رکود تولید و افزایش بیکاری

سرمقاله

شواهدی مبنی بر اینکه نشان دهد نرخ بیکاری کاهش یافته وجود ندارد. امروز تولید و صنعت در جایگاه درستی نیستند .به عبارتی از جایگاه واقعی خود فاصله گرفته اند. تولید کاهش داشته و تعدیل نیرو به دلایلی مانند کرونا، افزایش دستمزدها، گران شدن هزینه های تولید، قطعی اینترنت و کاهش فروش کسب و کارها و… افزایش پیدا کرده است. بنابراین به نظر نمی رسد نرخ بیکاری در کشور کاهش پیدا کرده باشد . امکان ندارد در شرایطی که تمام کارخانجات از وضعیت خود گلایه دارند نرخ اشتغال بیشتر شده باشد. چطور زمانی که بسیاری از بنگاههای اقتصادی تنها با یک خط تولید فعالیت دارند نرخ اشتغال افزایش داشته است. بسیاری از کارگران فعال در خطوط تولیدی یک کارخانه چندین هکتاری به دلیل نبود مواد مواد اولیه، از کار افتادن ماشین آلات به دلیل فرسودگی، افزایش دستمزد و… از کار برکنار شده اند. چون خطوط تولید دیگر فعالیت ندارند نیروی کار هم خانه نشین شده است. به عبارت بهتر، ماشین آلات بخش های تولیدی و صنعتی بسیار فرسوده هستند. وقتی تنها یک خط تولید در کارخانه ای با چندین هکتار مساحت فعالیت دارد نیاز به چند صد کارگر وجود ندارد. کارگرانی که در دیگر خطوط فعال که در مدت اخیر از کار افتاده، کار می کردند از کار برکنار شده اند.
قطعی اینترنت هم مزید بر علت شده است. قطعی اینترنت به بسیاری از مشاغل آسیب وارد کرده و صاحبان کسی و کارهای اینترنتی ترجیح داده اند تا خود به اداره کسب و کار مورد نظر خود اقدام کنند. با تعدیل نیروی کار فقط در فضای مجازی می توانیم به این واقعیت برسیم که نیروی کار تعدیل شده و کسی برای استخدام نیروی جدید اقدامی انجام نمی دهد. اگر تولید زیاد شده باشد می‌گوییم کارخانجات از ظرفیت خود نهایت استفاده را برده‌اند، ولی سرمایه‌گذاری جدیدی صورت نگرفته است و ما نمی‌توانیم بگویم نرخ بیکاری کاهش یافته است. این نرخ با توجه به وضعیت تورمی و رکود کشورمان به نظر نادرست است و حتی برای آحاد مردم هم قابل لمس نیست. وقتی می گوییم شغل ایجاد شده باید دید بیکاری زیاد شده یا کم شده است. هدف کاهش نرخ بیکاری است. به عبارتی برای تحقق این میزان شغل باید روابط متغیرهای درون هر بخش مشخص و بررسی آماری صورت بگیرد تا یک پیش‌بینی برای اشتغال بیان شود البته تمام این اشتغال مشروط به تحقق سرمایه‌گذاری در هر بخش است.