تعادل دلار در نرخ بالاتر

 در واقع اعلام ۱۱۵۰۰ تومان برای نرخ ارز می تواند نرخی باشد که به عنوان ارز تک نرخی محسوب شود و حدود آن یک نرخ تعادلی به وجود بیاید و قطعا با توجه به مشکلاتی که ما در مسیر صادرات نفتی و غیرنفتی و تحریم ها داریم، طبیعی است که شکافی بین نرخ های ارز موجود به وجود می آید. به نظر می رسد این نرخ بر این مبنا تنظیم شده که دلار ۴۲۰۰ تومانی به طور کل فراموش شود و از آن نرخ کوچ کنیم. اگر ارز ۱۱۵۰۰ تومانی بر مبنای نرخ حقیقی است، آیا هماهنگی این نرخ با نرخ بازار آزاد ایجاد خواهد شد و همگرایی پیدا خواهد کرد؟ حالا اگر قرار باشد این نرخ ۱۱۵۰۰ تومان باشد و چند نرخ دیگر هم به وجود بیاید و نرخ نیمایی هم متفاوت باشد، باز سیستم چند نرخی همچنان سر جای خود باقی است؛ ولی من این گونه برداشت می کنم که با توجه به اینکه در ماه های پیشرو صادرات غیرنفتی و نفتی به دلیل تعدیل تحریم ها افزایش پیدا کند، در واقع نگرش دولت این است که این نرخ ارز یک روند کاهشی به خود می گیرد و حبابی که هست، تخلیه شود و قیمت را به زیر ۲۰ هزار تومان بیاورد. همه این مسائل جای سوال دارد و تحلیل ما یک تحلیل چالشی است. باید روشن کرد که نرخ ۱۱۵۰۰ تومان برای ارز بر چه مبنایی انتخاب شده و آیا می تواند یک نرخ پایه باشد که سیستم به سمت تک نرخی شدن ارز برود؟ فرض این است که تحریم ها برداشته می شود، شرایط پساکرونا را داریم و بهبود در صادرات نفتی و غیرنفتی به وجود خواهد آمد؛ ولی اگر آن روی سکه را هم ببینیم، نرخ ۱۱۵۰۰ تومانی ارز می تواند همان رول و نقشی را داشته باشد که دلار ۴۲۰۰ تومانی داشت، مشکل ساز شد و ایجاد رانت کرد. در واقع این نرخ باید زمینه ساز از بین بردن رانت هایی باشد که ناشی از سیستم چند نرخی است.
ارز ۱۱۵۰۰ تومانی درآمدهایی را نیز ایجاد می کند؛ یعنی درآمدهای اضافه ای که ایجاد می کند می تواند به طور رسمی پوشش دهنده کسری بودجه باشد؛ یعنی اگر قرار باشد ۴۲۰۰ تومان باشد و بر مبنای ۴۲۰۰ تومان عمل کند، تامین ریال آن باید از محلی انجام شود. این ۱۱۵۰۰ تومان منبع تامین ریال باشد. باید توجه داشت که در حال حاضر مبنای قیمت گذاری اکثر کالاها، ۴۲۰۰ تومان نیست و این در حالی است که ارز ۴۲۰۰ تومانی حباب و رانت ایجاد می کند؛ یعنی ارز ۴۲۰۰ دیگر موضوعیت ندارد.