کمبود نقدینگی در واحدهای تولیدی

در حال حاضر تولید با معضل کمبود نقدینگی و عدم ثبات در قیمت‌ها رو به روست. این وضعیت باعث حاد شدن شرایط تولید شده است و می‌تواند تبدیل به چالش بزرگ برای دولت شود. با افزایش هزینه‌ها، تولید کاهش می‌یابد و با کاهش تولید، اشتغالزایی تهدید می‌شود و دولت با چالش‌های متعددی در این زمینه رو به رو می‌شود.

در فرایند تولید ثبات در قیمت‌ها و سیاستگذاری‌ اهمیت زیادی دارد. در صورتی که نرخ خرید مواد اولیه و نرخ جایگزینی برای تولیدکننده ثبات داشته باشد، تدوام فرایند تولید امکان‌پذیر است. اما در صورتی که نرخ‌ها مرتب تغییر کند، فرایند تولید برای تولیدکننده با افزایش هزینه همراه خواهد بود و ادامه کار را سخت می‌کند. اگر تولیدکننده نتواند از ظرفیت‌های مناسب تولید استفاده کند، هزینه قیمت تمام شده بالا می‌رود و ادامه تولید دچار مشکل می‌شود.

یکی از چالش‌های اصلی تولید در حال حاضر نقدینگی است. یک شرکت تولیدی برای ادامه فرایند تولید، خرید مواد اولیه، هزینه‌های جاری و … به نقدینگی نیاز دارد. نقدینگی تبدیل به مشکل بزرگی برای شرکت‌ها شده و کمبود نقدینگی سبب شده واحدها نتوانند مواد اولیه مورد نیاز و … را جایگزین کنند.

طی چند وقت اخیر دو معضل افزایش قیمت مواد اولیه تولید و افزایش نرخ‌های گمرگی براساس تغییر نرخ دلار، بر قیمت تمام شده تولید تاثیر زیادی داشته است.

واحدهای تولیدی تقاضا داریند ثبات قیمت‌ها و مواد اولیه برگردد و دولت به فکر تامین نقدینگی واحدهای تولیدی باشد. واقعیت این است که حتی با اجرای قانون هدفمندی یارانه‌ها، حمایتی از تولید صورت نگرفت و حذف ارز ۴۲۰۰ تومانی هزینه‌های تولید را چند برابر کرد.

از طرف دیگر در حال حاضر نرخ سود تسهیلات بانکی برای تولید بالاست و بانک‌ها آیین‌نامه‌های لازم در این زمینه را رعایت نمی‌کنند.

بانک‌ها علاوه بر سود بخشی از تسهیلات را نیز تحت عناوین رسوبی و.. بلوکه می‌کنند و عملا نرخ بهره تمام شده برای واحد تولیدی به بالای ۲۳ یا ۲۴ درصد و بیشتر می‌رسد. بانک‌ها در این زمینه بسیار سلیقه‌ای عمل می‌کنند و بانک مرکزی نیز کنترلی در این زمینه ندارد. اگر آیین‌نامه و بخشنامه‌ای هم در این زمینه باشد بانک‌ها به صراحت به آن عمل نمی‌کنند. همه این عوامل باعث شده قیمت تمام شده پول و نقدینگی برای واحدهای تولیدی بالا باشد و این موضوع بر قیمت تمام شده محصول و میزان بهره‌وری تاثیر دارد.