سایت خبری تحلیلی کسب و کار استارت آپ | کارآفرینی | دانش بنیان | اقتصاد
یادداشت-
مساله رکود و کاهش فعالیت های اقتصادی زمانی مهم تر می شود که بدانیم این مسائل مانند خود این بیماری، حالت اپیدمی و سرایت دارد؛ یعنی وقتی اقتصاد چین با مشکل مواجه می شود روی اقتصاد ما تاثیر می گذارد یا وقتی اقتصاد اروپا با مشکل مواجه می شود، روی اقتصاد آمریکا تاثیر می گذارد؛ بنابراین حالت اپیدمی و پاندمیک تاثیرات منفی اقتصادی آن، شبیه همین بیماری کووید ۱۹ است و به همین دلیل مقابله کردن با آن کار ساده ای نیست.
مساله دوم تمهیداتی است که دولت ها برای حمایت از کسب و کارها می اندیشند. چنین تمهیداتی تنها جنبه مساعدت و کمک دارد و باعث احیای فعالیت های اقتصادی نمی شود؛ یعنی وقتی بنگاه ها به صورت خودخواسته تعطیل می کنند و افراد تقاضای خود را به عقب می اندازند، محرک هایی که به کار گرفته می شود تاثیر چندانی ندارد. امکانات و تسهیلاتی که در حال حاضر برای اقتصاد در نظر گرفته شده موجب احیای کسب وکارها نخواهد شد و فقط کسانی که کسب و کار خود را تعطیل کرده اند از این تسهیلات استفاده می کنند تا بتوانند این دوره را سپری کنند؛ ازاینرو باعث شکل گیری آن فعالیت اقتصادی نخواهد شد.
بنابراین محرک ها و مشوق هایی که وجود دارد اقتصاد را فعال نمی کند و تنها راهکاری که می تواند اقتصاد را فعال کند، این است که موج اپیدمی بیماری فروکش کند و همه به سرِ کار خود برگردند. بنابراین بیشترین تمرکز را از لحاظ اقتصادی باید روی دو چیز گذاشت؛ نخست اینکه کاری کرد که هرچه زودتر، این بیماری دوره پیک و شیوع خود را طی کند و نابود شود؛ یعنی هر روزی به زمان استمرار این بیماری اضافه شود، به اقتصاد کشور لطمه می زند. بنابراین نخستین کاری که مسئولان باید انجام دهند، این است که کاری کنند که مثل چین و کره جنوبی، دوره شیوع این بیماری به حداقل ممکن تقلیل پیدا کند.
البته لازم است همه کشورها اقدام به این کار کنند زیرا ممکن است شما در داخل کشور خود این کار را انجام دهید؛ ولی این کار، اثری که از بیرون به شما تحمیل می شود را از بین نخواهد برد.
اولین کاری که باید انجام شود، این است که مسئولان تمرکز را روی کنترل و مهار این بیماری بگذارند تا دوره شیوع آن گسترده نشود و مردم بتوانند سریع تر به سر کار خود برگردند. دومین کار، این است که باید به افرادی که کسب وکار خود را تعطیل کردند که مانع شیوع بیماری شوند و در دوره ای دچار آسیب می شوند، منابعی اختصاص داد تا آن ها بتواننند سر پا بمانند چون ممکن است آسیب این خانه نشینی اینقدر زیاد باشد که پس از آن ممکن است آن کسب وکار نتواند سرپا بماند. بنابراین دولت و مسئولان باید منابعی را برای کمک و مساعدت به کسانی که به دلیل خانه نشینی و توقف فعالیت ها با آسیب جدی روبه رو شدند، اختصاص دهند.
پس به شرطی که این دو کار انجام شود، محرک هایی که باعث افزایش تقاضا می شود می تواند کارآمد باشد؛ ولی وقتی توصیه می کنیم افراد در خانه بمانند؛ یعنی توصیه می کنیم فعالیت های خود را متوقف کنند. اگرچه تکنولوژی هم کمک کرده که بخشی از فعالیت ها را بتوان به صورت کار از خانه انجام داد؛ ولی به هر حال نمی توان خیلی از فعالیت ها را این گونه صورت داد.
خلاصه کلام اینکه در این شرایط باید تلاش کنیم که دوره این بیماری را کوتاه و ثانیا کمک کنیم به کسانی که در اثر توقف فعالیت هایشان و در خانه ماندن، با ضرر و زیان مواجه شدند زیرا این ضرر و زیان ممکن است لطماتی را به کسب و کار آنها وارد کند.
