اولویت دولت سیزدهم

سرمقاله

با توجه به اینکه در شرایط امروزی ۶۰ میلیون نفر زیر خط فقر قرار دارند پرداخت یارانه ضروری است. پرداخت یارانه به دو تا سه دهک اول جامعه حیاتی است و باید این روند ادامه پیدا کند. البته منابع تامین یارانه در دولت جدید مورد ابهام است. شرایط دولت فعلی بسیار وخیم است و تامین منابع برای پرداخت یارانه در دولت سیزدهم از ابهامات بوده و محل تامین آن جای سوال دارد. بنابراین در کوتاه مدت پرداخت یارانه باید ادامه پیدا کند و این موضوعی نیست که بخواهیم به صرف اینکه منابع ناچیز است از ادامه پرداخت آن صرف نظر کنیم. دولت امروز چیزی ندارد و دولت جدید برای تامین منابع هر طرح و برنامه ای با مشکلات زیادی روبرو خواهد شد.
اما تنها امکانی که برای دولت جدید برای تامین منابع می تواند قابل تحقق شود نتیجه بخش بودن مذاکرات وین است. با به سرانجام رسیدن مذاکرات وین و لغو تحریم ها در وهله اول منابع ارزی بلوکه شده در دیگر کشورها که به روایت آمار ۴۰ تا ۵۰ میلیارد دلار است، آزاد خواهد شد و دست دولت در این مورد باز می شود. این اتفاق خوش شانسی دولت جدید خواهد شد تا زیر بار مشکلات نبود منابع گرفتار نشود.
بنابراین در شرایط فعلی، لغو تحریم‌ها خیلی مهم است. چون تحریم‌ها اقتصاد کشور را له کرده اند. اما همانطور که اشاره شد برداشتن تحریم شرط لازم است و نه کافی. با لغو تحریم‌ها پول‌های زیادی آزاد می‌شود و همین پول‌ها دست دولت را برای انجام برخی از کارها بازمی‌کند. البته تمام این موارد باید در کنار به سرانجام رسیدن موضوع fatf باشد. اگر ایران به این این لیست وارد نشود نمی توان بر تحقق دیگر موارد ذکر شده امید داشت. قانون مبارزه با پولشویی به نوعی کلید ورود به روابط با دنیاست. اما در بلندمدت دولت جدید باید به دنبال رونق اقتصادی باشد. دستیابی به موارد اشاره شده نیازمند آن است تا در ابتدا کنترل تورم و کاهش فقر مورد توجه قرار گیرد. بنابراین باید به امر تولید ملی به اضافه تولید درآمد پرداخته شود و البته مدنظر داشت که تنها افزایش تولید ملی برای حل مشکلات اقتصادی کفایت نخواهد کرد و اینکه موارد فوق چگونه درمسیر هدایت قرار گیرد، بسیار اهمیت دارد.
از سوی دیگر پرداخت یارانه در بلندمدت مشکلات بسیاری را ایجاد خواهد کرد. پرداخت یارانه در بلندمدت گداپروری را باب می کند و اصل پرداخت یارانه برای افرادی است که به واقع توانایی کار کردن ندارند. دولت جدید می بایست در بلند مدت تحولات ساختاری ایجاد کند و در انتخاب و انتصاب مدیران که ناکارآمدی ایجاد کرده اند نیز باید تغییر ایجاد کند.