آنچه که شکاف قیمتی مسکن را در مناطق مختلف عمیق تر می کند نگاه سرمایه گذاری و کاسب کارانه است. هنگامی که تقاضا در مناطقی از تهران بیشتر می شود و به عبارتی پرخواهان تر است حضور دلالان و کاسبان نیز پررنگ تر می شود. ارزش زمین و منطقه در مناطق مختلف تهران با هم همخوانی ندارد. بخشی از این مناطق، مناطق خوش برخوردار و خوش امکانات شده و برخی مناطق، کم برخوردار، بدون رفاه و بدون حتی امکانات درمانی است. اختلاف مناطق از طریق برخورداری امکانات تاثیر بسیاری بر روی رغبت مردم برای سکونت و خرید در این مناطق داشته است و باعث شد قیمت در این مناطق بالا رود. البته اگر سابقه مناطق را هم در نظر بگیریم، توسعه شهری، باغات و پروژه های مدرن و نو در برخی مناطق بالای شهر بسیار بیشتر شکل گرفته و موجب شده تا این نوع مناطق نسبت به مناطق پایین دست قیمت های بالاتری را داشته باشند. بعد اقتصادی قضیه هم مطرح است. نگاه مردم و کاسبان برای سرمایه گذاری در مناطقی است که تقاضا برای آن بیشتر است. امروز شاهد سرریز تقاضای مسکن در مناطق مرفه نشین هستیم. پروژه های سرمایه گذاری برای مناطقی بیشتر است که رشد رفاه و خدمات اجتماعی را تجربه کرده اند. در این بین اگر بتوان در مناطق پایین دست، زمین مناسب را در اختیار سازندگان قرار داد تا بتوانند پروژه های مناسب، مدرن و امکانات رفاهی را متمرکز کنند می توان بر افزایش تمرکز جمعیت در مناطق پایین شهر نیز امیدوار شد. دولت جدید نیز باید در راستای تحقق وعده های خود با در اختیار گذاشتن امکانات جهت توزیع برابر خدمات وارد عمل شود. اما بررسی ها نشان می دهد دل مشغولی دولت جدید برای ساخت مسکن ارزان در اماکن و محل هایی خواهد بود که حتی به لحاظ زیرساختاری هم امکانات کمی خواهد داشت. این پروژه ها کمکی به کاهش شکاف مسکن نخواهد کرد. این استراتژی که دولت جدید برای مسکن ارزان و برای افراد مستحق دارد در نواحی که زمین های دولتی وجود دارد اجرایی خواهد شد. یا زمین هایی که در حواشی شهرها وجود دارند در اختیار سازنده قرار می گیرد تا مسکن ارزان برای افراد پایین دست آماده شود. این سازوکار شکاف قیمتی میان مناطق بالا و پایین شهر را جبران نخواهد کرد. از طرفی دیگر نگرانی سازندگان و مردم این است که دولت برنامهای برای مسکن ندارد و به همین دلیل سرمایه گذاران در شرایط حاضر برای فروش و خرید دست نگه داشته اند و این موجب رکود عمیق در بازار شده است.