با توجه به تحریم های گسترده و وجود موانع بسیار زیاد داخلی و خارجی، ادامه فعالیت برای صنایع به ویژه صنایع مهم و حیاتی مانند فولاد و سایر مجموعه های وابسته به آن، بسیار دشوار تر از پیش شده است. در سال هایی که با نام های حمایت از تولید ملی نامگذاری می شود، کمترین انتظاراتی که می توان از همه بخش های جامعه داشت حمایت از تمام تلاشگرانی است که در این عرصه در حال فعالیت هستند تا چرخ دنده های صنعت این کشور در جهت توسعه و تعالی به چرخش درآورند.
اما در نهایت تاسف، در رویدادی که بعنوان یکی از بزرگترین رویدادهای این حوزه بشمار می رود و بصورت سالیانه برگزار می شود، علیرغم تاخیر زیاد و تغییرات دائمی زمان برگزاری، شاهد عدم برنامه زیری صحیح و دقیق از سمت مسئولان برگزاری هستیم. رویدادی که حاضرین آن در حال نمایش قدرت تولیدات ملی هستند، شرکت های دانش بنیانی که سهم قابل توجهی در تامین مواد اولیه صنعت فولاد در داخل را بر عهده گرفته اند و از محصولات جدید و کاربردی خود رونمایی میکند و …
بطرز عجیب و باورنکردنی از سمت شهرداری و صداو سیما در خلال روز سوم نمایشگاه جابجایی نمایشگاه به شهر آفتاب مطرح می شود که حجم وسیعی از نارضایتی را از سمت غرفه داران در بر دارد و پس از آن در روز پایانی نمایشگاه بدون هیچگونه هماهنگی و نظر سنجی، نمایشگاه یکروز از سمت مسئولان برگزاری تمدید می شود، یک روزی که غیر از هزینه های مازاد برای شرکت کنندگان و بی خبری کامل رسانه ها، هیچگونه دستاوردی برای صنایع حاضر در نمایشگاه در بر ندارد.
سوالاتی که در پی یافتن پاسخی رسمی از سمت برگزار کنندگان هستیم شامل موارد زیر است:
• هدف اصلی شما از برگزاری این نمایشگاه چیست؟
• آیا غرفه داران این رویداد غیر از مبحث مالی برای شما دارای ارزش دیگری هم بعنوان مشتری هستند؟
• زیان حاصل شده از بی نظمی و عدم برنامه ریزی شما را چه کسانی می بایست متحمل شوند؟
• برای جبران همه این نارضایتی ها چه برنامه ای دارید؟
جمعی از شرکت کنندگان نمایشگاه