کاهش ادامه دار رفاه ایرانیان

سرمقاله–
در واقع یک روند Wشکل کمتر از میانگین بلندمدت تجربه شده رخ داده است. با در نظر گرفتن متوسط نرخ رشد جمعیت (۱٫۲۴ درصد) در این بازه زمانی، این دو ویژگی درآمد سرانه ایرانیان را به طور قابل ملاحظه ای کاهش داده است.
از سال ۱۳۹۶ به بعد اقتصاد ایران به لحاظ رشد اقتصادی در تنگنای جدی تری قرار گرفته است.‌ طبق گزارش های مرکز آمار ایران، نرخ رشد اقتصادی در سال های ۹۷ و ۹۸ به ترتیب منفی ۴ و ۷ درصد بوده است. در واقع پدیده خطرناک L شکل از سال ۱۳۹۶ به بعد رخ داده است. این پدیده رکود تورمی منتهی به کاهش بیشتر رفاه ایرانیان طی این سال ها را به شکل نگران کننده تری روایت می کند.
حالا با گزارش فصل بهار مرکز آمار ایران پیرامون نرخ رشد اقتصادی منفی ۳٫۵ درصد اقتصاد ایران در سه ماهه اول سال ۱۳۹۹ و پیش بینی های نهادهای معتبر داخلی و بین المللی مبنی بر منفی بودن رشد اقتصادی کشور در سال ۱۳۹۹ نگرانی ها در مورد کاهش بیشتر درآمد سرانه مردم و به تبع کاهش رفاه آنها ابعاد جدی تری به خود می گیرد.
از سوی دیگر مجموع سیاست های اقتصادی دولت در دهه ۱۳۹۰ نشان می دهد توزیع درآمد در جامعه ایران نامناسب تر شده است. بررسی ها نشان می دهد ضریب جینی (یکی از معیارهای تعیین فاصله طبقاتی) از سال ۱۳۹۲ تا سال ۱۳۹۷ به طور متناوب افزایش یافته است.
در واقع از یک سو درآمد سرانه مردم کاهش یافته و از سوی دیگر شکل توزیع درآمد نابرابری بیشتر پیدا کرده است. لذا اینجاست که نگرانی ها پیرامون نارضایتی اقشار آسیب پذیر بیش از هر زمان دیگر مطرح می شود.
بهبود رفاه ایرانیان نیازمند استمرار رشد اقتصادی مثبت در محدود نرخ رشد میانگین بلندمدت اقتصاد ایران (حدود ۴ درصد) در چهار سال آینده خواهد بود؛ کاری که دولت فعلی فرصت آن را از دست داده است. بنابراین برای بازگشت به نرخ رشد اقتصادی مثبت و بهبود رفاه جامعه ایران باید منتظر سیاست های اقتصادی دولت سیزدهم بود.