سایت خبری تحلیلی کسب و کار استارت آپ | کارآفرینی | دانش بنیان | اقتصاد
جیرانی: بنام خداوند جان و خرد، برنامه دیگری در کافه آپارات در رابطه با شبکه نمایش خانگی داریم. متأسفانه هنوز شبکه نمایش خانگی بلاتکلیف است و کسی مسئول نیست. مهمانان عزیزی داریم که در این رابطه صحبت خواهند کرد، خیلی دلمان می‌خواهد که دوستان تلویزیون یعنی دوستان ساترا در برنامه ما شرکت کنند، خیلی دلمان می‌خواهد نمایندگان مجلس هم که صاحب نظر هستند در برنامه ما شرکت کنند که برنامه ما منعکس‌کننده همه نقطه‌نظرها در رابطه با شبکه نمایش خانگی باشد. زمانه‌ای است که ما باید همه صحبت‌ها، نظرها و نگاه‌ها را داشته باشیم و بعد تصمیم بگیریم. برنامه امشب کافه آپارات دو مهمان عزیز دارد، با هم برنامه را می‌بینیم.
**
جیرانی: همان‌طور که گفتم در ارتباط با شبکه نمایش خانگی میزگرد دیگری داریم با مهمانان عزیزی که لطف کردند در برنامه امروز ما شرکت کردند، خانم فرشته طاهرپور خیلی خوش آمدید.
فرشته طاهرپور: خیلی ممنون از شما
جیرانی: آقای سیدضیاء هاشمی خیلی خوش آمدید.
فرشته طاهرپور: من ابتدا به شما سلام می‌کنم آقای جیرانی، چون هرچه می‌گذرد ما بیشتر متوجه می‌شویم در تمام برنامه‌های نقدی که چه در تلویزیون و چه در شبکه مجازی در مورد سینما تا به الان اجرا و تولید شده است هیچ‌کس به اندازه شما روحیه حمایت و انصاف و تخصص کافی نداشته است. الان که به برنامه‌های هفت قدیم و برنامه‌هایی که این سال‌ها خوشبختانه دوباره شما در آن هستید برمی‌گردیم، احساس می‌کنیم الحمدلله هنوز جایی هست که اجازه بدهد حرف‌های واقعی سینمای ایران گفته و شنیده شود.
سیدضیاء هاشمی: من هم عرض سلام دارم خدمت شما و سرکار خانم طاهرپور و بینندگان عزیز.
جیرانی: من خیلی خوشحالم که کانون تهیه‌کننده و جامعه صنفی تهیه‌کنندگان این‌جا هستند. نمی‌خواهید بالاخره یک روزی متحد بشوید؟
فرشته طاهرپور: بگذارید من چیزی را به شما بگویم، خود این میزانسن که حتماً همه دوستان سینمایی می‌دانند و آن‌هایی هم که علاقه‌مند به پیگیری اخبار سینمایی بودند حتماً خیلی‌هایشان می‌دانند که در طول سال‌های گذشته بین صنوف تهیه‌کنندگی اختلاف‌نظرهای زیادی بوده، اختلافاتی که مدام بیشتر زاویه ایجاد کرده، نیروها را تقسیم کرده و آدم‌ها را در مقابل هم قرار داده و خیلی از رسانه‌های نه چندان معتبر هم از این وضعیت سوءاستفاده کردند تا اخبار زرد بسازند، دو تا از شاخص‌ترین صنوف مخالف صنف آقای سیدضیاء هاشمی و صنف ما بود، یعنی صنفی که من افتخار ریاستش را چند سال است دارم و صنف آقای سیدضیاء هاشمی که طی چند سال اخیر بیشتر و طولانی‌تر این مسئولیت را در مورد جامعه صنفی داشتند، اما الان وضعیت سینما با توجه به حملاتی که می‌شود و آسیب‌هایی که به آن وارد می‌شود ایجاب می‌کند که ما براساس منافع و مسائل مشترک در کنار هم قرار بگیریم و به آداب و روش‌هایی برسیم که بتوانیم اختلافات فردی و صنفی را کنار بگذاریم و در یک تشکل واحد حداقل تبدیل به نشانه‌ای برای مراجعه مسئولین دولتی و قانون‌گذاران ممکلت و تمام مراجعی که می‌خواهند برای سینما تصمیم بگیرند، بشویم. البته این مربوط به پشت صحنه سینما، آداب و ساختارهای صنفی و فعالیت‌های زیرساختی می‌شود، اما اگر این‌ها حل نشود، قطعاً روی پرده سینما هم تأثیر خودش را خواهد گذاشت و در سال‌های اخیر روی پرده نمایش خانگی در تلویزیون‌های خانگی. حتماً طی مذاکراتی که اخیراً طی چند هفته است شروع کرده‌ایم به نتایج خوبی خواهیم رسید. نه‌تنها ما صنوف تهیه‌کنندگی سینمایی، بلکه حتی صنوف دیگری که در امر تهیه آثار تصویری هستند و خوشبختانه امروز به مدد فضای مجازی و این پلتفورم‌ها راه به خانه‌ها و بینندگان باز کردند، حتماً به یک سامان‌بخشی درستی احتیاج دارند که هیچ‌جایی به اعتقاد ما مهم‌تر از صنف نمی‌تواند برای آن تلاش بکند چه در مقابل ارشاد و چه در مقابل صداوسیما و چه در مقابل هر مرجعی که فکر می‌کند در این حوزه قرار است تصمیم‌گیری یا نظارت کند و امیدوار هستیم که به نتایج خوبی برسیم که مایه دلگرمی تولیدکنندگان و عوامل سینما بشود.
جیرانی: نظر شما هم همین است؟
سیدضیاء هاشمی: دقیقاً یعنی واقعاً راهکار دیگری وجود ندارد به جز این‌که بچه‌ها با هم متحد شوند و همه با هم دوست و رفیق بودند و هیچ‌وقت با هم عناد شخصی نداشتند. مسائل صنفی و بحث‌های سلیقه‌ای بود که الحمدلله در بین مسئولین صنوف حل شده و به نظر می‌رسد که انشاءالله به زودی در بین بچه‌های صنف کسانی که تأثیرگذار هستند به زودی حل می‌شود تا بتوانیم این اتحاد را برقرار کنیم و مشکلات واقعاً جدی سینما را که غیر از تهیه‌کننده هیچ‌کس از آن بر نمی‌آید. یعنی انتظار نباید داشته باشیم دولت، نه این دولت بلکه هیچ دولتی نمی‌تواند کمک کند. البته باید خیلی جاها این کار را می‌کرد، اما نمونه‌هایی که در جهان نسبت به سینما و مردم‌شان داریم، اما اول باید خود سینماگران برای خودشان فکر کنند، این راه‌حل، راه‌حلی است که به نظر می‌رسد ما انشاءالله به زودی کار مهم را انجام بدهیم.
جیرانی: شورای عالی هم مشکلاتش حل می‌شود و به همین شکل می‌ماند؟
فرشته طاهرپور: در حال مذاکره در همین رابطه هستیم، که همین شورای عالی یا شکل دیگری از این شورای عالی ولی به هر حال جایی که هم صنوف و هم آحاد سینمایی ضمن حفظ استقلال بتوانند در یک تشکل واحد، حقوق از دست رفته، آینده و کنونی تولید را در سینمای ایران مراقبت و مدیریت کنند.
جیرانی: ما به شدت الان نیاز به یک صنف قدرتمند تهیه‌کنندگی داریم که بتواند از منافع سینما دفاع کند.
فرشته طاهرپور: ما هم از سر همان نیاز به این نقطه رسیدیم.
جیرانی: به شدت در جلسات مختلفی که با دوستان صحبت می‌کنیم خیلی این نیاز احساس می‌شود که این صنف یکپارچه و یک‌طور حرف بزند، از منافع همه دفاع کند و پای اتفاقاتی که در پیش داریم بایستد. چون ما در بین تهیه‌کنندگان جامعه و صنفی که دنبالش بودیم نداریم و باید داشته باشیم، خیلی خوشحالم که همه‌تان این مسئله را دارید. الان هم مسئله شبکه نمایش خانگی یک معضل شده، تحلیل شما در این رابطه و اتفاقاتی که رخ داده است، چیست؟
فرشته طاهرپور: کاملاً پیداست، در اثر شیوه رفتار و تولید صداوسیما به عنوان یک رسانه انحصاری مخاطب ناراضی شد و پناه به ماهواره‌ها و برنامه‌های خارجی برد. یک هوشمندی آمد و جریانی را ایجاد کرد که با اصول و آداب تولید داخلی، با فکر کردن به مخاطب داخلی شروع به تولید کرد. حال شروع آن می‌تواند سریال شهرزاد قلمداد شود یا سریال‌هایی که بعد یا همزمان با آن ساخته شدند، اما عملاً نشان دادند که بچه‌های سینما و بچه‌های مستقل می‌توانند بهتر از اتفاقی که در صداوسیما می‌افتد تولید آثار کنند. خیلی از همین‌ها ممکن است در تلویزیون هم کار کنند، اما نوع میدانی که برای این فعالیت در فضای نمایش خانگی ایجاد شد و استقبالی که مردم کردند که توانست فضای کار ایجاد کند، اولاً برای عوامل سینمایی، توانست به سراغ موضوعات جسورانه‌تر برود و توانست با آداب هنری‌تر کارهای خودش را بسازد و بعد هم دچار یک ممیزی‌های مسخره‌ای که ما در تلویزیون شاهد آن هستیم نشود و در امر تولید با توجه به این‌که سرمایه‌گذاران خصوصی به میدان آمدند، توانست با راحتی بیشتر و خوش‌حسابی بهتر این کارها را تولید کند، این‌ها اتفاقاتی بود که در سال‌های اخیر در صداوسیما نمی‌افتاد و برای همین یا خیلی‌ها دیگر با صداوسیما کار نمی‌کردند، از جمله خودِ ما و بعضی‌ها هم که کار می‌کردند ناراضی و ناراحت بودند. من خبر دارم ما سریال‌هایی داریم که مثلاً ۲۰ ماه از پخش آنها گذشته و هنوز چندصد میلیون از دستمزد یا قرارداد خودشان را نگرفتند، خب این‌ها بدهکار عوامل هستند و… فرض کنید سریالی که پس از دو سال مثلاً ۷۰۰ میلیون یا یک میلیارد طلب دارد، این یک میلیادر در محاسباتی که خود آقایان به ما یاد دادند طی سال گذشته یا دو سال گذشته چه ارزش ریالی‌ای داشت و امسال چه ارزشی دارد؟ خب این‌ها اتفاقاتی است که صداوسیما به تولیدکنندگان آثاری که برایش کار کردند جفا کرد، چه تهیه‌کنندگان داخل سازمان و چه تهیه‌کنندگانی که از بیرون می‌رفتند و با سازمان کار می‌کردند و خب طبیعتاً این‌ها در کارها هم تأثیر می‌گذارد و نوع نگرشی که راجع به موضوعات وجود دارد، شما ببینید الان در عرصه نمایش خانگی چقدر از اقتباس از رمان‌های درخشانی که ما در ادبیات‌مان داریم استقبال می‌شود، این اتفاق هرگز در سال‌های اخیر نیفتاده است. نه نویسنده‌ها حاضر هستند کارشان را به تلویزیون بدهند و نه کسی حاضر است بسازد، چون آن اثر درواقع با ممیزی‌های تلویزیون به فنا می‌رود. چند تا از سریال‌هایی که من خودم می‌دانم طرح‌اش براساس رمان‌های درخشان ایرانی یا نوشته شده یا در حال نوشته شدن است، فقط در فضای نمایش خانگی امکان ساختن آن وجود دارد نه در تلویزیون، اما تلویزیون با یک انحصارطلبی و قدرت‌نمایی بی‌دلیل که نمی‌دانم ناشی از چه روحیه‌ای است سعی می‌کند که این بازار را تخریب کند، نمی‌خواهد به کمک این بازار بیاید یعنی حتی شکل عاقلانه‌‌اش این بود که بگویند خیلی خب این مجوزی که الان سر آن دعواست و قانوناً هنوز در اختیار وزارت ارشاد هست، هم دست وزارت ارشاد باشد و هم دست تلویزیون و این‌ها در یک عرصه رقابت به میدان بیایند، البته برای تلویزیون توجیه ندارد، چون تلویزیون این همه کانال در اختیار دارد و اگر کاری بلد بود آن‌جا انجام می‌داد، اما با وجود این‌که می‌گوید اگر می‌خواهد در نمایش خانگی هم حضور پیدا کند، حداقل باید به عنوان رقیب حضور پیدا کند، نمی‌شود به شکل انحصاری بگوید این‌جایی هم که خوب کار می‌کند بدهید من مانند بقیه جاهایی که خراب کرد، خرابش کنم و هر تفکری که از این موضوع حمایت می‌کند، به اعتقاد من به فرهنگ مملکت و جذب مخاطب ما لطمه می‌زند. یعنی مخاطبان ما که بالاخره دسترسی پیدا می‌کنند، منتها به آثار خارجی. یا همین کار، مگر این‌ها چیزهایی را که ممنوع کردند به دست مردم نرسید؟ در فضای مجازی چقدر کارها ساخته شد، پخش شد، دیده شد و فالوورهای مختلفی پای آن ایستادند که قاعدتاً مجاز نبودند یا سریال‌هایی که از شبکه‌های خارجی و ماهواره‌ای پخش می‌شود. مثل این است که شما بخواهید در آسمان سیم خاردار بکشید، در دنیای فعلی ما نمی‌توانیم چنین کاری بکنیم و بهتر بود تلویزیون با هم‌فکری مرافقت و همکاری و درک درستی از شرایط امروز و مخاطب به میدان می‌آمد و میدان دادن به وجوه هنری و سلیقه‌ای فیلمسازان ما هم بیشتر توجه می‌کند.
سیدضیاء هاشمی: اگر اجازه بدهید من از زاویه‌ای دیگر وارد موضوع نمایش خانگی بشوم؛ در سینماهای جهان الان به‌طور کل بعد از کرونا گرفتارِ یک تهدید جدی شدند، من همین امروز پیگیری می‌کردم که آیا سینماهای آمریکا باز شده یا خیر، هنوز باز نشده است. تقریباً سه هفته پیش بود که انجمن تهیه‌کنندگان و سینماداران و کانون وکلای امریکا بیانیه‌ای ۹ صفحه‌ای و بسیار مفصل برای اعتمادسازی مردم داد که به سینما بیایید، یک هفته هم باز کردند و بستند. یعنی بستن آن ارزان‌تر در می‌آید و باز بودن آن صدمات زیادی دارد. یا خیلی از جاها، البته انصافاً چه کمک‌هایی به همین سینمایی بسته می‌شود. تمام سینماهای آمریکا و اروپا، آب، برق، تلفن و مواردی از این دست برایشان رایگان است، یعنی پولی از آنها نمی‌گیرند. فعلاً تا اطلاع ثانوی هرچه بدهی دارند تعلیق است، یعنی موظف نیستند الان بدهند. شما ببینید در سینمای ایران می‌خواهند ۱۰ تومان به یک نفر بدهند، چقدر بساط درست کردند. الان سه ماه است به سینما گفتند می‌خواهیم ۳۰۰ تومان به تو بدهیم، تو از این مدلی که می‌خواهند یک چیزی را در بازار بفروشند، قیمت را طوری می‌گذارند که… باید ده‌ها سند ببرید و کلی هزینه بکنید. من می‌گویم هیچ کمکی که نکردند، البته جایی که کمکی کردند اتفاقی نیفتد. در جاهایی مانند انگلستان کارهای شکیل و زیبایی کردند، گفته‌اند اقتصاد خردی که مردم می‌توانند بیرون بیایند، غذاخوری‌ها، کسانی که بیرون می‌آیند و فضای بیرون را دارند، حمایت می‌کنم. هر آنچه که بفروشم ۵۰درصدش را من می‌دهم و ۵۰درصد را مشتری بدهد، مردم کمک کنند غذا، فست‌فود یا هر چه که هست راه بیفتد. سینما را هم به شدت کمک کردند، البته هنوز این اتفاق برای سینما نیفتاده است. انصافاً هم زود بود، ما همه‌جا گفتیم که مردم بیرون نروید و سفر نروید، بعد می‌گوییم که به یک جای سربسته بیایید. البته اختلاف سر این موضوع زیاد داریم، من وارد آن نمی‌شوم، چون اعتقاد دارم جام مردم از هر چیزی اولویت دارد، همین‌طوری که برای تکایا می‌گوییم برای سینما هم باید بگوییم، بنابراین از این زاویه که نگاه کنید، بهترین زمان برای پخش آنلاین بود، وگرنه آنلاین که سال‌هاست در آمریکا راه افتاده است، نت‌فیلیکس واقعاً بیداد کرده و بالاترین سهام را طی این ۶، ۷ ماه در اقتصاد آمریکا پیدا کرده است. این یعنی بوده، اما ما دیر جنبیدیم، ما هم دیر جنبیدیم بچه‌ها شروع کردند و خانم طاهرپور هم اشاره کردند؛ بچه‌ها فیلم و سریال‌های خوبی اشاره کردند، اما به دلیل نقص‌هایی که در اینترنت داریم، پهنای باند و مقدار بیتی که به عنوان سرعت می‌دهند و… همه رگولاتورها اینطور هستند که مثلاً ۸ مگ می‌دهند زیر مگ یعنی بیت و کیلوبایت است، از این بساط‌هایی که بچه‌های مدرسه‌ای‌ها در آنلاین دارند. یک بچه دبیرستانی درس می‌خواند، مدام اینترنت قطع می‌شد، خب این عذاب‌آور است، برای کار آنلاین… برای کار این‌که سریال است و آف‌لاین پخش می‌شود خب موردی ندارد، استفاده می‌کنند و بالاخره دانلود است، اما وقتی بخواهید آنلاین ببینید اذیت می‌شوید. خب این زیرساخت‌ها باعث شد که این آنلاین تأخیر افتاد، الحمدلله یک مقدار از نظر زیرساخت بهتر است و کمک‌هایی می‌کنند، اما کاری که ما باید بکنیم، این فضا باید به قدری گسترده بشود… مخاطبی الان ندارد، الان آنلاین من به نظرم می‌آید که ما حداقل تا ۱۰ میلیون مخاطب را لازم داریم نه در مجموعه، در مجموعه یوزرهای پلتفورم‌ها وجود ندارد، به راحتی ۱۰ میلیون بیننده و یوزر می‌تواند کاربر آنلاین باشد، البته با سریال‌های خوب، نمی‌توانیم بگوییم هر کاری بکنیم ۱۰ میلیون مخاطب داریم. بلکه ۱۰ میلیون بالقوه داشته باشد که این‌ها بالفعل خواهند شد. این اتفاق جایی است که ما را به شدت به دلیل همان بسته شدن سالن‌های سینما که بعد از کرونا رخ داد، بعد از کرونا تعداد زیادی از سالن‌ها باید بسته شوند، چون به درد سالن نمی‌خورند، من اسم سینما را نمی‌خواهم بیاورم، اما همین میدان‌ها و سینماهای قدیمی و تک‌سالنه، حتی ممکن است ۲، ۳ سالن باشد، اما دیگر جذابیت ندارد، باید در مال باشد، این نوع سینما که درواقع لاکچری است و سینمای واقعی ما در بخش آنلاین می‌رود و تولیدات ما دیگر نگران نخواهیم بود که چرا ۱۰۰ تا تولید کردیم، بضاعت تولیدمان ۵۰ تاست، خیر ۲۰۰ تا تولید هم بکنیم ظرفیت نمایش آن را داریم، البته با تعداد پلتفرم. یعنی ما ۲ تا داشته باشیم که یک نفر برای این‌ها کار کند، خیلی جذاب نیست. دوستان باید این را هم رعایت کنند. اما به نظر من خود صنف انشاءالله به زودی کارمان ردیف شود، می‌رویم که یک پلتفورم برای کمک به اهالی سینما آماده کنیم. بنابراین من اعتقاد دارم وجود نمایش خانگی به خصوص نمایش آنلاین به سینما به شدت کمک می‌کند. کسانی که دوست دارند به سینما بروند و فضاهای سینما را بدون ماسک تجربه کنند، چون الان با ماسک کسی نمی‌رود آن حس را بگیرد. زمانی که سینما راه می‌افتد و انشاءالله به زودی این اتفاق خواهد افتاد، کرونا کنار برود تا مردم راحت بتوانند در فضاهای مختلف شرکت کنند، این سینما یک درصدی از فروش واقعی ماست. بقیه را از جانب آنلاین به شدت می‌گیریم، هم در داخل و هم در خارج، یعنی لازمه این تبلیغات و جا انداختن است، ما باید سراغ مخابرات برویم. چون رگولاتورها درآمدهایی را به پلتفورم‌ها می‌دهند، این‌جا آن درآمدها را برای سینما بتوانیم جذب کنیم، این امکان به صورت وسیع وجود دارد. به نظرم تصور این‌که این می‌آید سینما را نابود می‌کند یک اشتباه به شدت سخیف است.
فرشته طاهرپور: محافظه‌کارانه است.
سیدضیاء هاشمی: نه اصلاً نگاه بدی است. بعضی از دوستان ما اینطور تصور می‌کنند که این بیاید دیگر کسی سینما نمی‌رود و همه پای تلویزیون می‌نشینند. می‌گویم نه سینما مناسک است، یک مرام و مراسمی برای آن وجود دارد. باید آماده شوید، جمعیتی، فردی، دو یا سه نفری به سالن سینما بروید، در آن غذا خوردن و شب گشتن دارد، این برای همه نوع فیلم‌ها سر جایش خواهد بود. من آدم‌هایی را می‌شناسم که اصلاً تلویزیون در خانه‌شان روشن نمی‌شود و فقط با گوشی و لپ‌تاپ از چیزهای مختلف استفاده می‌کنند. به نظر من این نشناختن تکنولوژی و به روز نبودن دوستان ماست.
جیرانی: آقای سیدضیاء هاشمی و خانم فرشته طاهرپور شرایطی پیش آمده که الان هیچ‌کس پاسخگو نیست، یک ساترا وجود دارد که آن هم مصاحبه کرده و گفته که به تلویزیون ربطی ندارم.
فرشته طاهرپور: خب اعلام کند به کجا ربط دارد.
جیرانی: هیچ‌کس هم الان حرف نمی‌زند و کسی هم نمی‌داند کجا باید برود، درواقع یک گیجی و ابهامی وجود دارد، با چه کسی و چطور باید صحبت کرد؟
فرشته طاهرپور: ببینید آقای جیرانی اگر بخواهم بحث کرونا را ادامه بدهم، کرونا آزمایش خیلی بزرگی برای همه مردم دنیا و در هر منطقه‌ای با آداب خاص خودش بود. این است که مردمی که عادت داشتند از خانه بیرون بروند، ناچارند ساعت‌های زیادی در خانه بمانند، خانه‌ها خیلی‌هایش کوچک است و آپارتمان است. تنها روزنه‌هایی که دارند این است که تحلیلی در آمریکا وجود دارد که بعد از این مردم به دو چیز پناه خواهند برد و از دو چیز بیشتر استقبال خواهند کرد. یکی ترک شهرنشینی و رفتن به محیط های اطراف شهر و زندگی در فضاهای بازتر و روستایی، حتی در جاهایی مانند نیویورک این اتفاق در حال رخ دادن است. یعنی دوستی می‌گفت خیلی از آپارتمان‌ها با وسایل در آن را باز گذاشتند و رفتند و یکی پناه بردن به کارهای هنری از موسیقی، فیلم و… تنها چیزی که از دل آن خانه‌ها و در و دیوار بسته می‌تواند آدم‌های داخل خانه را به سفر و تماشا ببرد و به محیط بیرون ببرد و برایشان قصه بگوید همین چیزی است که از صفحه تلویزیون برای آنها پخش می‌شود و مردم الان حق انتخاب دارند، یعنی می‌توانند کانالی که دلشان می‌خواهد را انتخاب کنند. شما می‌گویید چرا کسی حرف نمی‌زند؟ این فضای ارعابی که در جامعه وجود دارد، برای این‌که همه ما بترسیم از این‌که اگر الان به چیزی اعتراض کنیم، به کسی برمی‌خورد که بعداً تلافی می‌کند یا واکنش نشان می‌دهد این خیلی بد است، ما که سینماگر هستیم، ما که نویسنده و فیلمساز هستیم، قرار نیست از چیزی بترسیم، اگر تصوری فکر می‌کند باید ما را بترساند خیلی اشتباه کرده، ما اصلاً آمدیم که از شجاعت دفاع کنیم، قهرمان‌های شجاع در آثارمان بسازیم، به مردم روحیه شجاعت، استقلال و اعتراض بدهیم و اگر این به شکل درست اتفاق نیفتد، سبب می‌شود برای هر جریانی یه چیزی درست می‌شود. الان چیزی درست شده برای این‌که مدرسه‌ها را تعطیل کنید که نمی‌دانم نام درست آن چیست. خب چرا دولت و مسئولین فرهنگی ما اینقدر نشنوند که مردم گُله به گُله دور هم جمع شوند و سایت‌های اینچنینی ایجاد کنند که بعد در مورد خیلی‌هایشان به مشکل بر بخورد؟ تمام جریان‌هایی که هوشمند بودند با ابتکار سوار موج کرونا شدند، در خارج بیشتر و در داخل خیلی کمتر. ایجاد شبکه اکران آنلاین همان هوشمندی و ابتکار عمل در شرایط بحران بود. یعنی نشست فکر کرد، الان مردم در خانه هستند، بیرون نمی‌روند و چه سرویسی می‌توانم به آنها بدهم و این طرف تولید محتوا، یعنی همه این پلتفورم‌ها به مرور چه کرونا ادامه پیدا کند که حالا حالاها در خدمتش هستیم، و چه انشاءالله به لطف خدا قطع شود، به محتوا احتیاج دارند. احتیاج به محتوا یعنی تولید آثار فرهنگی و هنری، اعم از سینمایی، سریال و مستند این یعنی ایجاد اشتغال برای عواملی که در طول این سال‌ها خیلی‌هایشان بیکار بودند. آدم‌های خوش‌فکر، هنرمند، صاحب ایده و توانمند. شما ببینید در تلویزیون از اتفاقی مانند پایتخت و دو سریال دیگر بگذرید، بقیه‌آثار تفریحی، سرگرمی و نمایشی تلویزیون انصافاً مشتریان پروپاقرصی ندارد، حال من وارد حیطه خبر نمی‌شوم که چقدر موثق است یا چقدر به موقع است یا باز برای آنها هم ملت جایگزین‌های دیگری پیدا می‌کنند. اگر مدیریت هوشمندی در تلویزیون بود سوار این موج می‌شد، اما نیست و همچنان دارد بازی کهنه خودش را ادامه می‌دهد. یعنی وقتی یک فیلمی اکران می‌شود چه در سینماهایی که به زور خودشان را با ۵، ۶ مشتری و حفظ آداب پروتکل‌های کرونا خودشان را باز نگه می‌دارند، یک بار راجع به این‌ها تبلیغ و اطلاع‌رسانی نمی‌کند، در قبل از دوره کرونا هم ببینید فیلم‌هایی که اکران می‌شدند به جز دو، سه فیلمی که برای جاهای خاص بودند، برای کدام فیلم‌ها تیزر کافی رفتند که کسی متوجه شود؟ برای این فیلم‌ها تبلیغ نمی‌روند و آن فیلم شکست می‌خورد، بعد زمانی که می‌خواهند رایت آن فیلم را بخرند، می‌گویند که بین ۲۰ میلیون تا ۱۰۰ میلیون می‌خریم برای تعداد نامحدود نمایش تا ۸، ۱۰ یا هر چند سالی که می‌خواهیم. خودشان برای آن فیلم میلیاردها جذب آگهی می‌کنند. یعنی تلویزیون تبدیل به بنگاهی شده که با آثار فرهنگی دیگرانی که به خاطر تولید آن اثر ورشکست شدند، کاسبی می‌کند. خب معلوم است فکر کرده بازار نمایش خانگی هم یک بازار گرم است و برای چه متعلق به او نباشد.
جیرانی: به این فکر کرده که می‌تواند این بازار گرم را راه بیندازد؟
فرشته طاهرپور: دارد آمار را می‌بیند.
جیرانی: می‌تواند راه بیندازد؟
فرشته طاهرپور: نه
سیدضیاء هاشمی: قطعاً نمی‌تواند.
فرشته طاهرپور: باز به دنبال یکسری کارهای سفارشی خواهد رفت، دوباره سر و ته آن را خواهد زد، نخواهد توانست از متون خیلی خوب و جسارت‌های موضوعی استفاده بکند…
جیرانی: خب دو صف که نمی‌شود، نمی‌تواند بگوید این‌جا را یک طور و آن‌جا را طور دیگری اداره می‌کنم.
فرشته طاهرپور: بله نمی‌تواند این تناقض را حل کند، در نتیجه از ابتدا برای مدیریت این میدان شکست خورده است. اشکالی ندارد دلسوزان و نگران‌های اوضاع فرهنگی مملکت که اگر ده سریال ساخته شده و دو تا از آن خوب نبوده، به همان دو تا اشاره می‌کنند، بگویند هر دو جا مجوز بدهند، اگر می‌خواهند به جایی که نظارت دقیق‌تر، حرفه‌ای‌تر، کارشناسی‌تر و دلسوزانه‌تری دارد، بسپارند یک مرجع دیگر را معرفی کنند. آخر این تلویزیون که امتحان خودش را پس داده است. یعنی ما حتی به عنوان مادر واقعی برای این‌که بچه‌مان نصف نشود حاضر نیستیم به این دایه بسپاریمش.
جیرانی: الان در بخش خصوصی و شبکه نمایش سرمایه بخش خصوصی وارد شده، با این می‌خواهند چه کنند؟
فرشته طاهرپور: خب این‌ها کنار می‌کشند.
جیرانی: اصلاً قانون دارند، سرمایه خاصه خودش را دارد.
فرشته طاهرپور: البته سرمایه‌هایی حتماً دارند یا لابد حمایت‌هایی می‌گیرند، اما وقتی بلد نبودند در این سال‌ها درست خرجش کنند بعد از این هم همین است.
جیرانی: یعنی می‌توانند سرمایه خصوصی را به کار بگیرند؟ قانون داریم؟
فرشته طاهرپور: خیر، حمایت‌های ارگانی خواهند داشت.
جیرانی: ارگانی، چون سرمایه خصوصی در قانون تلویزیون نیست که از آن استفاده شود.
سیدضیاء هاشمی: چرا آنها می‌توانند.
فرشته طاهرپور: مواردی به شکل اسپانسر بوده، اما آنقدر از همان‌ها هم بد استفاده کردند که دافعه ایجاد کردند.
سیدضیاء هاشمی: اسپانسرها هم فرار کردند، واقعیت این است که آن تناقض به نظر من بیشتر بود، ساترا را آوردند و هر وقت پرسیدند چه کسی بود؟ بگویید کی بود کی بود من نبودم، یعنی گردن هم بیندازند…
فرشته طاهرپور: همه انکار کنند.
سیدضیاء هاشمی: و نگویند مربوط به کجاست، این که معلوم است ماهیت‌اش چیست. هر جایی که این را به ساترا داده معلوم است، این که همین‌طوری در نیامده است. نه خیر نیست، بالاخره نظام تصمیمی گرفته، منتها متأسفانه به غلط، کارشناسی نکرده، از کارشناسان و دلسوزان فرهنگ استفاده نکرده است از کسانی استفاده کرده که احتمالاً شما اشاره‌ای کردید خیلی جالب بود، من بخشنامه وزارت آموزش و پرورش را خواندم، در این بخشنامه دستور قتل‌عام بچه‌ها به نظر من صادر شده است. اگر غیر از این است بیایند جواب بدهند، یعنی به قدری فاجعه است که کسانی که نوشتند انگار نه نوه دارند و نه بچه، اصلاً به فکر بچه‌ها نیستند. بچه‌ها دقت لازم را برای رعایت مسائل بهداشتی ندارند. امکان ندارد بتوانند رعایت کنند، دستشان دائم در دهانشان است و دست به صورت دارند، اصلاً این‌ها متوجه نیستند. بچه را می‌خواهید وارد چنین چالشی کنید؟ اگر دانشگاه را این کار را می‌کردید اشکالی نداشت که در دنیا هم الان همه‌جا آنلاین پیشنهاد دادند. اما بخشنامه را بخوانید، آدم نمی‌تواند و حیرت می‌کند. این یک نوع فرهنگ است، فرهنگ آموزشی. این فرهنگ ما که مهم‌ترین و ویترین فرهنگ‌هاست ببینید چه برخوردی می‌شود.
جیرانی: چه کار باید کرد؟ عده‌ای باز گیر کردند پشت مجوز.
سیدضیاء هاشمی: ارشاد می‌توانست از همین نخبگان سینما استفاده بکند، ولی خب ارشاد هم منفعل است…
فرشته طاهرپور: ارشاد الان کنار نکشیده، باید قوی‌تر عمل کند. توقع ما از وزارت ارشاد این است که پای این چیزی که فعلاً تا این لحظه قانون به وزارت ارشاد داده، در خیلی از زمینه‌ها خیلی از حقوق هنوز متعلق به وزارت ارشاد است، در بعضی موارد وزارت ارشاد تفویض کرده است.
جیرانی: سر برنامه ترکیبی هم‌رفیق متعلق به آقای شهاب حسینی، ارشاد پای آن ایستاد که ما باید مجوز بدهیم، ساترا مصاحبه کرده که همان زمان که ایشان مصاحبه کرده که ما باید مجوز بدهیم، این‌ها به ما داده بودند که مجوز بدهیم. خب این تناقض‌ها چیست؟
فرشته طاهرپور: خب در حوزه‌های مدیریت در کشور تفاهمی وجود ندارد. یعنی اگر ما دو، سه جا داریم که در مورد فرهنگ، سینما، فیلم‌سازی و… تصمیم می‌گیرند این‌ها با هم هماهنگ نیستند.
سیدضیاء هاشمی: من اعتقاد دارد انفعال ارشاد بیشتر به ما ضرر زده است، اگر این انفعال نبود… ببینید در ارتباط با کرونا هم کاری نکرده است. به همه این بچه‌ها قول داده بودند مبالغی پیدا کنند که این‌ها کارگرانشان را بیرون نکنند.
جیرانی: به نظر من باید پشت انفعال ارشاد چیزی باشد.
سیدضیاء هاشمی: خیر نیست، بی‌انگیزگی. سال آخر دولت است و چرا باید خودشان را اذیت کنند؟
فرشته طاهرپور: نه یکسری ملاحظه است که در طول این ۴۰ سال هم داشته‌ایم. همین‌چیزی که می‌گویم همه به عنوان شخص، صنف، ارگان و… دچار نگرانی‌هایی هستیم که اگر حرفی می‌زنیم اگر برداشت غلطی از آن بشود چه بلایی سرمان می‌آید. همه این نگرانی را دارند متأسفانه و این نگرانی‌ای که بلافاصله در فضای مجازی تبدیل به بی‌آبرویی می‌شود خب هر کسی را می‌ترساند، اما ارشاد حق ندارد از چنین چیزهایی بترسد، یعنی ما از آقای انتظامی به عنوان رئیس سازمان سینمایی توقع داریم و از وزیر ارشاد توقع داریم. پای این قضیه باید در مجلس و هر جای دیگری بایستند. حداقل این حیطه را واگذار نکنند. حال تلویزیون می‌خواهد حیطه مشابهی ایجاد کند، بکند.
جیرانی: آخر الان مسئله مجلس هم وارد شد.
سیدضیاء هاشمی: به نظر من مجلس که شوخی است. من صراحتاً عرض کنم که بیش از چند هزار درخواست برای یک فوریتی وجود دارد که این را بررسی کنند، فکر کنم این چهار سال تمام است و نمی‌رسند. یک شوخی کردند، شما جدی نگیرید.
فرشته طاهرپور: اتفاقاً یکی، دو نماینده مجلس نطق‌های خوبی در این موضوع کردند، اما آنقدر پراکنده بوده که به صحن نیامده.
سیدضیاء هاشمی: جدی نیست، اصلاً به صحن نمی‌آید.
جیرانی: چرا جهت سیاسی است؟
سیدضیاء هاشمی: صددرصد سیاسی است.
فرشته طاهرپور: حوزه تأثیرگذاری روی مردم است.
سیدضیاء هاشمی: بله این‌ها برای ۱۴۰۰ نگران هستند.
فرشته طاهرپور: حوزه اندیشه و تأثیرگذاری روی تفکر و رفتارهای مردم است. این‌جا دیگر موضوع عضله نیست، موضوع اندیشه است.
سیدضیاء هاشمی: هر آدمی که برای اولین بار پایش را در مجلس بگذارد، یکسری مسائل را می‌گویند که اینقدر طرح یک فوریتی و دو فوریتی داریم. تعداد را بشمارند می‌بینند که هر طرحی بخواهند بدهند، در یک فوریتی امکان ندارد و چهار سال می‌گذرد، همین‌طور که الان هزاران طرح از سال‌ها پیش مانده است و متعلق به الان و چهار روزی که این دوستان آمدند نیست.
جیرانی: درست است که یکسری سریال داریم که الان کار می‌کنند، اما به نظر می‌رسد تا مدتی دیگر دستمان خالی شود و پلتفورم‌ها چیزی نداشته باشند.
فرشته طاهرپور: خب باید آن‌وقت دنبال محتوا بدوند، خیر این قضیه نمی‌تواند اینطور بماند. نیاز طبیعی مردم و تولیدکننده و پلتفورم‌ها ایجاب می‌کند که این تولیدات انجام شود. هرچه دولت یعنی نظام مدیریتی فرهنگی کشور هوشمند باشد، در این قضیه همسو و همدل می‌شود، هرچه نباشد و بخواهد بیرون بایستد و اذیت بکند، مردم بالاخره نشان دادند راه خودشان را پیدا می‌کنند، فیلمسازها هم همین‌طور. اما تلویزیون در این وسط به اعتقاد من خیلی دارد فقط با تکیه به… مانند بچه‌های لوسی که زیادتر از خواهر برادرهای دیگر سهم خواستند و گرفتند و هیچ کار خاصی نکردند، کمتر از آن یکی‌ها درس خواندن و کمتر هنر داشتند، اما همچنان معتقدند باید نازپرورده بزرگان خانواده باشند، اینطور رفتار کرده و تا الان هم ادامه داده است، باید هم ادامه بدهد شما هم اگر جای او بودید شاید همین کار را می‌کردید.
جیرانی: تلویزیون از جامعه عقب است. اصلاً به جامعه نمی‌خورد.
فرشته طاهرپور: دور است، اصلاً در یک فاز و لایه دیگری از جو نفس می‌کشد.
جیرانی: اگر تلویزیون با جامعه همراه بود کسی نگرانی نداشت که تلویزیون…
فرشته طاهرپور: مثالی برای شما بزنم، گوینده‌های خبر الان در هیچ‌یک از شبکه‌های خبری دنیا ماسک نمی‌زنند، چون همه حس می‌کنند فاصله دوربین با آن آدم به اندازه کافی هست. شما وقتی خبر می‌خوانید احتیاج دارید میمیک صورت و حرکت لب و دهن را ببینید که چه می‌گویند، حال از ناشنوایان که کلا از این وضعیت محروم هستند. در تلویزیون گوینده‌های خبر ما ماسک می‌زنند، بعد برنامه آشپزی نشان می‌دهند، آقای مجری که دلیلی هم ندارد در لوکیشن باشد، به اتفاق دو خانم دیگر بدون ماسک در کمتری فاصله ایستاده‌اند و آرد الک می‌کنند که کیک بپزند. یعنی این تناقضات در خودِ تلویزیون یا نوع صحنه‌آرایی‌هایی که در تلویزیون می‌بینیم، نوع پوشش‌ها و اجراهایی که می‌بینیم. من فکر نمی‌کنم حتی خود آن آدم‌هایی که این کار را می‌کنند منهای تازه‌نفس‌هایی که خیلی شوق و ذوق دارند که مجری شدند، خودشان هم لذت نمی‌برند، برای این‌که از در آن‌جا که بیرون می‌آیند می‌بینند مردم راجع به صداوسیما چطور حرف می‌زنند. صداوسیما وجهه و آبروی خودش را از دست داده است، شما یادتان است از قبل از انقلاب و اوایل انقلاب برای هر کسی که می‌خواست کار کند کعبه آمال بود، همه برایشان مهم بود که در تلویزیون کار کنند. الان اصلاً چنین وضعیتی وجود ندارد.
جیرانی: بله کاملاً از دست رفته است.
فرشته طاهرپور: اگر الان فراخوان بدهند تهیه‌کنندگانی که با تلویزیون کار کردند و آسیب مالی دیدند، و امنیت بدهند که فراخوان می‌دهیم و بیایید اعلام کنید که چقدر طلب دارید، در اداره‌مالیات چقدر به شما بابت این قضیه جفا شده که آن را خیلی خوب می‌دانم. در جاهای دیگر… خب این‌ها دارند حرف دلشان را می‌زنند، شما می‌بینید چطور بحث تولید در تلویزیون مدیریت شده، وقتی جواب نمی‌دهد حالا می‌خواهید یکی دیگر را هم بدهید این بزرگ کند؟
جیرانی: چه کار باید کرد؟
فرشته طاهرپور: دعا.
سیدضیاء هاشمی: واقعیت این است که اگر یکدستی در صنف و تهیه‌کنندگان به وجود بیاید… من همه مشکلات سینمای ایران را بر دوش تهیه‌کنندگان می‌بینم. یعنی اگر این‌جا منظم بود خیلی چیزهای دیگر قابلیت درست شدن داشت. الان در وزارت ارشاد یکی، دو بار صدا از آقای طباطبایی‌نژاد دیدم، شنیدم و خوانده‌ام و انصافاً موضع‌گیری خوبی کرده است، اما این کافی نیست.
جیرانی: آقای طباطبایی‌نژاد تنهایی ایستاده‌اند.
سیدضیاء هاشمی: عرض می‌کنم که همین یک نفر است، این کافی نیست. این‌ها باید ستاد تشکیل می‌دادند. اصلاً رو و نه مخفیانه. بچه‌ها بیایند وقتی آموزش و پرورش برای بچه‌ها سایت درست می‌کنند و نظرخواهی می‌کنند و اعلام عمومی می‌کنند ما نباید در سینما این کار را بکنیم؟ منتها به دلیل همین‌که هر کسی دنبال…
فرشته طاهرپور: رقیب هم نیستیم، رقیب قابل حذف هستیم.
سیدضیاء هاشمی: به شدت حذف شده‌ایم. من می‌خواهم بگویم ما در سینما چنین آماری نداریم. بالاترین رقم نمایش ما برای یکی از فیلم‌ها دو سال پیش ۵/۳میلیون نفر بوده است. در تلویزیون که فاجعه است. این آمارهایی که می‌گویند جامعه آماری‌شان خیلی پایین است. مثل عددهایی که می‌گویند…
جیرانی: آمارها به نظرم با سنجش دیگری حساب می‌کند. آمار سریال این نیست.
فرشته طاهرپور: سنجش افکارهایی که قبلاً تلویزیون رسم داشت، الان نمی‌دانم دارد یا نه…
سیدضیاء هاشمی: نه الان اگر هم داشته باشند اعلام نمی‌کنند، اما جامعه آماری تعریف می‌کنند برای ۵۰ نفر یک سطحی می‌گویند برو سراغ این‌ها من چون یکی از چیزها را دیده بودم، خودشان گفته بودند ۷درصد، گفتم امکان ندارد این‌هایی که در آن شبکه کار می‌کنند حتی حاضر نیستند آن شبکه را ببینند. یک شبکه بی‌خاصیت که مرتب هم کلی هزینه دارد. بنابراین خیلی روی تلویزیون امید نبندیم.
فرشته طاهرپور: کاری نکنیم که برنامه ایشان را ببندند.
سیدضیاء هاشمی: بخواهند که به چیزی توجه نمی‌کنند، هر وقت لازم باشد تصمیم می‌گیرند و کاری می‌کنند. همین کار غیرقانونی که کردند، کجا قانونی است؟ ساترا از کجا آمد؟ چرا اعلام نکردند … آقای طباطبایی‌نژاد نکته خیلی خوبی را اشاره کرده بود؛ گفته همین که به صحن مجلس رفته یعنی ما حق هستیم، یعنی ما باید بدهیم و تا الان ما مجوزها را می‌دادیم. این‌که به مجلس بردند حال برو در مجلس تصویب آن را بگیر، شدنی نیست. بنابراین اگر یکدستی سینما به وجود بیاید ما با تعدادی از سینماگران و خصوصاً نخبگان واقعاً می‌توانیم این مسئله را به چالش جدی بکشانیم و حل کنیم. منظورم از چالش دعوا نیست…
فرشته طاهرپور: می‌خواهیم بحث کنیم و قانع کنیم.
سیدضیاء هاشمی: و واقعاً این‌ها را وادار به عقب‌نشینی کنیم، چون حق می‌گوییم. کافی است حرف ما را در جایی بشنوند، نمی‌شنوند. اگر بشنوند مطمئن باشید که اثر می‌کند. ما تصمیم می‌گیریم، یک وقتی دولت عوض شد و ۸ نفر تصمیم گرفتیم و نامه نوشتیم و به بالاترین مقام نظام رساندیم، ظرف ۲۴ ساعت، شدنی است، فقط باید یکدست باشیم. کاری ندارد، همه این مسائل را می‌توانیم حل کنیم. اشاره کوچکی در بحث قبلی‌ام بود بکنم؛ این دولت گفتم که به طور کل دولت منفعلی است و اصلاً به فکر سینما نیست. شما می‌دانید که در آمریکا حدود ۲ میلیون نفر سینما کار می‌کنند. ۴۰۰هزار شغل در آمریکا دارد، الان این‌ها بیکار هستند، اما از کمک‌هایی که دولت به این‌ها می‌کند فعلاً ارتزاق می‌کند آن هم با تعطیلی مطلق تولید.
فرشته طاهرپور: ما الان باید کمک دولت هم بکنیم، به قول سیروس الوند می‌گوید در دهه ۶۰، ۷۰ دولتی‌ها از ما می‌پرسیدند که حالتان خوب است، مشکلی ندارید؟ حال ما باید از دولت احوالپرسی کنیم…
سیدضیاء هاشمی: من فکر می‌کنم که در اوج فقر ما پولداریم، این‌ها فیلم است که بازی می‌کنند.
فرشته طاهرپور: ما در اوج پولداری‌مان فقیریم…
سیدضیاء هاشمی: آن‌که در اوج پولداری فقیر بودیم برای این‌که اختلاس‌گر زیاد داشتیم و جیب ما را هم می‌زدند. اما در رابطه با این قضیه الان بودجه‌هایی را هزینه می‌کنند که به نظر من هیچ ارتباطی به الان مملکت ندارد و الان مبتلابه جامعه ما نیست. این‌که می‌گویند موبایل فلان نیاورید، گیر ما این نیست، ما خیلی گیرهای بزرگ داریم. چه کار کردن این است که بایستی اهالی سینمای ما در ارتباط با تولیدِ سریال‌های خانگی فعال شوند، البته با کنترل. ببینید بخشی از نگرانی سینماگران و تهیه‌کنندگان ما که جاهایی را هم بی‌ربط نمی‌گویند، می‌گویند وقتی هجوم این کارها می‌آید به شدت دستمزدها بالا می‌رود. ارقامی گفته می‌شود که آدم حیرت می‌کند. یک نفر را ما سال گذشته آوردیم و سی تومان با آن قرارداد بستیم، دوستی از من پرسید گفت سیصد تومان پیشنهاد داده است، گفتم ما سی تومان هم زیاد دادیم، به درد این کار نمی‌خورد. اگر مراقبت باشیم و همه با هم…
فرشته طاهرپور: همه با هم همکاری کنند، چون آنها می‌فهمند دائمی بودن این بازار به نفع‌شان است.
جیرانی: تا زمانی که صنف و قدرت واحد نداشته باشیم، کنترل هیچ‌چیز ساده نیست.
سیدضیاء هاشمی: همه‌چیز گیر آن‌جاست.
فرشته طاهرپور: البته ما صنف قوی و واحد نیاز داریم، اما قرار نیست به جای همه صنوف فکر کنیم، ما باید کاری کنیم که خود آنها هم فکر کنند. فیلمبردارها، صدابرداران، بازیگران، گریمورها، طراح‌صحنه‌ها و… باید بدانند هرچه فعالیت آنها در حوزه سینما یا نمایش خانگی با ارقام کمتر تداوم داشته باشد، به نفع‌شان است. تا جهشی یک دستمزد بزرگ بگیرند و بعد یک سال بیکار باشند، کار فصلی است در سینما.
سیدضیاء هاشمی: یا حذف شده و وارد دعواهای بی‌ربط بشوند.
فرشته طاهرپور: بله متأسفانه حاشیه سینما از متن آن بزرگ‌تر شده درحالی‌که در متن اتفاقات ناگواری می‌افتد و در حواشی وقتی سرشان به خودشان گرم است متوجه نیستند که اگر این متن فرو بریزد حاشیه‌ای هم باقی نمی‌ماند.
جیرانی: خیلی ممنونم، سئوال آخرم این است که آیا کار جدید در دست ندارید؟
فرشته طاهرپور: من در حال کار روی دو سناریوی سینمایی و یک سریال هستم.
جیرانی: سریال خانگی؟
جیرانی: بله، در تلویزیون که توبه نسوح کردم. یک کار دیگر را داشتم شروع می‌کردم پیش‌تولید را هم جلو رفته بودم، منتها با توجه به اوضاع کرونا متوقف شد. کار دیگری هم که سال پیش ساختیم امسال وارد شبکه اکران آنلاین می‌شود.
جیرانی: کار آقای حضرتی؟
فرشته طاهرپور: کار آقای علی حضرتی.
جیرانی: پروانه‌تان را گرفتید؟
فرشته طاهرپور: بله.
جیرانی: نام فیلم چیست؟
فرشته طاهرپور: «سازهای ناکوک»
جیرانی: موسیقی است؟
فرشته طاهرپور: به‌نوعی به موسیقی مربوط می‌شود، اما خود موضوع موسیقی نیست. برای یکی از کاراکترها موسیقی و ساز نقش اصلی را دارد.
جیرانی: چه زمانی شروع به ساخت فیلم جدید می‌کنید؟
فرشته طاهرپور: یک طنز سیاسی است که از نظر خودم طرح بسیار جذابی است، سناریوی آن در حال اتمام است. یعنی دوستی که به اتفاق ایشان سناریو را می‌نویسیم سینانپس را تمام کرده و روی کل آن کار می‌کند. یک طرح سریال زنانه را هم با خانم نگار آذربایجانی می‌نویسیم که وقتی شرایط جور شد همه را با هم تولید می‌کنیم.
جیرانی: شما چه کردید؟
سیدضیاء هاشمی: من دو پیش اکران دارم، منتظرم این وضعیت درست شود.
جیرانی: پروانه‌شان را گرفته‌اید؟
سیدضیاء هاشمی: یکی را گرفتم و یکی هم در مونتاژ است. یکی آماده‌نمایش است، منتها فضا برای نمایش برای این فیلم آماده نبود. اما به شدت فیلمنامه می‌خوانم.
فرشته طاهرپور: چقدر هم الحمدلله زیاد شده و سناریست‌ها در دوران کرونا خیلی زیاد شدند.
جیرانی: هم سناریو زیاد شده و هم تعداد تقاضای پروانه ساخت.
فرشته طاهرپور: بله
سیدضیاء هاشمی: البته این‌ها نمی‌سازند، عمده آن‌هایی که صادر کردند تولید نمی‌شود. خدا کند بعضی از این‌ها الان هم نسازند. یک مقدار دیرتر بسازند، الان غضب واقعاً جمع… ببینید در لوکیشن‌ها ۷۰ نفر آدم خطرناک هستند.
جیرانی: دو فیلم داریم که سیاهی‌لشگر دارند.
سیدضیاء هاشمی: در فضای بسته؟
جیرانی: فضای باز.
فرشته طاهرپور: قسمت سیاهی‌لشگرشان تمام شد.
سیدضیاء هاشمی: چقدر خوب. هر چه دیرتر شروع شود، ما این زمان را یک مقدار بگذرانیم و با آن کلنجار می‌رویم با این کرونا در پاییز، فصل زمستان. چون شنیدم زمستان سختی در پیش است.
جیرانی: می‌گویند پیک بعدی کرونا…
سیدضیاء هاشمی: بله شدیدش در زمستان است، بنابراین باید خیلی مراعات کرد، ما فیلم برای اکران زیاد داریم، اما سمت نمایش خانگی برویم کمک زیادی است. البته این‌ها هم ساخته شوند و خدایی نکرده اتفاقی نیفتاد ما می‌توانیم در آنلاین همه را جبران کنیم، اما به شرط این‌که آن دو تا هم با هم خیلی چیز نشوند… البته رفقای ما هسته همه را دوست داریم و کمک‌شان می‌کنیم. اما این‌که دو تا یک جا بشوند خوب نیست، باید مجزا عمل کنند.
فرشته طاهرپور: دو، سه دیگر هم هستند، این دو قوی‌ترند.
سیدضیاء هاشمی: نه پنجاه‌تا هستند.
جیرانی: به نظرم ۲ پلتفورم قدرتمند بیشتر نیست.
سیدضیاء هاشمی: به نظر من یکی است.
فرشته طاهرپور: نه دو تا هستند.
سیدضیاء هاشمی: ببینید محسن را می‌گویید؟
فرشته طاهرپور: نه یک آدم اگر قرارداد می‌بندد برای این‌که بعداً روی هر دو تا نمایش داده می‌شود.
سیدضیاء هاشمی: نه یکی، سیستم جداست.
فرشته طاهرپور: در تولید ولی جدا می‌شود.
سیدضیاء هاشمی: شک نکنید جداست، اما این می‌خرد و به دیگری می‌دهد و… من می‌خواهم بگویم باید اضافه شود و برای این دوستان هم رقیب بیاید به نفع‌شان است. این‌ها هم جدی‌تر جلو می‌آیند. من واقعاً دوست دارم به این‌ها کمک کنیم. منتها نباید بچه‌های ما را بترسانند و یکباره نرخ تعیین کنند. البته تا این‌جا خیلی خوب آمدند و انشاءالله بعد هم بهتر می‌شود.
جیرانی: خیلی متشکرم.
فرشته طاهرپور: امیدوارم دفعه بعدی در شرایط بهتری دور هم باشیم.
جیرانی: انشاءالله کرونا تمام شده باشد.
فرشته طاهرپور: ایام کرونا را تحلیل می‌کنیم.
جیرانی: یا شما با صنف واحد متحد شده باشید.
سیدضیاء هاشمی: به نظر شما سینما چه وضعیت پیدا می‌کند؟
جیرانی: طبقه متوسط تماشاگر سینما هستند…
سیدضیاء هاشمی: در این شرایط؟
جیرانی: مشکل دارد.
سیدضیاء هاشمی: تولید
جیرانی: همین الان که من با شما صحبت می‌کنم، ده سناریو برای شنبه است، ده سناریو هفته پیش و ده سناریو هفته پیش‌تر که خیلی است.
فرشته طاهرپور: نشان می‌دهد مردم ناخودآگاه دارند پس می‌زنند و مقاومت می‌کنند و می‌خواهند این شرایط بحرانی را نپذیرند و از آن عبور کنند.
سیدضیاء هاشمی: از این جهت تولید خیلی خوب است.
جیرانی: ما باید سعی کنیم سینما را از نگه داریم و نگوییم سینما تعطیل است. متأسفانه تلویزیون طوری صحبت می‌کند که سینما تعطیل است. ما باید کاری کنیم که سینما باز است، مردم به سینما بروند و داخل سینما بشوند.
سیدضیاء هاشمی: من می‌خواهم چیزی بگویم؛ فیلیپ ششم چند هفته پیش با ملکه به سینما رفتند. هیجانات و… هم راه انداختند که مردم بیایید سینما باز است. مردم نرفتند. از این مهم‌تر؟
فرشته طاهرپور: آن‌وقت آنها ترسوتر از ایرانی‌ها هستند، ایرانی‌ها اگر تشویق شوند می‌روند.
سیدضیاء هاشمی: می‌خواهم بگویم ما باید آداب را هم درست کنیم.
جیرانی: باید تشویق کنیم سینماها را باز کنند.
سیدضیاء هاشمی: من فکر می‌کنم تلویزیون ما را نشان ندهد بهتر است.
فرشته طاهرپور: نه نمی‌خواهد ما را تبلیغ کند، اما اطلاع‌رسانی کند.
جیرانی: نگوید سینما تعطیل است.
سیدضیاء هاشمی: آن دیگر دست ما نیست. دروغ می‌گوید.
فرشته طاهرپور: واقعاً کاری که تلویزیون با ما می‌کند اصلاً ضعیف‌تر از کاری که آمریکا با ایران می‌کند نیست، رسماً تحریم می‌کند. تلویزیون سال‌هاست سینما را تحریم کرده، حال می‌خواهد سر نمایش خانگی هم همین بلا را بیاورد؟ خب ما می‌دانیم که تلویزیون دوست ما نیست. خودش پیمان دوستی‌اش را نقض کرده و دلیلی ندارد حوزه‌های دیگر به بلایی که ما از آن عبور کردیم مبتلا شوند. البته من دعا می‌کنم تلویزیون سر عقل بیاید، آگاهی و دلسوزی نسبت به مخاطب و تولیدات سینمایی داشته باشد و این رفتارها را کنار بگذارد، در این صورت که ما مشکلی نداریم.
سیدضیاء هاشمی: در همین دوران کرونا دوستی رفته و مجوزی با فشار جایی بسته، حال نمی‌دانم کجا. رئیس سازمان صداوسیما آقای عسگری، دستور اکید گرفته که ۵۰۰ تا داده شود. می‌رود و حدود ۳۵ بار تیزرش را اصلاح می‌کنند. اصلاحاتی می‌کنند که اگر نمایش بدهند به درد هیچی نمی‌خورد. منتها این رفیق ما می‌رود و تا پایان می‌ایستد. بعد می‌گویند این کار و آن کار را بکن، همه این کارها را انجام می‌دهد. می‌گویند کسی که مسئول این بوده در نامه‌ای که نوشتی به این نامه، این را ننوشتی، این را بنویس… آن را می‌نویسد می‌گویند اشتباه کردی این را هم اضافه کن، آنقدر بازی‌اش می‌دهند و آخر می‌گویند نمی‌توانیم پخش کنیم.
فرشته طاهرپور: فرصت‌ها هم از دست رفته.
جیرانی: خیلی ممنونم
از بینندگان عزیز که تا این لحظه بیننده این برنامه بودند متشکرم، شب بخیر.
