در فاصله سالهای ۱۳۳۵ تا ۱۳۹۰ تعداد زنان و مردان سالمند ۶۵ ساله و بیشتر تقریباً برابر یا نزدیک بود که پیشبینی میشود در سال ۱۴۳۰ این شکاف به رقمی بیش از ۱.۲ میلیون نفر به نفع زنان برسد. جمعیت زنان و مردان سالمند ۶۵ ساله و بیشتر در سال ۱۳۳۵ به طور برابر و ۴ دهم میلیون نفر بود که این رقم در سال ۴۵ به پنج دهم میلیون نفر رسید. جمعیت زنان و مردان سالمند ۶۵ سال و بیشتر در سال ۶۵ به ترتیب هفت دهم میلیون نفر برای زنان و هشت دهم میلیون نفر برای مردان سالمند بود.
همچنین جمعیت زنان و مردان سالمند ۶۵ ساله و بیشتر در سال ۱۳۹۰ برابر و دو و دو دهم میلیون نفر بود که این رقم در سال ۹۵ دو و نیم میلیون نفر برای زنان و ۲.۴ میلیون نفر برای مردان سالمند بود. جمعیت زنان سالمند ۶۵ ساله و بیشتر در سال ۱۴۰۰ به ترتیب به سه میلیون نفر و ۲.۷ میلیون نفر میرسد.
براساس گزارش مرکز آمار ایران، در سال ۱۳۳۵ تنها ۴ درصد از جمعیت کل کشور در سنین ۶۵ ساله و بیشتر بود، اما با گذشت زمان، سهم جمعیتی آنها رو به افزایش است به گونهای که پیش بینی میشود در سال ۱۴۳۰ تقریباً یک پنجم از جمعیت کشور یعنی ۱۹ درصد، این سنین را تجربه کنند. در سال ۱۳۳۵ جمعیت ۶۰ ساله کشور ۶.۲ درصد و جمعیت ۶۵ ساله و بیشتر ۴ درصد بود که این رقم در سال ۶۵ کاهش داشته به ترتیب به ۵.۴ درصد و ۳.۱ درصد رسید. جمعیت ۶۰ ساله و بیشتر در سال ۹۰ به ۸.۲ درصد و جمعیت ۶۵ ساله و بیشتر به ۵.۸ درصد رسید که این رقم در سال ۹۵ روند افزایشی گرفته و به ترتیب به ۹.۳ درصد و ۶.۱ درصد رسید.
همچنین براساس اعلام مرکز آمار ایران جمعیت ۶۰ ساله و بیشتر کشور در سال ۱۴۰۰ به ۱۰.۴ درصد و جمعیت ۶۵ ساله و بیشتر به ۶.۷ درصد میرسد. طبق پیش بینی مرکز آمار ایران جمعیت ۶۰ ساله و بیشتر در سال ۱۴۳۰ به ۲۶.۱ درصد و جمعیت ۶۵ ساله و بیشتر ۱۸.۷ درصد افزایش خواهد یافت.