افت جذابیت تولید

سرمقاله

در سال جاری به جهت افزایش قیمت نفت و سایر فرآورده های نفتی و پتروشیمی میزان تحقق درآمدها افزایش پیدا کرد. از سوی دیگر با برچیده شدن نسبی ویروس کرونا، میزان مبادلات جهانی نیز رشد پیدا کرد. بدین جهت با افزایش درآمدهای نفتی و صادراتی از یک سو و بهبود نسبی بخش خدمات از سوی دیگر، تولید ناخالص داخلی افزایش یافت و موجب رشد اقتصادی شد.
بی تردید با کاسته شدن از قیمت جهانی نفت و فرآورده های پتروشیمی، رشد حاصل از این محل مسیر نزولی خواهد داشت. البته تلاش در جهت افزایش درآمدهای مالیاتی قابل تقدیر است. اما بایستی از انتقال فشار مالیاتی از پایه های قبلی مالیاتی و پایه های جدید به قشر حقوق بگیر جلوگیری کرد. چراکه این فشار به راحتی قابلیت انتقال دارد. بایستی سایر ابزارهای مالیاتی همچون مالیات بر عایدی سرمایه و مالیات بر مجموع درآمدها روند عملیاتی به خود گیرد. تا هم عدالت مالیاتی محقق شود و هم اینکه بخش اعظم درآمدها از قشر پردرآمد اخذ شود. بی تردید ایجاد بازارهای جدید در منطقه از حوزه قفقاز گرفته تا شانگهای، می تواند بر بازارهای هدف و تنوع آنها بیفزاید.
اما ایجاد بازار جدید و همکاری با بعضی کشورها که پایبند تحریم های آمریکا بوده و هستند معقول به نظر نمی رسد. بهتر است در شرایط تحریم عرضه تولیدات دانش بنیان و دانش فنی مهندسی بیشتر مد نطر قرار گیرد. البته تولیدات خاص محصولات پتروشیمی می تواند بر میزان وابستگی برخی صنایع کشورهای همسایه را نیز به همراه داشته باشد. مشکل بزرگ فعلا در بخش تولید است. چراکه فشار ناشی از کسری بودجه و کنترل تورم در بخش تولید است. این امر منجر به کاهش حاشیه سود تولید و افت جذابیت تولید شده است.
مشکل دوم نیز مربوط به کمبود گاز در زمستان و برق در تابستان است. این امر باعث قطعی چند ماهه بخش تولید و در نتیجه کاهش حجم تولیدات و افزایش بهای تمام شده تولید می شود و به عنوان یک فاکتور بسیار مهم بخش عرضه را در حوزه صادرات تحت تاثیر قرار می دهد. به نظر می رسد رشد صادرات و رشد اقتصادی چندان قابل توجه نباشد و نیاز است چندین سال در زیرساخت ها سرمایه گذاری انجام شود.