شایلی قرائی
به گزارش کسب و کار نیوز، همچنین در گروه عمده «کالاهای غیر خوراکی و خدمات» نیز بالاترین تورم سالانه مربوط به دهک دهم با ۴۱.۲ درصد گزارش شدهاست.هزینه خانوارهای سه دهک پایین نیز در پایان آبان ماه نسبت به ماه مشابه سال گذشته به طور میانگین، ۳۸.۱ درصد افزایش یافته که این رقم برای سه دهک بالای درآمدی برابر با ۳۳.۴ درصد بوده است.
یکی از معدود شاخصهای اقتصادی کلان که به صورت مستقیم از وضعیت معیشت مردم حکایت دارد، نرخ تورم است. تورم، چه به صورت سالانه باشد و چه به شکل نقطه به نقطه یا ماهانه به ما میگوید مردم بابت اقلام و کالاهای مصرفی خود هر سال و هر ماه چه مقدار پول بیشتری باید نسبت به سال و ماه قبل از آن بپردازند.
هرچند تورم و گرانی تفاوتهایی دارند، اما مردم در زندگی روزمره خود تورم را همان گرانی میدانند. گرانی بر ابعاد مختلف زندگی فرهنگی و اجتماعی مردم اثر میگذارد. نه تنها خورد و خوراک، مسکن پوشاک و به طور کلی کیفیت زندگی مردم را متأثر میکند، بلکه مصرف فرهنگی و رفتارهای فراغتی و تفریحی مردم را هم تغییر میدهد. گستردگی و اهمیت پیامدهای تورم بر کسی پوشیده نیست و آیت الله رئیسی، رئیس جمهور جدید نیز هم در مراسم تنفیذ حکم ریاست جمهوری و هم در جریان مراسم تحلیف در مجلس شورای اسلامی بر حل مشکل تورم تأکید کرد.
نقش تولید در کاهش تورم
مرتضی افقه، اقتصاددان
هر اندازه نرخ تورم بیشتر باشد تاثیر آن بر دهک های پایین و کم درآمد بیشتر احساس می شود. البته این نرخ تورم ۴۴ درصدی بر دهک های پایین جامعه بیشتر از این عدد تاثیر می گذارد و این ذات تورم است. برای کنترل و مقابله با تورم اینکه راهکارهای پولی و مالی را مطرح می کنند در شرایط فعلی جوابگو نخواهد بود. چراکه ریشه تورم در حال حاضر نقدینگی نیست و نبود تولید دلیل اصلی آن است. ناکارآمدی های مدیریتی تولید را به قهقرا برده است و از سوی دیگر تحریم ها نیز موجب کندی تولید شده است.
امروز شاهد کاهش تولید و به دنبال آن کاهش درآمدها هستیم. دولت هم برای تامین هزینه های خود نقدینگی را افزایش می دهد. در حالیکه تا مشکل تولید در کشور حل نشود، با وجود تحریم ها، راه حل دیگری برای کنترل تورم وجود ندارد. در هر صورت با ادامه وضعیت فعلی و بدون اجرای راهکارهای قطعی شکاف بین دهک ها بیشتر خواهد شد و افزایش فاصله تورمی را خواهیم داشت. این در حالی است که اگر حتی تحریم ها هم برداشته شود فقط سرعت تورم کم می شود. در ابتدا شوک رفع تحریم ها موجب کاهش قیمت ارز و طلا خواهد شد و پس از آن دوباره همان مشکلات در اقتصاد نمایان می شوند. بنابراین کاهش سرعت تورم را در صورت رفع تحریم ها خواهیم داشت نه کاهش آن را.
مابقی ماجرا به این موضوع بستگی دارد که مدیران داخلی چگونه می توانند در جهت افزایش تولید گام بردارند. موضوع رشد تولید نیز خیلی در دسترس نیست چراکه مدیران داخلی نگاه ویژه ای به این موضوع ندارند و تلاشی برای تحقق و رونق تولید دیده نمی شود. بنابراین حتی اگر تحریم ها هم برداشته شود تولید خیلی رشد نخواهد کرد. به دلیل تحریم ها تولید به شدت کاهش پیدا کرده و بخش های غیرمولد و دلالی پرزور شده اند، حتی اگر نقدینگی هم کم شود این امکان وجود دارد که تورم کاهش یابد ولی این کاهش تورم منجر به رکودی می شود که آن سو نیز تبعاتی مثل بیکاری، افزایش بیکاری، افزایش فقر، افزایش نابرابری نیز دارد.
مادامی که مشکل تولید را حل نکنند و با ابزار پولی و اسمی بخواهند مشکل تورم را حل کنند مشکلات به صورت ریشه ای حل نمی شوند و تداوم می یابند. بنابراین با توجه به اینکه ساختار اقتصادی در کشور بسیار معیوب بوده، این موضوع باعث شده که اقتصاد کشور این روزها بسیار بیمار باشد و اگر برای علاج این بیماری مزمن اقتصادی کشور که گرفتار آن شده فکری نشود، در آینده تبعات این مسئله بسیار بغرنج خواهد بود.