ناکارآمدی طرح های حمایتی مسکن

سرمقاله:

بخشی از عدم استقبال مردم از طرح های حمایتی مسکن به تجربیات گذشته بازمی گردد. مسکن مهر و ملی که در دولت های قبل اعلام شد هنوز تعهدات خود را به صورت تمام و کمال انجام نداده است. مردم احساس می کنند این طرح های جدید نیز به سرنوشت همان طرح های مشابه قبل دچار خواهد شد. از سوی دیگر تسهیلاتی که برای خرید این مسکن ها پرداخت می شود بسیار غیرمعقول و برای قشر هدف که اکثر آنها اقشار آسیب پذیر هستند، بسیار بالا است.

بازگرداندن این تسهیلات از توان مردم خارج است. افرادی که می خواهند مسکن حمایتی خریداری کنند، حتی برای پرداخت آورده اولیه هم مشکل دارند چه برسد به اینکه بخواهند ماهانه بیش از ۵ میلیون تومان اقساط پرداخت کنند. همچنین در حال حاضر اجاره بها با شاخص تهران سنجیده می شود. چون بیشترین نیاز مسکن در شهر تهران است. مردمی که خواهان مسکن در تهران هستند، محل کار، تحصیل، دسترسی به مراکز درمانی و خدماتی را در دل شهر تهران می خواهند. بنابراین این مسکن هایی که باید در ۳۰ تا ۴۰ کیلومتر خارج از تهران ساخته شود مزیتی برای مردم نداشته و استقبالی برای خرید آنها وجود ندارد. این طرح ها هزینه مازادی بر دوش متقاضیان است. به عبارتی با سکونت در این مسکن ها، افزایش هزینه های حمل ونقل، دسترسی به امکانات اجتماعی، تحصیلی، درمانی و… که در حواشی تهران وجود ندارد هزینه های زیادی را بر دوش مردم خواهد گذاشت.

اما در این بین بحث اقتصادی نیز مطرح است. افرادی ممکن است مسکن را برای سرمایه گذاری خریداری کنند. اما در در طول ده سال آتی مسکن های حواشی پتهران آنقدری ارزش افزوده ندارد. مسکن مهر هنوز متقاضی و مشتری ندارد. در هشتگرد و پردیس هنوز واحدهای بسیاری خالی هستند که خرید و فروش نمی شوند. اگر دوباره این رفتار تکرار شده چه اتفاق جدیدی قرار است بیفتد که مردم به خرید این واحدها ترغیب شوند. پس با اتفاقاتی که در گذشته تا به امروز افتاده کسی برای سرمایه گذاری هم برای خرید این واحدها اقدام نمی کند.