تبعات کاهش سرمایه‌گذاری

سرمقاله

کاهش و افت سرمایه گذاری ناخالص در کشور به دلیل عدم وجود امنیت در اقتصاد است. وقتی در اقتصاد کشور امنیت نداریم کاهش سرمایه گذاری طبیعی است. نه سرمایه گذار داخلی و نه سرمایه گذار خارجی تمایلی برای ورود ندارد. هیچ چیز در اقتصاد ایران قابل پیش بینی نیست. حتی برای یک ماه آینده نیز تکلیف مشخص نیست. به عبارتی مشکل اقتصادی ایران اساسی است.
سرمایه گذاری خارجی اصلا نداریم و این اعداد اعلام شده صرفا آمارسازی بوده و واقعیت ندارد. دلیل عدم جذب سرمایه گذاری خارجی نیز تنش های بین المللی، تحریم ها، ناامن بودن اقتصاد و عدم رعایت استانداردهای مورد نظر است. تشدید تحریم‌های خارجی در دوره اخیر و ریسک تعامل با بازارهای جهانی در بلندمدت را نیز باید به فهرست عوامل محدودکننده سرمایه‌گذاری در کشور افزود. سرمایه گذاران خارجی که نمی توانند منابع مالی و پول های خود را در چمدان وارد ایران کنند. انتقال پول باید از مسیر بانکی انجام شود.
مسیرهای بانکی نیز بسته است و به همین دلیل سرمایه گذاری خارجی اتفاق نمی افتد. طبق گفته های مسوولان قرار است در بورس کیش سرمایه گذار خارجی وارد شود. این صحبت ها عملا یک نمایش است. اعلام شد افغانستان در بورس ایران سرمایه گذاری کرده است. مبلغ این سرمایه گذاری تنها ۱۰ میلیارد تومان بوده که مبلغ ناچیزی است.
نرخ منفی سرمایه گذاری در تورم، رفاه مردم و هم در آمار بیکاری تاثیر گذاراست. کاهش سرمایه گذاری تمام شاخص های اقتصادی را درگیر می کند. این در حالی است که افزایش سرمایه گذاری به تحقق افزایش اشتغال و تورم تک رقمی کمک بسیاری می کند. وقتی سرمایه گذاری منفی می شود یعنی بهره وری نخواهیم داشت. رشد منفی موجودی سرمایه خالص به معنی کاهش ظرفیت‌های رشد اقتصادی و کاهش درآمد سرانه اقتصاد است.