مصائب یارانه دهی

سرمقاله- 
دولت در حالی یارانه ۱۰۰ هزار تومانی و وام یک میلیونی را در صف پرداخت برای شهروندان دارد که دادن یارانه طرح کارشناسی شده ای نیست و به جای این کار می بایست قیمت ها را کنترل کند زیرا پرداخت یارانه زمانی که قیمت کالاها مرتبا افزایش می یابد ابزار مناسبی برای حمایت معیشتی نیست. کنترل قیمت باید براساس نظام قیمت گذاری بازار و عرضه و تقاضا انجام شود. با توجه به اینکه پرداخت یارانه و جیره بندی در کشور ما سابقه طولانی دارد، تجربه ثابت کرده که یک راهکار نادرست است زیرا متاسفانه اقتصاد را به سمت اقتصاد دولتی می برد و نقش تصدی گری دولت را بیشتر می کند. در چنین شرایطی امیدی به ساز و کار و تقویت بازار نیست. با توجه به شرایطی که در آن قرار داریم، پرداخت یارانه های جدید کسری بودجه را شدیدتر می کند.
این در حالی است که در مجلس هم «طرح تامین کالای اساسی» در جریان است که به نوعی طرح کوپنی کردن کالاهای اساسی است. کشور ما تجربه خوبی از کوپنی شدن کالاها ندارد و الگوی مصرفی نادرستی را پیاده سازی می کند که مغایر با نظام تولیدی پویاست و جز اینکه به صورت اندک یک تقاضای موثر برای شهروندان ایجاد می کند و یک جنبه کمک به شهروندان است به واسطه کسری بودجه تورم زاست و اثرات پرداخت یارانه ها را در حتی میان مدت از بین می برد و با اصول اقتصادی هم سازگار نیست.
اگر همین پولی که قرار است برای کالابرگ تامین شود به بخش تولید بیاید، تولید را تقویت می کند. اگر این پول به بنگاه های کوچک و متوسط داده شود و چابکی در این بنگاه ها به وجود بیاید می تواند بسیار به اقتصاد کمک کند. این سیاست همه جا و در همه نظام های اقتصادی دنیا نیز انجام شده است.