نمره قابل قبول کسب و کارهای اینترنتی در آزمون کرونا

حمیدرضا اعتدال مهر در پاسخ به سوال «کسب و کار» که چطور کرونا آموزش را آنلاین کرد، گفت: «خیلی از معلمان ما تجربه آموزش آنلاین را نداشتند. همچنین بسیاری از خانواده های ما امکانات حداقلی را برای اینکه بچه هایشان بتوانند از این فضا استفاده کنند در منزل نداشتند و می شود گفت قبل از کرونا آموزش آنلاین جزو اولویت های آنها نبود.»
او ادامه داد: «بسیاری از هزینه ها برای رفت و آمد وجود دارد. لزوما این هزینه ها مادی نیست. می تواند هزینه های غیرمادی باشد. خیلی از خانواده ها هیچ گاه تجربه نکرده بودند که آیا می شود این هزینه ها را نپرداخت و به جای آن، این پول را روی زیرساخت ها هزینه کرد. به وجود آمدن این تجربه باعث می شود که کسی که این فضا را تجربه می کند بعد از آن هیچ گاه حاضر نیست به حالت قبل برگردد.»
اعتدال مهر در ادامه به ذکر مثالی پرداخت و گفت: «مثل خانواده ای که پیش از این برای گرمایش از نفت استفاده می کرده و در حال حاضر به هر دلیلی دارد از گاز استفاده می کند. فقط در شرایط اجبار است که این فرد به حالت گذشته برمی گردد. ما اگر این فرض را بپذیریم، حل کردن مساله و صحبت کردن در این باره ساده می شود. به این مفهوم که خیلی از خانواده ها به دلیل اجباری که پیش آمد، استفاده از فضای آنلاین را تجربه کردند. حالا بعد از اینکه این اجبار برداشته شود به دلیل امکاناتی که به وجود آمده قطعا از آنها استفاده می کنیم. شرکت های کامپیوتری و کسانی که در حوزه سخت افزار و زیرساخت کار می کنند و کسانی که بر بستر آنلاین فعال اند فرصت دارند از آشنایی اجباری مردم با این فضا استفاده کنند که قطعا مردم به صورت معمول به این سمت نمی رفتند ولی به اجبار رفتند. حال تقاضا زیاد می شود. بنابراین کیفیت لازم است. شرایط به وجود آمده بزرگ ترین فرصت برای کسب و کارهای اینترنتی است که با وجود آوردن کیفیت، امکان و پیشنهاداتی که برای کشور بومی شده باشد، به توسعه خود بپردازند. در خیلی از موارد بحث بومی سازی هم وجود خواهد داشت. تجربه نشان داد ما نتوانستیم از تمام امکاناتی که در آن طرف دنیا استفاده می شد استفاده کنیم. یکی از بزرگ ترین مسائل آن طبق معمول بحث پرداخت، مالی و اختلاف سطح طبقاتی است که به هر حال یک نرم افزاری که قیمت آن ۵ هزار دلار است حتی برای مدرسه هم به لحاظ اقتصادی مقرون به صرفه نیست. بنابراین نیاز مشخصی به وجود می آید که شرکت های ایرانی در حوزه نرم افزار کمک کنند و بتوانند ابزارهای جدیدی را به وجود بیاورند برای داخل کشور و با کیفیت بیشتر.
بعد از اینکه افراد جدیدی مجبورند از این خدمت استفاده کنند و با آن آشنا می شوند، تقاضا به وجود می آید. بعد از به وجود آمدن تقاضا کسب و کارهای اینترنتی قبلی خود را توسعه می دهند و پلتفرم های جدیدی نیز به میدان می آیند. هرچند در بحران کرونا در زنجیره عرضه و تقاضا مشکلات زیادی به وجود آمد. خیلی از شرکت ها به خاطر حجم بالای سفارش ها از پاسخ دهی معذور بودند. در تمام دنیا این اتفاق افتاد و نشان می داد در این حوزه ما خیلی هم عقب نیستیم. اگر بی نظمی ها به وجود آمد دلیل آن خیل عظیم افرادی بود که می خواستند از این سرویس استفاده کنند. از اینجا به بعد موضوع، موضوع فنی نیست. ولی آن چیزی که در کشور جایش خالی است و باید راجع به آن صحبت شود مباحث پشتیبانی، زنجیره تامین و تحویل است. مثلا شرکت پست به دلیل اینکه بافت سنتی و تنبل دارد به اندازه کافی رشد نکرده و کیفیت لازم را ندارد. از طرفی وجود آن باعث می شود که شرکت های خصوصی به راحتی نتوانند در این حوزه خدمت بدهند و ابتکار عمل را به دست بگیرند. بسیاری از ضعف های ما در حوزه کارهایی است که به دست دولت می توانست حل شود یا آنها باید ورود می کردند یا برای حل آن کاری می کردند. بخش خصوصی به اندازه کافی در این حوزه انعطاف پذیر است، قابلیت دارد و با در نظر گرفتن مشکلاتی که به وجود آمد باز هم می شود گفت نمره قابل قبولی در آزمون کرونا می تواند بگیرد.