ضعف مدیریتی در توزیع منابع

سرمقاله

دولت برای توزیع منابعی که از راه اصلاح قیمت حامل های ‌انرژی به دست می آورد، نیازمند سیستمی کارآمد و مدیریتی بهینه است. اما در حال حاضر دولت در توزیع منابع گرفتار ضعف مدیریتی شده است. ملاک دولت برای شناسایی افراد ثروتمند براساس اینکه افرادملکی دارای ارزش یک میلیارد تومان داشته باشند یا نه، با توجه به گرانی و نرخ فعلی تورم کاملا اشتباه است. به دلیل فشار ناشی از تورم خیلی از افراد جامعه حتی آنهایی که داری مسکن و ماشین هستند و به ظاهر املاکی دارند، نیز در شمار فقرا قرار گرفته‌اند. ممکن است تخصیص سبد حمایتی برای افرادی که ارزش دارایی آنها کمتر از یک میلیارد تومان است، برای شهرهای کوچک کارساز باشد. اما در رابطه با شهرهای بزرگ و کلان شهرهایی مثل تهران که در آن قیمت مسکن ۸۰ متری از ۲ میلیارد هم عبور کرده و بالا رفتن صرف قیمت یک دارایی به معنی توانمند بودن افراد نباشد، جوابگو نیست. این نحوه شناسایی افراد ضعیف نشان می‌دهد، دولت الگوی دقیقی برای شناسایی افراد ضعیف ندارد و از آمار آن بی اطلاع است. از سویی این تصمیمات زودهنگام و بدون کار کارشناسی است. بهتر بود آمار درست این افراد به واسطه یک سامانه رصد می‌شد و اطلاعات آن در اختیار مابقی ارگان‌ها که به این اطلاعات نیاز دارند، مثل سازمان امور مالیاتی قرار می‌گرفت از سویی منابع حاصل از اصلاح قیمت حامل‌های انرژی صرف افزایش خدمات تامین اجتماعی و یا نهادهای حمایتی می‌شد و به طور مستقیم به دست مردم نیازمند می‌رسید. مثلا در قالب خدمات درمانی و یا بهداشتی و امثال این اقدامات در حالی که در حال حاضر معلوم نیست این منابع به دست افراد نیازمند می رسد یا خیر.