بازی با اعداد در بخش تولید

سرمقاله

موضوع آمار در کشور معمولا محل بحث است. نگاه آماری به مسائل با تحلیل های خاص و موقتی معمولا رویکرد سیاسی و تبلیغاتی دارد. نگاه مقطعی به آمار ضمن آسیب به مکانیزم های آسیب شناسی و ارزیابی، ممکن است به گمراهی مدیران و تصمیمات اخذ شده منجر شود. کاهش بهای تمام شده تولید در مقطع فعلی بیشتر به جهت افت قیمت جهانی مواد اولیه و کالاها است. از سوی دیگر بخشی از آن نیز ناشی از رکود در تولید و کاهش تولید ناشی از کمبود نقدینگی و کمبود تقاضای موثر است.
بنابراین در مقاطعی بایستی از کاهش بهای تمام شده تولید نگران بود. چراکه دلیل این کاهش بسیار حیاتی است. اگر کاهش بهای تمام شده تولید ناشی از افزایش بهره وری، ثبات قیمت و افزایش سطح تکنولوژی باشد بسیار مسرت بخش است. اما کاهش بهای تمام شده تولید ناشی از رکود، افت تقاضای موثر، کاهش تولید و کاهش مصرف باشد نگران کننده و آسیب زا است. البته کاهش بهای تمام شده به جهت کاهش قیمتهای مواد اولیه برای کوتاه مدت گمراه کننده است. چراکه به همان میزان کاهش، کاهش در قیمت فروش حاصل خواهد شد.
همچنین با کاهش بهای فروش، حاشیه سود نزولی می شود. بنابراین بهترین فاکتور برای ارزیابی حاشیه سود، تولید است. چراکه هر اتفاقی مانند کاهش بهای تمام شده که منجر به بهبود حاشیه سود نگردد، تبعات رکودی دارد و خوشایند نیست. حاشیه سود شرکتهای بورسی در سال ۹۹ برابر با ۳۲ درصد، در سال ۱۴۰۰ برابر با ۲۵ درصد و در سال ۱۴۰۱ به ۱۵ درصد کاهش یافته است.
این در حالی است که میزان فروش شرکتها در سال ۱۴۰۱ ، ۵۷ درصد افزایش یافته است. به نظر می رسد موضوع بازی با اعداد، شیوه اعلام و تحلیل آمار در دهه های گذشته عامل خوشبینی بیخود و تصمیمات غلط بوده است. این روند ارایه آمار و تحلیل آن یکی از بزرگترین آسیب های نظام مدیریتی است. به طوری که در ۳۰ سال گذشته مردم همیشه به دنبال آن اقتصادی بوده اند که مسوولین به صورت آماری در گزارشات عملکرد خود اعلام کرده اند. از طرفی دیگر همچنین معیشت و روزگار مردم بسیار متفاوت تر از آن چیزی است که گزارش می شود.