اولویت خروج از رکود

در کشور در بخش تولید مشکلات زیادی داریم و باید به جای اینکه یارانه به مردم اختصاص پیدا کند به بخش تولید اختصاص پیدا کند به بخش تولید اختصاص پیدا کند. یارانه برای توسعه اقتصاد کشور برای بخش تولید موثرتر است. در حال حاضر یارانه هایی که به مردم م داده می شود بار مالی دارد و در دولت دهم نیز شاهد افزایش بار مالی بوده ایم. هنگامی که یارانه به مردم پرداخت می شود مردم عادت می کنند که پول بگیرند و خرج کنند. این در حالی است که در مقایسه با عربستان، قطر، امارات و کویت در کشور ما اینقدر منابع وجود ندارد و جمعیت بسیار بالاتری داریم و منابع به مراتب پایین تر است و استراتژی آنها در کشور ما جواب نمی دهد و نتیجه ای ندارد.
بنابراین پرداخت یارانه باید به بخشی اختصاص پیدا کند که بازگشت آن با درآمد و سود بیشتری همراه باشد. پرداخت یارانه در شرایط موجود باعث می شود تورم ایجاد شود و دولت با ایجاد تورم پرداخت یارانه را نیز بی ارزش می کند. در حال حاضر این یارانه منجر به حمایت از بخش های مولد نمی شود و چون به بخش های مولد داده نمی شود منجر به رشد اقتصادی نمی شود. با توجه به کمبود منابع امروز در کشور تورم ایجاد شده است. بنابراین اگر دولت به اشتغال و تولید یارانه اختصاص دهد چون تولید درآمد ایجاد می کند و ارزش افزوده در اقتصاد دارد سود آن بیشتر است و در نتیجه اقتصاد بهتر کار کرده و منافع اجتماعی و اقتصادی خواهد داشت.
در دولت های گذشته که طرح پرداخت یارانه به مردم کلید خورد مدتی بعد آثار منفی آن را در اقتصاد کشور مشاهده کردیم و این حرکت عملا حرکتی شکست خورده به شمار می رود. بنابراین تکرار دوباره آن در قالب طرحی جدید نیز به همان سرنوشت دچار خواهد شد. اقتصاد ایران در حال حاضر اگر به سمت خروج از رکود هدایت شود به مراتب بسیار موثرتر از پرداخت یارانه به مردم خواهد بود.
چراکه با خروج از رکود تولید و کسب و کار رونق خواهد گرفت و قدرت خرید مردم افزایش پیدا خواهد کرد. در حال حاضر دست‌کم برای اقشار آسیب‌پذیر جامعه دیگر توان خرید نمانده است. بنابراین بسیار به جاست تا با برنامه ریزی برای خروج اقتصاد از رکود و حمایت از توسعه کسب و کارهای داخلی قدرت خرید افزایش پیدا کند. رونق تولید داخلی می تواند به عنوان راه نجات مشکلات اقتصادی و تصمیمات نادرست اقتصادی باشد اگر نقشه راه درستی برای تحقق آن وجود داشته باشد. در سال های اخیر این مقوله متاسفانه به حاشیه رفته و کمتر توجهی به آن شده است.