به گزارش کسب و کار نیوز، حسین هاشم پور، سردبیر ایران آرت می گوید: میزان این بی رغبتی هم شایان توجه بود، در حالی که هر کمیسیون باید ۱۹ عضو داشته باشد، به نوشته یک رسانه اصولگرا اولویت نخست فقط شش نماینده انجام وظیفه در کمیسیون فرهنگی بود که بنا به توئیت خبرنگار دیگری این عدد روز بعد به ۱۲ نماینده رسید و احتمالا در آخرین فرصت بسته شدن عضویت در کمیسیون ها هفت نفر دیگر به زور دگنک در صندلی های این کمیسیون نشسته اند!
خبر عدم تمایل نمایندگان مجلس به عضویت در کمیسیون فرهنگی که در چند مجلس اخیر به طور مداوم تکرار شده است، کافی ست تا اوج مظلومیت هنر بار دیگر روشن شود. شاهد مثالش گزارش خبرگزاری اصولگرای” مهر” است که به صراحت می نویسد: “سرریز شدن کاندیداهای ناکام کمیسیونهای دیگر در کمیسیون فرهنگی. ”
مهر توضیح می دهد:” در همه ادوار مجلس شورای اسلامی کاندیداهایی که به دلیل سقف کمی تعریف شده به کمیسیونهای پرطرفدار مجلس راه پیدا نمیکنند، به ناچار وارد کمیسیونهای کمطرفدارتر از جمله کمیسیون فرهنگی میشوند و این طبیعتاً وضعیت این کمیسیون تخصصی را تراژیکتر از قبل میکند! ”
هاشم پور افزود: البته تغییرات در ترکیب اعضای کمیسیون فرهنگی مجلس یازدهم قابل پیش بینی بود زیرا اکثر قریب به اتفاق اعضا پیشین یا رد صلاحیت شدند و یا رای نیاوردند.
اما با این وجود برخی تصور می کردند دستکم نصرالله پژمان فر و سیدصادق طباطبایینژاد که سابقه ریاست و نایب رئیسی کمیسیون فرهنگی دارند و یا احسان قاضی زاده هاشمی که با ورود به پشت پرده های مالی فوتبال و پرسپولیس استقلال حسابی خبر ساز شده بود و در مجلس یازدهم حاضرند این عرصه را خالی نگذارند، لیکن آنها هم ترجیح دادند به کمیسیون های ارزشمند مجلس کوچ کنند!
لولو شدن کمیسیون فرهنگی مجلس
هاشم پور گفت:” تیر ماه ۱۳۹۵ مطلب” لولو شدن کمیسیون فرهنگی مجلس” را در پاسخ به مصاحبه اعتراضی نصرالله پژمان فر نوشتم، آن روزها آقای پژمان فر، یک روز پیش از آنکه رییس کمیسیون فرهنگی مجلس دهم شود در گفتگویی با خبرگزاری فارس گلایه کرده بود:” برخی میخواهند از کمیسیون فرهنگی “لولو” درست کنند ”
در آن یادداشت ۹ پرسش طرح کردم، از جمله اینکه آیا اساسا هنرمندان اعضای کمیسیون فرهنگی را می شناسند؟ سویه کمیسیون فرهنگی در تمامی این سال ها توقیف و بگیر و ببند فلان فیلم و تئاتر و کنسرت بوده یا دسته گل فرستادن برای موفقیت های جهانی هنر ایران؟! … در آن متن که به مزاج برخی خوش نیامد به مطلب دیگری ارجاع دادم که ملکه ذهن اکثریت جامعه هنری ایران است: ” آیا مجلس و جامعه هنری دو خط موازی اند؟” که هفدهم شهریور ۱۳۹۳ نوشته ام.”
ریاست شیخ پایداری بر فرهنگ
هاشم پور گفت:” به نوشته خبرگزاری خانه ملت، اسامی اعضای کمیسیون فرهنگی مجلس یازدهم بدین شرح است: مرتضی آقاتهرانی، امیرحسین بانکی پور فرد، سیدرضا تقوی، حسین جلالی، هاجر چنارانی، احمد راستینه هفشجانی، سید مهدی فرشادان، سیدامیرحسین قاضی زاده هاشمی، محمد کعب عمیر، زهره سادات لاجوردی، محمدرضا مبلغی، مجتبی محفوظی، جلیل مختار، غلامرضا منتظری، حسین میرزایی، مجید نصیرایی، بیژن نوباوه وطن، جواد نیک بین و سید علی یزدی خواه.
در این فهرست که نام های آشنا به تعداد انگشتان یک دست هم نمی رسد نام رئیس کمیسیون فرهنگی مجلس یازدهم بیش از همه به چشم آمد:” مرتضی آقا تهرانی”؛ آن سان که حتی روزنامه اصولگرای “صبح نو” که گفته می شود به آقای قالیباف، رئیس مجلس، نزدیک است با تیتر “ریاست شیخ پایداری در کمیسیون فرهنگی” بدان پرداخته و نوشته است:
“روحانی اصفهانی که این روزها ریاست کمیسیون فرهنگی مجلس را به دست گرفته است، ترکیبی از یک شخصیت فرهنگی، روحانی و یک سیاستمدار است. تا قبل از روی کارآمدن دولت نهم هم شخصیت سیاسی چندانی به شمار نمیرفت اما بعد از ریاستجمهوری محمود احمدینژاد بهعنوان استاد اخلاق به هیات دولت میرفت و هفتهای یکروز درس اخلاق میگفت. این درسها بعدا در کتابی به نام «دولت کریمه» منتشر شد. آقاطهرانی بعدها در مجلس هشتم و نهم نماینده مجلس شد و با تشکیل جبهه پایداری، عضو شد و در رأس این تشکل قرار گرفت. در انتخابات اخیر نیز در واپسین روزهای تبلیغات در نهایت با سایر گروههای اصولگرا ائتلاف کرد و بهعنوان نفر سوم به مجلس شورای اسلامی راه یافت…. وی تحت نظر آیتالله مصباح مشغول تحصیل شد. با گذشت چند سال از تحصیل در حوزه علمیه، به قصد یادگیری علوم جدید عزم غرب میکند و به کانادا و سپس آمریکا هجرت میکند. وی از دانشگاه مکگیل مونترال مدرک فوقلیسانس عرفان گرفته، سپس به آمریکا میرود و از دانشگاه سونی بینگ همتون مدرک فوقلیسانس فلسفه غرب میگیرد. بازگشت وی به ایران و حضور در مجلس بهعنوان نماینده در دورههای پیایی و تاسیس جبهه پایداری، وی را بهعنوان یک شخصیت سیاسی تثبیت کرد. در حالی که پیش از حضورش در این سمتها بیشتر بهعنوان چهرهای فرهنگی و حوزوی شناخته میشد که آثارش در حوزههای تربیتی و اخلاقی محل مراجعه اهل علم و فضل بود. با این حال آقاطهرانی در سالهای اخیر ترجیح داده بیشتر بهعنوان رجلی سیاسی معرفی شود و حالا در مجلس یازدهم به کمیسیون فرهنگی آمده و ریاست آن را هم برعهده گرفته که خود چالشهای زیادی در سالهای اخیر داشته است و باید دید چگونه بین وظایف این کمیسیون با تفکر سیاسی وی و حزب متبوعش توازن و تعادل برقرار خواهد شد.”
وزن کمیسیون فرهنگی
هاشم پور تاکید دارد:خوشبختانه یا متاسفانه جامعه هنری از انفعال کمیسیون های فرهنگی مجلس در همه ادوار گذشته نگرانی به خود راه نمی دهند و به یقین از بی رغبتی نمایندگان نو آمده نسبت به این کمیسیون نیز زانوی غم بغل نخواهند گرفت. زیرا هنرمندان دریافته اند از این نهادها آبی برای هنر گرم نمی شود؛ اما به یقین جای افسوس است که نهاد رسمی قانون گذاری کشور از نگاه یک گروه مرجع کشور این گونه تصویر می شود.
سردبیر ایران آرت می گوید: ۲۹ خرداد سال ۱۳۹۵ وقتی خبرگزاری مجلس شورای اسلامی اعلام کرد علی لاریجانی و علی مطهری، رئیس و نایب رئیس مجلس دهم عضو کمیسیون فرهنگی مجلس شده اند، برخی گمانه زنی می کردند این کمیسیون از رخوت و رفتار خلاف جریان هنری کشور تغییر مسیر خواهد داد و با هنرمندان سر یک سفره خواهد نشست، شمار نمایندگان موسوم به فهرست امید در آن سال با چهره های اصولگرا برابری می کرد و سبب ساز امید مضاعف برخی شده بود اما در عمل همچنان صدای رسای آن کمیسیون نصرالله پژمان فر و احمد سالک بود که در تمام سال های حضورشان نه به تماشای تئاتر نشستند و نه کنسرتی رفتند!
حالا هم برخی که البته شمارشان از برخی های سال ۹۵ بسیار بسیار اندک تر است حضور محمد باقر قالیباف که در دوره ۱۲ ساله اش در شهرداری تهران به گسترش اماکن فرهنگی کمک هایی کرده است را امید بخش می دانند؛ هر چند در نوشتار این افراد هم نحوه شکل گیری کمیسیون فرهنگی و غلبه کامل اصولگرایان بر آن را چالش جدی ارزیابی می کنند.