راه میانبر برای بازگشت رونق به بورس

در حال حاضر سه تصمیم برای بازار بسیار مهم است: اول مساله تعیین تکلیف نرخ بهره و کاهش آن است؛ یعنی نرخ بهره در اقتصاد ما باید کاهش پیدا کند. دوم، مساله ایجاد یک رگولاتوری در حوزه نفت و گاز و پتروشیمی است که بتواند به صورت روشن و شفاف قراردادهای میان پالایشگاه ها و پتروشیمی ها و وزارت نفت را مشخص و امکان سرمایه گذاری برای مردم را به صورت امن فراهم کند و مرحله سوم پرهیز از قیمت گذاری دستوری محصولات شرکت های بورسی است مثل خودرو، فولاد و محصولات دیگری که شرکت های بورسی تولید می کنند مثل شکر، روغن و محصولات لبنی. اگر قیمت گذاری این محصولات آزاد و از مساله دلالی جدا شود و عملا سود شرکت ها را دلالان نبرند، بازار ما به راحتی می تواند بدون هیچ حرف و حدیثی به رشد خود ادامه دهد؛ اما در مورد تزریق منابع صندوق توسعه ملی، اولا این صندوق، یک صندوق بین نفتی است یعنی جایی است که بخشی از پول نفت راهی آنجا می شود و یکی از بهترین جاها برای سرمایه گذاری منابع صندوق توسعه ملی، بازار سرمایه است و این مصوبه از چند سال پیش بود که صندوق توسعه ملی بخشی از منابع خود را برای سرمایه گذاری در بازار سرمایه و شرکت های بازار سرمایه بیاورد و سهامدار هم شود. در حال حاضر صندوق های ملی ای همچون صندوق ملی نروژ را مشاهده می کنیم که در صدها شرکت سهامدار است و نقش مهمی هم در اقتصاد آن شرکت ها دارد. صندوق توسعه ملی هم باید به صورت ریالی و ارزی در طرح های توسعه ای در خرید سهام در بازار مشارکت کند و سهامدار شود. این برای آینده این صندوق از هر سرمایه گذاری دیگری بهتر است. الان به این صندوق به صورت اعتباری نگاه می شود. در صورتی که باید ماهیت صندوق سرمایه گذاری پیدا کند و منابع خود را نه به عنوان تسهیلات، بلکه به عنوان سرمایه گذاری تخصیص دهد تا مازاد ارزش قابل ملاحظه ای برای نسل های آینده ایجاد کند وگرنه اگر شما از این صندوق وام بگیرید روشی که الان هم انجام می شود و بعد هم بخواهید وامش را با تاخیر و با قیمت های قدیمی واگذار کنید درست نیست.
به نظرم صندوق توسعه ملی باید در نهایت تبدیل به یک صندوق سرمایه گذاری ملی شود و به صورت مستقیم کار کند. تزریق یک درصد منابع آن هم تصمیمی خوب، اما کم است. برای حفظ منافع نسل های آینده باید رقم های بیشتری سرمایه گذاری و سهام بیشتری در این صندوق خریداری شود.
اختصاص این مبلغ نیز خوب است زیرا با این پول صندوق سرمایه گذاری می خرد و ارزش آن صندوق سرمایه گذاری روزانه بالا و پایین می شود و افزایش می یابد ولی اینکه خود صندوق هم سهام بخرد هم مطلوب است یعنی خودش به صورت مستقیم یا به صورت ارزی یا ریالی به خصوص در مورد شرکت های پتروشیمی یا صنعتی ای که در حال طرح توسعه هستند به عنوان سهامدار درصدی از سهام شرکت های را تملک و برای آیندگان آن را نگهداری کند. اما خریدن صندوق های سرمایه گذاری هم برای آن مطلوب است.
این کار از چند سال پیش باید صورت می گرفت و الان هم کمی دیر شده است. امیدواریم بیش از یک درصد منابع این صندوق وارد بازار سرمایه و به صورت سهام در پرتفوی این صندوق ذخیره شود.