتقاد است. خودروسازی دولتی، قیمت گذاری‌های دستوری و توزیع رانت در این صنعت ادامه دارد. همچنین با چاپ پول به ضرر همه مردم با تحمیل تورم به مردم، به صنعت خودروسازی پول تزریق می شود که تبعات بدی برای خودروسازی خواهد داشت. به عبارتی اگر با همین دست فرمان جلو برویم روز به روز شاهد بدتر شدن وضعیت صنعت خودروسازی کشورخواهیم بود.
از سوی دیگر مساله‌ای که سبب می‌شود تا خودروسازان تولید همراه با زیان را در دستور کار قرار دهند مربوط به تامین مالی با هزینه گزافی است که در خودروسازی کشور اتفاق می‌افتد. در شرایط فعلی شرکت‌های خودروساز مجبور هستند برای تامین مالی خود با توجه به اعمال سیاست قیمت‌گذاری دستوری دست خود را به سوی شبکه بانکی کشور دراز کنند و از مسیر دریافت تسهیلات، نیاز مالی خود را برطرف کنند.
دریافت تسهیلات از سیستم بانکی با توجه به نرخ بهره بالا باعث می‌شود که خودروسازی کشور زمین گیر شده و هزینه تولید در خودروسازی بالا برود. همچنین دیکته سیاست‌های غلط مانند داخلی‌سازی قطعات فشار مضاعفی به نقدینگی خودروسازان وارد می‌کند. این فشار مضاعف سبب می‌شود تا خودروسازان بیش از پیش در باتلاق زیان‌دهی دست و پا بزنند.
این در حالی است که خودکفایی و تلاش غیراقتصادی برای ساخت قطعات با تیراژ پایین در بالا رفتن هزینه های تولید نیز موثر است. به عنوان مثال در بازار جهانی چهار تولیدکننده کامپیوتر خودرو حضور دارد اما در ایران با این ابعاد تولید، چهار تولیدکننده کامپیوتر خودرو داریم. البته تحریم های بین المللی هم در کاهش بازدهی و افزایش هزینه تولید خودروسازان موثر است.
نمی توان بدون ارتباط با بازارهای جهانی نسبت به افزایش کیفیت خودروسازان امیدوار بود. نزدیک شدن قیمت فروش خودرو در کارخانه با قیمت حاشیه بازار تاثیر در افزایش کیفیت خودرو ندارد، نبود این تاثیرپذیری، ناشی از انحصار خودروسازان است که با سه برابر کردن قیمت خودرو برطرف نخواهد شد.