بورس، عامل توازن سیستم مالی یا ابزاری کوتاه مدت؟

سرمقاله–
در نقطه مقابل در چنین شرایطی سرمایه گذاری در بازارهای ذاتاً پرنوسان همچون بورس با اقبال کمتری مواجه می شود؛ اما به نظر می رسد در برخی نظام های اقتصادی و دارای شرایط خاص این موضوع صادق نباشد.
در شرایط کنونی ایران در میان پنج کشور با بالاترین نرخ تورم در دنیا حضور دارد. از طرف دیگر وضعیت فعلی و روندهای آتی متغیرهای تعیین کننده نرخ تورم در اقتصاد ایران، انتظارات کارگزاران اقتصادی کشور را به ادامه روند تورمی کشور سوق می دهد. علاوه بر این در یک رویداد کم سابقه در این مقطع زمانی دولت در سیاست های کلان اقتصادی خود به طور مستقیم و غیرمستقیم، اشخاص حقیقی و حقوقی را به پیوستن به بورس تشویق کرده است.
ازاین رو بازدهی قابل ملاحظه و فعل و انفعالات فوق، تنور بورس در کشور را بیشتر از هر زمان دیگری داغ کرده است‌. بنابراین اینکه برخی از کارگزاران اقتصادی بخواهند با ورود نقدینگی های خود به بورس در شرایط تورم واقعی موجود و موج تورم انتظاری شکل گرفته ضمن جلوگیری از کاهش ارزش واقعی نقدینگی خود سود هم کسب کنند کاملا طبیعی خواهد بود.
اینکه روند افزایش بازدهی بورس با تحولات بخش واقعی اقتصاد ایران و مشخصاً رشد سرمایه گذاری داخلی همخوانی ندارد قابل قبول است، اما وقتی تمام اشکال دیگر دارایی ها با افزایش قیمت مواجه هستند، قرار نیست اقلیم بورس متفاوت باشد.
بنابراین در شرایط تورمی موجود و شکل گیری تورم انتظاری و مجموع سیاست های اقتصادی دولت برای جذابیت بیشتر بورس، ریزش آوارگونه شاخص بورس در کوتاه مدت دور از انتظار است. به ویژه آنکه مجموعه سیاست های دولت اشخاص حقیقی و حقوقی بیشتری را وارد بورس کرده و دامنه مسئولیت پذیری دولت در قبال بازار سرمایه به طور خودکار افزایش یافته است.
با این همه بازار سرمایه و مشخصاً بورس ذاتاً یک بازار پرنوسان محسوب می شود. اینکه رشد بورس تا کجا ادامه خواهد داشت و یا اینکه با ریزش سنگین مواجه می شود یا خیر، بستگی به پاسخ این پرسش دارد که در حال حاضر روشن نیست‌. رشد بورس حاصل یک پارادایم شیفت در سهم بازار سرمایه از سیستم مالی کشور است یا یک نگاه ابزاری با تاریخ مصرف کوتاه مدت؟!