بنگاه‌داری بانک‌ها و قیمت مسکن

سیستم بانکی کشور به صورت ذاتی به سمت بنگاه داری حرکت کرده است. بنابراین از ماهیت اصلی خود نیز خارج شده اند. قوانین بانکی دست و پای نظام بانکی کشور را بسته و بانکها از اصل کار خود فاصله گرفته اند. بنابراین سیستم بانکی به سمت فرآیندهای پولساز حرکت کرده است. پولی که بانکها به صورت سپرده و یا هر فرآیند دیگری اخذ می کنند و تسهیلاتی که پرداخت می کنند جواب هزینه های بانک را نمی دهد. بنابراین فعالیت های دیگری از جمله مسکن و تجارت را انتخاب می کنند. بانکها دارای هلدینگ هایی هستند که هر کدام از این هلدینگ ها شرکتهای بسیاری دارند. سهامداران این شرکتها نیز هم سهامداران بانکها هستند.
همین سهامداران با تاسیس شرکتها تسهیلات فراوانی دریافت می کنند. این تسهیلات را در ساخت و ساز در بازار مسکن و فعالیت های تجاری سودآور هزینه می کنند. سیستم بانکی امروز در شرایطی قرار دارد که تنها به سود حاشیه ای شرکتهای خود فکر می کند تا از این طریق بتوانند بانک را بچرخانند. بانک ها در کشورهای دیگر برای مسکن تنها یک ابزار مالی به نام تسهیلات ندارند و دارای ده ها ابزار مالی از بازار رهن گرفته تا صکوک، صندوق های مسکن و ساختمان، فاینانس و سرمایه گذاری خارجی هستند که در ایران هیچ کدام وجود ندارد.
بانک ها در حال حاضر چاره ای جز سرمایه گذاری در بخش ملک و مسکن ندارند و از فعالیت اصلی خودشان که بانکداری است، غافل شده اند و برای فعالیت و روی پا ماندن در بخش های دیگر وارد شده اند.
بانک ها دارای موسسات و شرکت های متعددی در زیرمجموعه های خود هستند که فعالیت های مختلفی را نیز انجام می دهند و این شرکت ها از طریق سپرده های مردم و برای بیزنس های مختلف تشکیل شده است. این درحالی که این اقدام بانک ها در ایران اساسا غلط است و هیچ بانکی در دنیا چنین حقی ندارد که با سپرده های مردم ساختمان سازی و خرید و فروش ملک کند و با سپرده مردم وارد بازار ارز و طلا و سکه شود. وضعیت اقتصادی ما امروز به گونه ای است که با یک ساختار اقتصادی مریض روبه رو هستیم و اقتصاد کشور دولتی اداره می شود.