بی اعتمادی به ابرپروژه های مسکنی

شایلی قرائی

به گزارش کسب و کار نیوز، برای مثال متقاضیان نهضت ملی مسکن در محلات باید در فاصله ۱۵۰ کیلومتری برای شهر جدید امیرکبیر برای دریافت مسکن ثبت نام کنند یا متقاضیان بهبهانی تنها برای دریافت مسکن در فاصله ۲۰۰ کیلومتری در شهر جدید رامین امکان ثبت نام دارند.

همچنین زوج‌های جوان شهر بوشهر پس از سال‌ها انتظار جهت خانه دار شدن در نهضت ملی مسکن شهر بوشهر ثبت نام کردند ولی متأسفانه با بی‌سلیقگی و بی‌تدبیری مسئولین روبرو شدند. مسئولین اداره راه و شهرسازی بوشهر علیرغم وجود اراضی متعدد در شهر بوشهر اقدام به انتقال طرح احداث مسکن به شهر جدید عالیشهر در ۲۵ کیلومتری شهر بوشهر نمودند که این موضوع سبب ایجاد نارضایتی در متقاضیان مسکن ملی شهر بوشهر وعدم انگیزه آن‌ها برای تکمیل فرآیند ثبت نام گردیده است.

این در حالی است که برخی از مهمترین ایراداتی که به طرح ساخت سالانه یک میلیون مسکن از سوی کارشناسان اقتصادی وارد است، موضوعاتی چون «احتمال تورم زا بودن این طرح»، «احتمال مواجهه با حجم زیادی از واحدهای مسکونی تولیدی بدون متقاضی»، «عدم توجه به نوسازی بافت‌های فرسوده و توجه صرف به ساخت و سازهای جدید» و از همه مهمتر «بی تأثیری ساخت و ساز در حاشیه تهران یا کلانشهرها در توقف رشد قیمت مسکن پایتخت» است.

کارشناسان بازار مسکن بر این باورند که به جای اینکه در اطراف تهران، خانه سازی صرف کنیم، در شهرک‌هایی که هم شغل هست هم نیروی کار و هم خانواده‌ها مستقرند، مسکن سازی کنیم. مثلاً در اطراف برخی شهرهای استان تهران که کارگاه‌های صنعتی یا تولید مبل و امثال آنهاست و از سویی هم امکان انتقال این صنایع به داخل پایتخت وجود ندارد، ساخت و ساز شود.

یک کارشناس مسکن از ایرادات این طرح را اولویت دادن به زوج‌های جوان دانست و گفت: باید اولویت به خانه اولی‌هایی که چند سال است ازدواج کرده‌اند اما امکان خرید مسکن ندارند، داده شود تا اینکه گفته شود هر کس ازدواج کند، او را خانه دار می‌کنیم.

آقایی درباره نوسازی بافت‌های فرسوده گفت: معتقدم برای نوسازی بافت‌های فرسوده، باید محله به محله پیشروی و نوسازی کرد. اما آیا برای بیش از یک میلیون ساکن بافت‌های نابه سامان شهر تهران، مکانی برای اسکان داریم؟ ضمن اینکه نوسازی گسترده بافت‌های فرسوده، به نابه سامانی بازار اجاره مسکن و افزایش اجاره بها هم دامن می‌زند. راه حل‌هایی که داده می‌شود از خود معضل هم پر رنگ تر است. این مدرس دانشگاه ادامه داد: به نظر می‌رسد در صورتی که تولید انبوه مسکن در اطراف تهران اجرایی شود، تا ۲۰ سال آینده این ساخت و سازها به حاشیه نشینی جدید تبدیل می‌شوند.

در همین رابطه یک کارشناس بازار مسکن در گفت و گویی با “کسب و کار” گفت: مسکن صرفا محدود به زمین، مصالح ساختمانی و سازنده نیست. بخش ساختمان یک زنجیره صنعت است که از زمین گرفته تا مصالح، مواد اولیه حمل و نقل، تجهیزات، زیرساختها، منابع مالی، گردش پول، نیروی انسانی و غیره را شامل می‌شود. شما نمی‌توانی چشمت را به روی صنعت و اقتصاد کشور ببندی و بگویی می‌خواهم مشکل مسکن کشور را حل کنم.

بیت الله ستاریان اضافه کرد: همین مشکلات موجب انصراف مردم از طرح های مسکنی دولت می شود. همچنین مشکلات بازار مسکن در کوتاه مدت رفع نمی‌شود و دولت جدید باید برنامه میان مدت و بلند مدت در حوزه مسکن تدوین کند. اصلا برنامه کوتاه مدت نمی‌توان برای مسکن داشت برای مسکن ایران باید یک برنامه ۱۰ ساله میان مدت و ۲۰ ساله بلند مدت نوشته شود کاری که دولت‌های قبلی باید انجام می‌دادند که متأسفانه انجام ندادند.

این کارشناس مسکن اظهار داشت: مشکل مسکن این است که شناخته نمی‌شود و در حد یک صورت مساله کوچک دیده می‌شود و جایگاه خاصی هم تاکنون برای آن تعریف نشده و وزارتخانه کوچکی هم که برای آن وجود داشت آن هم ادغام شد. در حالی که باید بخش‌های دیگری در وزارتخانه‌های اقتصاد و دارایی، وزارت صمت و بانک مرکزی برای مطالعه و برنامه ریزی در خصوص مسکن در نظر گرفته می‌شد.