استقبال از پلتفرم‌های نمایش آنلاین به‌دلیل محدودیت‌های صداوسیما

یادداشت –

زمانی که ما از تلویزیون استفاده می‌کنیم در حقیقت نمی‌توانیم زمان برنامه‌ها را براساس زمان خودمان شخصی‌سازی کنیم. دلیل اینکه این مدل‌ها با استقبال مواجه می‌شود، این است که هر فردی براساس زندگی شخصی‌اش می‌تواند زمان نمایش را برای خودش شخصی‌سازی کند. این امکانی است که تلویزیون‌ها ماهیتاً ندارند؛ یعنی نسل سابق تلویزیون‌ها این امکان را ندارند. در دنیا ابزارهایی مانند تلویزیون‌های پابلیک این قابلیت را داشت و در حال حاضر با توجه به وسایلی که روی اینترنت هست، آن امکانات تبدیل به یک نسل منسوخ می‌شود و از هم‌اکنون می‌توانیم فرض کنیم تلویزیون‌های قدیمی یک نسل منسوخی هستند که خیلی زود جای خود را به این سرویس‌های جدید خواهند داد. این را به عنوان یک فکت باید بپذیریم. همین اتفاقی که راجع به خیلی دیگر از لایه‌های سرویس‌های اینترنتی افتاد درباره تلویزیون هم اتفاق می‌افتد؛ اما درباره دلیل اینکه ایده آقای فردوسی‌پور در قالب برنامه «کلاسیکو» با استقبال زیادی مواجه شد، باید گفت ایشان با توجه به اینکه یک شخصیت دوست‌داشتنی برای خیلی از مردم هستند، ایشان اگر در هر جای دیگری برنامه می‌ساختند با همین اقبال مواجه می‌شد؛ یعنی این موضوع را نباید جابه‌جا کنیم زیرا به خاطر جذابیت پلتفرم‌های آنلاین نیست که این برنامه مورد استقبال واقع شده، بلکه جذابیت خود آقای فردوسی‌پور است؛ یعنی اگر ما به ایشان تلویزیون یا پلتفرم‌های آنلاین یا حتی یک سالن بزرگ را بدهیم برنامه‌شان پربیننده خواهد بود. بنابراین فکر می‌کنم ربط دادن این دو موضوع به همدیگر محلی ندارد؛ ولی باید گفت شاید ایشان در این حوزه یک خدمتی می‌کنند که علاقه‌مندان‌شان بیایند و این سرویس را انتخاب و امتحان کنند. بنابراین شاید در آینده بتوانیم بگوییم که برنامه آقای فردوسی‌پور یک نقطه عطفی بوده در اینکه این سیستم بیشتر شناخته‌تر و مورد استفاده واقع شود. یک نکته مهم این است که در کنار استقبالی که از این برنامه شده، از جاهایی شنیده شد که برخی از این سرویس‌های نمایش آنلاین این ترافیک را نتوانستند تحمل کنند و برای چندین دقیقه بعد از دسترس خارج شدند. این خبر اگر واقعیت داشته باشد یعنی ما باید بپذیریم که سرویس‌دهنده‌هایی که در این حوزه هستند باید کم‌کم‌ سازوکار این را آماده کنند که به‌تدریج جای تلویزیون را بگیرند؛ یعنی باید به مخاطب چند ده میلیونی در این حوزه فکر کرد. جاهایی از دنیا این اتفاق افتاده و فکر می‌کنم حتماً در ایران هم ظرفیت اتفاق وجود دارد که صورت بگیرد.

اگر می‌توانستیم از تعداد مخاطب صدا و سیما آمار دقیقی داشته باشیم – با توجه به اینکه می‌دانیم یکی از وظایف صدا و سیما این است که از آمار یک سرشماری داشته باشد- و بودجه سالانه صدا و سیما با تمام شرکت‌های زیرمجموعه‌اش که هر ساله بودجه می‌گیرند و از ردیف‌های بودجه استفاده می‌کنند تقسیم بر این مخاطبان می‌کردیم، متوجه می‌شدیم که چه عدد قابل‌توجهی در این حوزه هزینه می‌شود و بعد رضایت مخاطبان را اندازه‌گیری می‌کردیم و متوجه می‌شدیم که این فربه بودن از ابعاد مختلفی قابل مطالعه است. یکی از مسائلی که باعث شد پلتفرم‌های نمایش آنلاین سریع جای خود را پیدا کنند، به خاطر محدودیت‌های صدا و سیما بود زیرا ما از چندین سال قبل زمانی که برای نمایش یک‌سری از فیلم‌ها روی صدا و سیما و تلویزیون مشکل داشتیم نخست این فیلم‌ها را به شبکه نمایش خانگی ارائه کردیم؛ یعنی پذیرفتیم که خطوط قرمز صدا و سیما از همه رسانه‌های دیگر بیشتر است. حالا عملا رسانه‌های خانگی این راه جدید را به جای ارائه دی.وی.دی و سی.دی‌های سنتی پیدا کردند؛ به این معنا که می‌توان موضوع را این‌گونه نگاه کرد که انگار ما اول این راه را به خانه‌های مردم باز کردیم که این روش را به عنوان سی.دی و مسائل دیگر پیدا کنند. حالا یک روش نوینی را ارائه می‌کنیم. بنابراین مشخص است که بستر آن را قبلا ساخته‌ایم و خیلی زود جای خود را پیدا می‌کند. این را هم فراموش نکنیم که شبکه نمایش خانگی هم در بسترسازی این قضیه خیلی موثر بوده است.

خبرنگار: مینا حسینی