سایت خبری تحلیلی کسب و کار استارت آپ | کارآفرینی | دانش بنیان | اقتصاد
تابلوهایی در اندازه های کوچک در قاب هایی تک نفره، زن هایی را روایت می کنند که گرفتار رنج اند. سیاه سفیدی زمینه که لبریز از خاکستری تند است بر تلخی سوژه ها می افزاید اما روح منتقدانه حاکم بر اثر سبب می شود مخاطب با کارها همذات پنداری کند، هنرمند این آثار معتقد است بازتاب دادن این تلخی لازم است، رحیمی زاده می گوید:” برای اصلاح وضع موجود زنان در دنیا چاره ای غیر از نمایش دادن آن نیست. “
آنچه بر جذابیت این نمایشگاه می افزاید فرم های معناگرایی ست که پرسوناژهای رحیمی زاده را معاصر می کند، سیب حوا به تیر ممنوعه عشق پوسیده شده، یکی یقه لباس دهانش را بسته ، بعدی به جای خود شکستن آینه شکسته، در دهان دیگری تلمبه چاه بازکن دستشویی فرو رفته و … هنرمند در خلق این موقعیت ها موفق بوده و به حتم پیشینه تصویرسازی او در این مهم نقش به سزایی دارد.
رحیمی زاده می گوید” تم و رویکرد این آثار را از یکی از متن های آقای رضا براهنی الهام گرفته ام اما در ادامه این موضوع را بسط و توسعه دادم و با مضامینی که در ذهن داشتم همراه کردم.”
او تاکید دارد: ” تصاویر خلق شده برش هایی از اتفاقات تلخ و نابرابری ست که در طول تاریخ در سراسر دنیا علیه زنان به وجود آمده و بیانگر دردی فروخورده است. زنان اما زیر این فشارها همچنان ایستاده اند و به راه ادامه می دهند.”
پیمان رحیمی زاده که بیش از ۵۰ کتاب کودکان را تصویرسازی، بیش از ۱۵۰ جلد کتاب طراحی و جایزه های متعددی از ژاپن، لهستان، آلمان و … کسب کرده و بارها آثارش در دوسالانه های زاگرب و براتیسلاوا به نمایش بوده معتقد است: ” تصویرگری در ایران شغل مستقلی محسوب نمی شود و تصویرگر حرفه ای وجود ندارد چون قانون کپی رایت در ایران اعمال نمی شود ، از این رو تصویرگر مجبور است از راههای دیگر امرار معاش کند. متاسفانه تصویرگری به هیچ وجه نمی تواند هزینه های زندگی را تأمین کند، دستمزدهای تصویرسازی بسیار ناچیز است و کفاف زندگی را نمی دهد.”
در این نمایشگاه ۲۵ اثر که همگی در سال ۲۰۲۰ و با تکنیک میکس مدیا خلق شده اند ارائه شده است.
چریکه خاموش تا چهارم آبان ماه ۱۴۰۰ در گالری مژده به نشانی سعادت آباد، خیابان علامه شمالی، کوچه هجدهم شرقی، پلاک ۲۷ به نمایش است و علاقمندان می توانند با رعایت تمامی قوانین بهداشتی و فاصله اجتماعی از این آثار دیدن کنند.
