در حال حاضر به دلیل اینکه تقاضای زیادی برای اخذ وام وجود دارد، بانکها مقاومت زیادی میکند تا به این تقاضاها پاسخ ندهد، بنابراین اخذ تضامین سنگین برای وامها و همچنین فرایند بروکراتیک، برای گرفتن وام را باید در همین زمینه ارزیابی کرد. برنامه وام بدون ضامن حتی شرایط دریافت وام را بدتر نیز خواهد کرد. چراکه حجم تقاضا برای دریافت وام چند برابر خواهد شد و بانکها تمایلی به تخصیص این تسهیلات ندارند و از طرفی به لحاظ مالی هم اکنون در شرایط منابعی خوبی نیستند، بنابراین به جای ۳ ماه مشتری باید بالای یکسال منتظر دریافت وام مورد تقاضای خودش باشد.
زمانی که تقاضای وام افزایش مییابد باید منابعی نیز برای تامین عرضه آن نیز ایجاد شود و این سوال را در ذهن ایجاد میکند که وزیر اقتصاد این منبع را از کجا تامین خواهد کرد. آیا به سمت خلق پول توسط بانک مرکزی میرود که نتیجهای جز رشد پایه پولی و تورم نخواهد داشت زیرا، وامهای خرد سریع تبدیل به تقاضا در بازارها میشود و در اقتصاد تورم ایجاد میکند.
سنگاندازی برخی بانکها در نپرداختن وام بدون ضامن هم طبیعی است. زیرا میدانند که منابع ندارند و نمیتوانند وام را پرداخت کنند. زمانی که با تمام بخشهای اقتصادی از جمله نظام بانکی دستوری برخورد میشود و مکانیسمهای طبیعی علم اقتصاد توجه نمیشود، مشکلاتی از این دست به وجود میآید.
بانکها الان از دستور تازه تسهیلات بدون ضامن چندان تبعیت نمیکنند و به مرور متقاضیان متوجه شدهاند که چنین طرحی اجرایی نشده است. اگر دولت قصد داشته باشد چنین طرحی را اجرایی کند، باید این نکته را هم توجه داشته باشد که نرخ بهره هم توسط خود بانکها مشخص شود. هرچند که نظام تصمیم گیر فعلا آزاد کردن نرخ بهره را تحمل نمی کند.